Unmei

Η μάχη

Τα ορκ έτρεξαν καταπάνω τους. Διαπέρασαν τον άυλο τοίχο που ειχε φτιάξει η Ερμιονη. Έγιναν πιο αργά, δεν μπορούσαν να τρέξουν, δεν μπορουσαν να ξεφύγουν. Η Ερμιονη ακούμπησε με τις παλάμες της το έδαφος και φώναξε.
-Glaciem Solum.
Το χώμα κάτω από τα πόδια τους έγινε πάγος.
Ο Άιντεν έτρεξε κατα πάνω τους και πήδηξε οσο πιο ψηλά μπορούσε.
Η Ερμιονη ακούμπησε την σόλα του παπουτσιού δίνοντας του λίγη ώθηση και είπε.
-Ventura Tenus.
Με το ελαφρί σώμα που απέκτησε άρχισε να πηδάει από δέντρο σε δέντρο σαν οργισμένος ουρακοτάγκος. Τα ορκ προσπαθούσαν να ξεκολλήσουν τα πόδια τους από τον παγο. Ο Άιντεν ειχε φτασει αρκετά ψηλά, η Ερμιονη  έκανε έναν κύκλο με το χέρι της και έδειξε τον Άιντεν.
-Ventus ferrum.
Άιντεν τωρα!
Αφησε τα δέντρα και αρχισε να πέφτει προς το παγωμένο έδαφος. Η πρόσκρουση ηταν πολύ δυνατή. Κοφτερά κομμάτια πάγου πετάχτηκαν παντού. Οι ακτίνες του ηλίου που πέρναγαν μέσα από τα φύλλα έκαναν τον πάγο να λάμπει σαν αστέρι. Το τοπίο έμοιαζε με νυχτερινό ουρανό.
Η Ερμιονη σήκωσε τα χέρια της και φώναξε.
-Imperium Claciem.
Τα κομμάτια πάγου σταμάτησαν. Τέντωσε απότομα τα δάκτυλά της και τα κομμάτια στράφηκαν προς τα ορκ. Αρχισαν να κατευθύνονται κατα πάνω τους σαν σφαίρες.
Το ενα ορκ έβαλε την γροθιά του μέσα στο χώμα και άφησε έναν μικρό σπόρο. Τότε, μια τεράστια βελανιδιά φύτρωσε και σταμάτησε τον πάγο. Ηταν δρυίδης, μάγος του δάσους. Εκλεισε τα μάτια του και κατάπιε έναν κρύσταλλο, το φως διαπέρασε το σώμα του, ειχε γίνει αόρατος. Η Ερμιονη ξανά ακούμπησε το έδαφος και είπε.
-Lutum Solum.
Έκανε το χώμα λάσπη για να μπορει να δει τα βήματα του. Έτρεξε γρήγορα προς τον δρυίδη και φώναξε στον Άιντεν.
-Θα κανονίσω εγω τον μάγο, εσυ φρόντισε τα αλλα δυο.
Έγνεψε καταφατικά.
Το ορκ έγινε πάλι ορατό.
Η Ερμιονη ένωσε τις παλάμες της και φώναξε.
-Γιούτα δωσ'μου δύναμη!
Μια μπλε και μια πορτοκαλί φλόγα σχηματίστηκε στο καθε της χέρι.
-Infernus!
Οι φλόγες ενώθηκαν και έφτιαξαν μια μπάλα φωτιάς στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Την εκτόξευσε,
αυτο που είδε την άφησε άφωνη.
Το ορκ ειχε ανοίξει το στόμα του και μάσαγε την φωτιά.
Χωρις δεύτερη σκέψη ξανά ένωσε τα χέρια της.
-Ντουνίγια, Θεέ της γης, βοήθησε με.
Τρία βράχια σχηματίστηκαν γύρω της και φώναξε.
-Harnesus!
Τα βράχια μεγάλωσαν και με μια κινηση του χεριού της τα έστειλε στο ορκ.
Αλλα πάλι τίποτα, το ορκ μάσησε και τα βράχια.
-Ρούγα, Ίσκα σας παρακαλώ.
Ένας μικρός ανεμοστρόβιλος σχηματίστηκε στο ενα της χέρι και νερο στο αλλο.
-Glacies Ventus!
Ο ανεμοστρόβιλος μεγάλωσε και ενώθηκε με το νερο που έγινε παγος από τον αέρα. Ο παγωμένος ανεμοστρόβιλος κατευθυνόταν προς το ορκ έτοιμος να καταστρέψει τα παντα στο πέρασμα του. Το ορκ έσπασε δυο κρυστάλλους στο πάτωμα, ένας τεράστιος τοίχος από πέτρα και φωτιά ξεφύτρωσε.
Τα τέσσερα στοιχεία δεν είχαν καμία επίδραση πάνω του.
Γέλαγε ειρωνικά.
Η Ερμιονη γονάτισε και άρχισε να προσεύχεται. Το ορκ έφτυσε τέσσερις μπάλες φωτιάς που κατευθύνονταν κατα πάνω της. Ενα πολύ δυνατό φως εμφανίστηκε μπροστά της και την προστάτεψε. Η Ερμιονη σηκώθηκε, τα μάτια της είχαν γίνει άσπρα και η φωνή της ακουγόταν διπλή. Σχημάτισε ενα ρόμβο με τα δάκτυλά της και σήκωσε τα χέρια της στο ύψος του κεφαλιού της. Φώναξε με την διπλή φωνή.
- Infermenasus!
Μαύρη φωτιά πετάχτηκε από το στόμα της και μέσα από τον ρόμβο. Το κολιέ που της ειχε δώσει η Γιούε έλαμψε. Τα μάτια της έκλεισαν και έπεσε κάτω λιπόθυμη.
Το ορκ έφαγε την μαύρη φωτιά και ηταν έτοιμο να θάψει την Ερμιονη με έναν τεράστιο βράχο. Όμως δεν τα κατάφερε, το σώμα του άρχισε να λιώνει. Η μαύρη φωτιά απλωνόταν παντού πάνω του καθώς ούρλιαζε απεγνωσμένα. Αρχισε να κυλιέται κάτω στην λάσπη αλλα η φωτιά δεν έσβηνε. Τα ουρλιαχτά σταμάτησαν.
Ο Άιντεν έκανε οτι ηταν στο χέρι του για να σταματησει τα αλλα
δυο ορκ, όμως δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του. Απεγνωσμένα αλλα επιδέξια απέκρουε τις επιθέσεις τους, χωρίς να καταφέρνει να τα ακουμπήσει. Έτρεξε προς την βελανιδιά. Δεν ηταν καλά ριζωμένη στο έδαφος και με τα χτυπήματα από τους παγοκρυσταλλους ηταν ετοιμόρροπη. Τα ορκ προσπαθώντας να  χτυπήσουν τον Άιντεν με τα ρόπαλα τους χτυπούσαν και το δέντρο. Άρχισαν να σχηματίζονται ρωγμές, ο κορμός δεν ηταν πολύ χοντρός. Ο Άιντεν έδωσε την πιο δυνατή γροθιά που μπορούσε και το δέντρο άρχισε να πέφτει. Τα κύματα λάσπης που δημιουργήθηκαν από την πρόσκρουση έκαναν τα ορκ να γλιστρήσουν. Το ενα έπεσε πολύ κοντά στην βελανίδια. Ο Άιντεν πήδηξε στον αέρα και κλώτσησε με όλη του την δύναμη τον πεσμένο κορμό, θάβοντας ετσι το ενα ορκ κάτω από το δέντρο. Το δεύτερο σηκώθηκε και γεμάτο οργή επιτέθηκε στον Άιντεν. Πριν προλάβει να τον χτυπήσει έπεσε κάτω κάνοντας σπασμούς. Το μικροτσίπ έκαιγε τον εγκέφαλο του. Έβγαλε αφρούς από το στόμα και ακινητοποιήθηκε. Η μάχη ειχε τελειώσει. Ο Άιντεν εκατσε πάνω στον κορμό για να ξεκουραστεί, η γροθιά του πονούσε πολύ. Παρατήρησε έναν άσπρο σάκο στην πλάτη του ορκ. Πλησίασε να δει τι περιείχε. Ανοίγοντας τον είδε δυο βιβλία, ενα πράσινο και ενα κόκκινο. Τα πήρε και κουβάλησε την Ερμιονη μέχρι την άμαξα όπου τον πήρε ο ύπνος. Αισθανόταν πόνο σε όλο του το σώμα, αλλα είχαν παρει τα βιβλία οποτε κοιμήθηκε ήρεμος.
Η Ερμιονη μετα από λίγες ωρες ξύπνησε. Οταν σηκώθηκε είδε τον γελωτοποιό με την μάσκα κουκουβάγιας να της υποκλίνεται στο βάθος του δάσους και αμέσως μετα εξαφανίστηκε. Κοίταξε τον πληγωμένο Άιντεν και άρχισε να τον γιατρευει.
-Ασουνα, θέα της... Όχι...
Μουτουγάρ, Θεέ κουκουβάγια, βοήθησε με... άλλη μια φορά.
Είπε γελώντας. Τα χέρια της άρχισαν να λάμπουν, το γαλάζιο φως που εξέπεμπαν έλουσε τον Άιντεν και γιάτρεψε όλες του τις πληγές. Ξεκίνησε την άμαξα και συνέχισαν για το λιμάνι.