EPILOGUE
- seven months later -
"အား... ေသေတာ့မွာပဲ... ေခါင္းကိုက္လိုက္တာ"
Kyung Soo ေအာ္ရင္း စာရြက္ပံုထဲ မ်က္ႏွာေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ Kai က ကုတင္ေပၚမွာ စာတစ္အုပ္ဖတ္ေနရင္းက လွမ္းၾကည့္သည္။
"စာကူက်က္ေပးရဦးမလား..."
"မလိုပါဘူး..."
Kyungsoo ေျပာရင္း စာရြက္ေတြႏွင့္ နပန္းဆက္လံုးေနရေလသည္။
"ငါနားမလည္ဘူး... မင္း Seoul ကိုလည္း သြားရေသးတယ္။ Mission နဲ႔ ဆိုင္တာေတြလည္း လုပ္ရေသးတယ္။ အဲ့ဒါေတာင္ Pre-law အတြက္ ဝင္ခြင့္ေျဖႏိုင္တယ္လား..."
"ကဲ... ကဲ... ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ႏွိပ္စက္မေနနဲ႔ေတာ့။ စာသာေကာင္းေကာင္းက်က္..."
Kyung Soo သက္ျပင္းခ်ကာ ခဲတံႏွင့္ စာရြက္စြန္းေတြမွာ ပံုပိစိေလးေတြ လိုက္ျခစ္ေနမိသည္။ ပ်င္းစရာေကာင္းလြန္းပါသည္ေလ။
"မင္းစာက်က္မဲ့အစား ပန္းပင္ေတြသြားၾကည့္ေလ... အဲ့ဒါပိုမေကာင္းဘူးလား"
"ေကာင္းသားပဲ... ဟိုႏွင္းဆီပင္ေတြကို သြားၾကည့္မယ္။ အာ... ဟုတ္သားပဲေနာ္။ ေမ့သြားတာ... တစ္ပင္မွ မ႐ွိေတာ့ဘူးေလ... မင္းဆြဲႏႈတ္ပစ္လိုက္တာေလ!"
Kyungsoo အရြဲ႕တိုက္ေျပာရင္း လက္ပိုက္လိုက္ေတာ့ Kai က ပခံုးတြန္႔သည္။
"ပိုးကိုက္ေနေတာ့ ေသေတာ့မယ္ မွတ္လို႔ေပါ့။ ေတာ္ၾကာ သစ္ပင္ေလးေတြ ပိုးကိုက္လို႔ေသသြားပါတယ္ဆိုၿပီး မင္းဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ စာမက်က္ႏိုင္မွာစိုးလို႔..."
"ဘာဆိုင္လဲ! အဲ့ႏွင္းဆီပင္ပိုးကိုက္တာေလာက္က မီးျခစ္ဆံေလးတြ ေဇာက္ထိုးစိုက္ထားလိုက္ရင္ ရတာကို... ငါသူတို႔ကို မင္းထက္ ဂ႐ုစိုက္လို႔ မင္းတမင္သက္သက္လုပ္တာ..."
Kyungsoo စြပ္စြဲေတာ့ သူက ပခံုးတြန္႔ျပျပန္သည္။ ေတြ႕လား... ျငင္းတာလည္းမဟုတ္၊ ဝန္ခံတာလည္း မ႐ွိ။ ထံုေပေပလုပ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာထားက ဆြဲထိုးခ်င္စရာေတာင္ ေကာင္းသည္။
KAMU SEDANG MEMBACA
Untamed Hearts
Fiksi Penggemar"Even the wildest hearts can bloom love." ~•••=°KAISOO°=•••~
