"Και αυτό εδώ θα είναι το δωμάτιο σου."μου εξηγεί ενώ μου δείχνει το χώρο. Αφήνει στο ξύλινο πάτωμα και τις δύο βαλίτσες.
Με το χέρι μου ακουμπάω τον άσπρο τοίχο και παρατηρώ εξεταστικά τα έπιπλα τριγύρω μου.. Δεν είναι καθόλου άσχημο. Ίσα ίσα.
"Ελπίζω να σου αρέσει. Ξέρεις δεν έχουμε άλλο δωμάτιο άδειο."προσπαθεί να απολογηθεί αν και ειλικρινά δεν βρίσκω το λόγο να το κάνει.
"Όχι είναι μια χαρά. Αλήθεια."την διακόπτω και της χαρίζω ένα γλυκό χαμόγελο για να δείξω ότι το εννοώ. Αμέσως μου το ανταποδίδει.
"Χαίρομαι. Ξέρεις όσον αναφορά το μπάνιο, θα πρέπει να πηγαίνεις στο κοινόχρηστο. Μόνο το δωμάτιο εμένα και του άντρα μου έχει ιδιωτικό μπάνιο."νεύω καταφατικά.
Δεν βρίσκω κανένα κακό στο να χρησιμοποιώ το κοινό μπάνιο. Τι πρόβλημα μπορεί να υπάρξει;
"Μην ανησυχείτε! Όλα είναι μια χαρά! την διαβεβαιώνω. Πολύ καλύτερα από ότι περίμενα!
Υπάρχει βέβαια και μία εξαίρεση αλλά χαλάλι μωρέ!
Μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνεται!
Ξέρετε εσείς!
"Χαίρομαι! Εγώ λέω να σε αφήσω τώρα να βολευτείς! Η ντουλάπα έχει άπλετο χώρο για τα ρούχα σου!"βγαίνει έξω από το δωμάτιο. Την ακολουθώ μέχρι που φτάνω στο κουφάρι της πόρτας.
Είναι πολύ καλή κυρία!
Το βλέμμα μου στέφεται ακριβώς απέναντι μου.
"Πίσω από αυτή τη πόρτα τι υπάρχει;"ρωτάω γεμάτη περιέργεια.
"Το δωμάτιο του γιου μου! Φεύγω τώρα γιατί πρέπει να μαγειρέψω. Σε λίγο να κατέβεις! Μην ξεχνας πως κοντεύει η ώρα του φαγητού."
Τι θέλω και ανοίγω το στόμα μου;
Μια χαρά είχα ξεχάσει τη μικρή λεπτομέρεια πως ζει και αυτός εδώ.
Κλείνω τη πόρτα προβληματισμένη ώστε να υπάρχει η απόλυτη ησυχία. Αμέσως τρέχω και αφήνω το σώμα μου να πέσει στο μαλακό στρώμα του κρεβατιού.
Κανονικά έτσι όπως είμαι τώρα θέλω να πέσω και να κοιμηθώ βαριά. Όμως υπάρχουν δυο βαλίτσες στο πάτωμα που με περιμένουν. Και καλύτερα να ξεμπερδεύω με αυτές σήμερα σήμερα που είναι Κυριακή.
Αύριο θα ναι δευτέρα που σημαίνει σχολείο και ένας Θεός ξέρει πότε θα βρω χρόνο για να τακτοποιηθώ.
Έτσι σηκώνομαι απρόθυμα και με βαριά καρδιά από το κρεβάτι ώστε να αρχίσω την αγγαρεία. Αν αρχίσω γρήγορα να τακτοποιώ τα ρούχα στη ντουλάπα μπορεί να τελειώσω πριν το μεσημεριανό.
YOU ARE READING
Without Control
Teen Fiction'Και από εδώ ο γιος μου ο Στέφανος! Εύχομαι να τα πάτε καλά αυτούς τους τρεις μήνες.' γυρίζω το κεφάλι μου με περιέργεια προς τις ξύλινες σκάλες για να δω το αγόρι που τις κατεβαίνει. 'Δεν είναι δυνατόν.."λέω τρομοκρατημένα σχεδόν από μέσα μου για...