Without Control

Κεφάλαιο 25ο

Κοίταξα το είδωλο μου στον ολόσωμο καθρέφτη ίσως για εικοστή φορά μέσα στο δεκάλεπτο.. 

Τα μαλλιά μου πιασμένα σε μια χαλαρή κοτσίδα, το γαλάζιο φόρεμα που φορούσα αγκάλιαζε το σώμα μου και ένα κολιέ, δώρο της μαμάς μου υπήρχε γύρω από τον λαιμό μου..

Μμμ.. Είμαι μια χαρά, όμως κάτι φαίνεται να λείπει.. Ίσως λίγη μάσκαρα για να τονίσω το βλέμμα μου..

Θέλω να είμαι τέλεια!

Πήρα το κουτάκι της μαύρης μάσκαρας από το τσαντάκι με τα καλλυντικά και με το πινελάκι έβαλα μια παχιά στρώση στις βλεφαρίδες..

Ξανακοιτάχτηκα στον καθρέφτη γουρλώνοντας τα μάτια μου αυτή τη φορά..

Πολύ καλύτερα τώρα..

Νομίζω πως δεν χρειάζομαι κάτι άλλο..

Εξάλλου δεν θέλω να πάω σαν καρναβάλι στο πρώτο μου ραντεβού με τον Μάνο..

Ναι καλά διαβάσατε! Θα βγούμε ραντεβού έστω και λίγο πιο αργότερα από όσο σκοπεύαμε..

Και ομολογώ πως είμαι ενθουσιασμένη!

Και αγχωμένη επίσης!

Όταν έφυγε εκείνη την ημέρα ο Στέφανος από το δωμάτιο μου έκατσα και φιλοσόφησα το πως έχει η κατάσταση..

Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα πως εγώ τον Μάνο θέλω! Όλα τα άλλα που σκεφτόμουν ήταν βλακείες..

Ναι βλακείες..

Ας μην ξεχνάμε πως ο Στέφανος από την επόμενη μέρα του πάρτι και μετά σπάνια μου μιλάει και όταν το κάνει λέει μόνο τα τυπικά..

Ένα γεια και τι κάνεις..

Συγκεκριμένα η ακριβής καθημερινή συζήτηση είναι η εξής:

-Γεια..

-Γεια και σε εσένα..

-Πως είσαι;

-Καλά..( εδώ κοκκινίζουν τα μάγουλα μου χωρίς λόγο)

-Πάντα καλά..

Και δίχως να με έχει κοιτάξει καθόλου στα μάτια, αμέσως φεύγει..

Του έχω κάνει κάτι;

Πάντως όλη την ώρα μοιάζει σκεπτικός. Το θέμα είναι τι τον βασανίζει.

Θα ήθελα πολύ να μάθω, αλλά κάτι τέτοιο φαίνεται ακατόρθωτο..

Δυστυχώς..

Τέλος πάντων.. Έχω σημαντικότερα πράγματα για να ασχοληθώ..