Without Control

Κεφάλαιο 41ο

"Εδώ λοιπόν κοιμόσουν όλον αυτόν τον καιρό.."μονολόγησε η μαμά μου, επεξεργάζοντας το χώρο τριγύρω της..

Έκλεισα ήρεμα τη πόρτα και γύρισα να τη κοιτάξω αγχωμένη..

Ακόμη δεν είχε πει τίποτα για αυτό που είχε συμβεί προηγουμένως.. Και αυτό με τάραζε ακόμα περισσότερο..

Είναι άξιο απορίας πως και δεν έχουμε καλέσει ακόμα ασθενοφόρο τουλάχιστον για εμένα.. Οι ξέφρενοι παλμοί της καρδιάς μου πάντως ήταν σημάδι ανησυχητικό! 

Στον τόπο θα μείνω, το βλέπω!

"Δεν έχω παράπονο, με φρόντισαν σαν να είμαι κόρη τους.."ανέφερα αόριστα, έχοντας επικεντρώσει το βλέμμα μου στο κρεβάτι στο οποίο τόσο καιρό κοιμόμουν..

Το έβρισκα κουτό το γεγονός πως ο Στέφανος αρνιόταν να κάνουμε έρωτα σε αυτό το κρεβάτι.. Θεωρούσε πως το δικό του είχε πολύ πιο άνετο και φουσκωτό στρώμα από το δικό μου..

Όμως δεν τον αδικώ! Πολλές φορές έκανα παράπονα από μέσα μου για το σκληρό στρώμα που μου προκαλούσε πόνους στην πλάτη. Ποτέ δεν το είπα στη κυρία Μαρία καθώς δεν ήθελα να γίνω αγενής..

Εξάλλου τι θα έκαναν; Θα αγόραζαν καινούριο κρεβάτι μόνο για εμένα;

"Οι βαλίτσες σου;" στράφηκε προς τα εμένα ξανά η μαμά, βγάζοντας με έτσι από τις σκέψεις μου..

"Οι βαλίτσες μου;"επανέλαβα αυτό που είπε μην έχοντας καταλάβει τι εννοούσε..

"Που τις έχεις;"

"Κάτω από το κρεβάτι.."απάντησα ξεροκαταπίνοντας..

Δηλαδή αυτό ήταν; Σε λίγο θα έφευγα; 

Τόσο απλά;

"Άστο, θα τις φτάσω εγώ!" αναφώνησα πριν κάνει καν κίνηση και γονάτισα στο κρύο παρκέ για να τις πάρω..

"Τελικά χρησιμοποίησες και τη δική μου.." συλλογίστηκε αφού με βοήθησε να τις ακουμπήσω στο κρεβάτι..

"Ναι, υπήρξαν δύο τρεις φορές που επέλεξα να φορέσω κάποιο από τα φορέματα που μου είχες δώσει.." απάντησα αμήχανα και έμπλεξα τα δάχτυλα των χεριών μου..

Ήταν που δεν τα ήθελα στην αρχή..

"Να φανταστώ δεν ήταν τα μόνα που χρησιμοποίησες.."συνέχισε σκεπτική με μια έκφραση σοβαρή..

Το μόνο που πήρε ως απάντηση  ήταν η σιωπή μου.. Κούνησα βέβαια καταφατικά το κεφάλι μου, αλλά η κίνηση ήταν τόσο μικρή που αμφιβάλλω αν με είδε..