Without Control

Κεφάλαιο 17o

"Αυτά για σήμερα παιδιά.. Μην ξεχάσετε την επόμενη φορά να μου φέρετε τα έργα σας για την παρουσίαση.."είπε ο λιγουλάκι τρελός και φιλελεύθερος καθηγητής των καλλιτεχνικών αφού το κουδούνι για έξω ήδη είχε χτυπήσει..

Μπορεί οι περισσότεροι να βαριούνται αυτό το μάθημα, αλλά εγώ το λατρεύω! Ανέκαθεν μου άρεσε να ζωγραφίζω..

Συνήθως μουντά πράγματα όπως και ο εσωτερικός μου κόσμος, αλλά δεν έχει σημασία!

Έβαλα βιαστικά κάτω από το θρανίο το μπλοκ για σχέδιο και πήρα μια βαθιά ανάσα..

Όχι, όχι.. Δεν θα καθόμουν και σε αυτό το διάλειμμα στην αίθουσα.. Αντιθέτως θα έκανα αυτό για το οποίο προετοιμαζόμουν από το σπίτι..

Ναι, καλά ακούσατε..

Με υπερβολικά γρήγορα βήματα, βγήκα από την τάξη και άρχισα να προχωράω προς τα εκεί που ήθελα..

Ήλπιζα να ήταν εκεί.. Από ότι ξέρω κάθε μέρα στα διαλείμματα εκεί πάει.. Γιατί όχι και τώρα;

Τόση ατυχία;

Καθώς όλο και περισσότερο πλησίαζα, ένιωθα τον ρυθμό με τον οποίο χτυπάει η καρδιά μου να αυξάνεται αισθητά..

Μα γιατί να έχω πάντα τόσο άγχος τις στιγμές που δεν πρέπει;

Τελικά τον βρήκα εκεί που πίστευα.. Να κάθεται στο ξύλινο κιόσκι μαζί με τους φίλους τους.. Τα χαχανητά τους ακούγονταν μπορεί και στο μισό προαύλιο..

Αφού πήρα για ακόμα μια φορά μια βαθιά ανάσα και έπεισα τον εαυτό μου πως τίποτα κακό ή ντροπιαστικό δεν θα μπορούσε να συμβεί άρχισα να περπατάω σταθερά προς αυτόν..

Μόλις όλοι κατάλαβαν την παρουσία μου, έπεσε η απόλυτη ησυχία.. Κανένας τους δεν μιλούσε.. Μάλλον θα σκέφτονται δύο πράγματα:

-Ποια είναι αυτή;

-Τι δουλειά έχει εδώ;

Άβολο, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω τώρα..

Πήγα και στάθηκα μπροστά του.. Παρόλο που σηκώθηκε όρθιος, καμιά κίνηση για να μιλήσει δεν έκανε..

Υποθέτω πως πρέπει να πάρω εγώ το λόγο..

"Μάνο, θέλω να σου μιλήσω λίγο ιδιαιτέρως.."είπα τελικά καθώς στα μάτια του έβλεπα μια μίξη έκπληξης αλλά και χαράς..

Δεν μπορούσα να του πω αυτά που ήθελα έχοντας πάνω μου πόσα ζευγάρια μάτια..

"Ακόλουθα με.."ήταν το μόνο που μου είπε και αφού μου έπιασε το χέρι αρχίσαμε να περπατάμε..