Without Control

Κεφάλαιο 20ο

"Σε πόση ώρα θα φτάσουμε περίπου;"αναρωτήθηκα και έστριψα το κεφάλι μου προς αυτόν την ώρα που σταμάτησε σε ένα κόκκινο φανάρι..

Τελικά η ιδέα του να πάω σε πάρτι για πρώτη φορά με είχε ενθουσιάσει! 

Υπερβολικά θα έλεγα.. 

"Θα σταματήσεις επιτέλους να μου τα πρήζεις; Όταν έρθει η στιγμή θα το καταλάβεις.."μουρμούρισε κοιτώντας μπροστά..

"Καλά.." ψέλλισα απογοητευμένη που δεν ήθελε να ανοίξουμε κάποια συζήτηση και εκείνη τη στιγμή πάτησε το γκάζι..

Σαν πολύ γρήγορα δεν πάει;

Κοίταξα για μια στιγμή τα σταν σμιθ παπούτσια που φορούσα..

Ξέρω πως θα έπρεπε να βάλω κάποια γόβα και πως τα αθλητικά δεν πάνε με αυτό το φόρεμα, αλλά ο φόβος πως θα φάω κάποια τούμπα με τυραννούσε..

Για αυτό προτίμησα μια πιο ασφαλής επιλογή.. Έτσι και αλλιώς κανείς δεν πρόκειται να τα προσέξει..

Βαριεστημένα έστρεψα το βλέμμα μου έξω από το παράθυρο..  

Ένας παχουλός κυριούλης έβγαλε τον σκύλο του βόλτα! Να και μια κυρία που μάλλον κάνει τα ψώνια της.. Οι άπειρες σακούλες που κρατάει αυτό δείχνουν..

Ο καημένος ο άνδρας της θα πάθει αμόκ όταν δει το πόσα ξόδεψε.. ΧΙΧΙΧΙΧΙ..

Εμένα όλα αυτά γιατί με ενδιαφέρουν όμως;

Έβγαλα το κινητό μου για να δω την ώρα.. Μόνο πέντε λεπτά είχαν περάσει από τη στιγμή που μπήκαμε εδώ μέσα..

"Θα πεθάνω από πλήξη.."σκέφτηκα βγάζοντας έναν αναστεναγμό απόγνωσης..

Πιο πολύ μοιάζει ότι πάμε σε κηδεία παρά σε πάρτι..

Φτου, φτου,φτου! Να χτυπήσω ξύλο, το κεφάλι του Στέφανου!

Αλλά καλύτερα όχι αφού οδηγάει και θα εκνευριστεί ακόμα περισσότερο.. Ικανό τον έχω να με παρατήσει σε αυτόν το σκοτεινό δρόμο.. 

Και εγώ φοβάμαι να είμαι μόνη μου μες στο βράδυ.. Πολύ..

Ήθελα να ήξερα που βρισκόμαστε..

Ασυναίσθητα το μάτι μου πήγε στο ενσωματωμένο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου.. 

Να κάτι που μπορεί να εξαφανίσει αυτήν την εκνευριστική ησυχία που έχει πέσει..

Θα είναι κάτι σαν προθέρμανση για το πάρτι! Τέλειο ε;

Δίχως να το πολυσκεφτώ πάτησα το κουμπί της έναρξης σε έναν τυχαίο σταθμό..