Without Control

Κεφάλαιο 23ο

"Νιάου! Νιάου βρε γατούλα.. Με τη ροζ μυτούλα! Γατούλα.."

"Σταμάτα επιτέλους! Θες να μας ακούσουν οι γονείς μου; Εγώ θα βρω μετά τον μπελά μου!" γκρίνιαξε αυτό το σπαστικό αγόρι και πέταξε τα κλειδιά με δύναμη στο ξύλινο τραπεζάκι που βρισκόταν δίπλα μας..

Πως είπαμε πως τον λένε; Βασικά τον γνωρίζω;

Η μαμά μου είχε πει πως δεν κάνει να μιλάω με ξένους! Αλλά δεν πειράζει, έχει πλάκα αυτός έτσι μονόχνοτος που είναι!

ΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙ...

"Δεν πρέπει να ακουστεί το παραμικρό.."σχολίασε σκεπτικός και έκλεισε την πόρτα από πίσω του, δημιουργώντας έναν δυνατό ήχο..

Ξέσπασα αμέσως σε γέλια..

"Που το βλέπεις το αστείο;" ρώτησε απότομα αλλά ψιθυριστά για να μην ακουστεί..

Πωπω, πρέπει να είναι πολύ αυστηροί οι γονείς του μαζί του.. Κρίμα ο καημένος..

"Μου λες να μείνω ήσυχη ενώ στην πραγματικότητα εσύ είσαι αυτός που κάνει θόρυβο!" χαζογέλασα και προσπάθησα να εντοπίσω το πρόσωπο του μες στο σκοτάδι.. Βλέπετε το παιδί πρέπει να είναι και τσιγκούνης..

Για ποιον άλλο λόγο δεν θα άνοιγε το φως; 

Τσ τσ τσ.. Περίεργα πράγματα..

Αφού πέρασε ένα λεπτό απόλυτης βαρεμάρας, τον κοίταξα απευθείας προσπαθώντας να μείνω σοβαρή όπως και αυτός.. 

Για κάποιο λόγο έχω την ανάγκη να ξεσπάσω σε γέλια..

Θέλω να διασκεδάσω! Αλλά από ότι φαίνεται δεν συμμερίζεται την επιθυμία μου!

Δεν πειράζει, δεν τον έχω ανάγκη!

"Σου το πα μια και δυο και τρεις και εφτά και οχτώ και δέκα.." άρχισα να τραγουδάω κάνοντας κύκλους γύρω από τον ίδιο μου τον εαυτό..

Τι ωραία!

"Έλα και εσύ!"του πρότεινα όταν τον είδα να έχει ένα ύφος αποδοκιμασίας.. Αυτός απλά κούνησε το κεφάλι του αρνητικά..

Δεν πειράζει! Χάνει!

"Τι είναι από αυτά που κάνεις; Σαν μωρό παιδί.." δήλωσε και με σταμάτησε αρπάζοντας με από το μπράτσο..

Προσπάθησα να αποτραβηχτώ αλλά το κράτημα του ήταν υπερβολικά δυνατό..

Ωωω τι κακός..

Ήμουν έτοιμη να του αντιμιλήσω, αλλά από το ύφος του φαινότανε πως δεν σήκωνε και πολλά τη συγκεκριμένη στιγμή..