Without Control

Κεφάλαιο 38ο

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΒΑΛΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙΟ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ!

ΟΤΙ ΝΑ ΝΑΙ :P

Με έναν αναστεναγμό γύρισα για πολλοστή φορά μέσα στο μισάωρο μεριά στο κρεβάτι..

Εντάξει, ήταν απόλυτα κατανοητό πως δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθώ αυτό το βράδυ παρά τις προσπάθειες μου και το γεγονός πως ήταν 1:24..

Ίσως η λιγοστή πίτσα που έφαγα μου έπεσε βαριά..

Μα ποιον κοροϊδεύω;

Δεν ήταν η πίτσα αυτή που με πείραξε αλλά το αιφνιδιαστικό τηλεφώνημα της μαμάς..

Ομολογώ πως η είδηση της άμεσης επιστροφής της με είχε ταρακουνήσει.. Από τη στιγμή που το έμαθα, όλο αυτό σκέφτομαι..

Δεν ήταν πως δεν χαιρόμουν που θα την είχα ξανά κοντά μου, απλώς μου φάνηκε ξαφνικό..

Ούτε που κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασαν αυτοί οι τρεις μήνες..

Εντάξει, μπορεί στην αρχή ο χρόνος να μου φαινόταν πως κυλούσε αργά και να παρακαλούσα για την επιστροφή της, όμως τα πράγματα άλλαξαν..

Από τη στιγμή που άρχισα να νιώθω πράγματα για τον Στέφανο η διαμονή μου σε αυτό το σπίτι, γινόταν όλο και πιο ευχάριστη.. Οι εβδομάδες μάλιστα από τη στιγμή που αποκτήσαμε σχέση, κύλισαν νεράκι..

Και τώρα να που πρέπει από αύριο να αρχίσω να φτιάχνω την βαλίτσα μου..

Αυτό φαντάζει το ευκολότερο κομμάτι..

Το δύσκολο για μένα είναι το πως πρέπει να αντιμετωπίσω τον Στέφανο.. Πραγματικά θα ήθελα πάρα πολύ να βρίσκομαι στο μυαλό του τη συγκεκριμένη στιγμή.

Από τη στιγμή που τον πληροφόρησα για τον αναμενόμενο ερχομό της μαμάς, οι κουβέντες που ανταλλάξαμε ήταν μετρημένες..

Στο εστιατόριο ειδικά η αμηχανία ήταν τόσο διάχυτη.. Το μόνο που κάναμε ήταν να κοιτιόμαστε στα μάτια και να τσιμπολογάμε λίγη πίτσα..

Να φανταστείτε, ούτε την μισή δεν καταφέραμε να τελειώσουμε..

Τουλάχιστον, πριν φύγουμε άρον άρον, ο Στέφανος είχε τη έξυπνη ιδέα να πάρουμε την υπόλοιπη στο σπίτι για μετά..

Κρίμα να πήγαινε χαμένη..

Τέλος πάντων... Αυτό που με προβληματίζει όπως ανέφερα και προηγουμένως είναι πως δεν έχει πει κουβέντα για το συγκεκριμένο θέμα.. Πρέπει να φοβάμαι;