"Όχι.. Βγάλ' το αυτό από το μυαλό σου!" είπα στον εαυτό μου για χιλιοστή φορά σήμερα και έχοντας αγκαλιά το μαξιλάρι μου άρχισα να κυλιέμαι πέρα δώθε στο κρεβάτι..
Δεν τον θέλεις, δεν το θέλεις!
Το ξέρω πως εικόνα μου αυτή την στιγμή είναι απελπιστικά τραγική.. Αν κάποιος με έβλεπε, σίγουρα το πρώτο πράγμα που θα έκανε, θα ήταν να μου κλείσει δωμάτιο στο τρελοκομείο..
Αλλά τι να κάνω τόσο αλλόκοτα που έχουν γίνει τα πράγματα;
Αφού σταμάτησα να παλεύω ουσιαστικά με τον εαυτό μου, παρέμεινα ξαπλωμένη.
Εκεί, να βλέπω το κλειστό φωτιστικό..
Βλέπετε για κάποιον λόγο μεσημεριάτικα είμαι μόνη μες στα σκοτάδια και στην ησυχία..
Τα υπόλοιπα μέλη του σπιτιού λείπουν.. Η κυρία Μαρία με τον άνδρα της πριν από λίγο έφυγαν για το σούπερ μάρκετ και ο Στέφανος..
Ο Στέφανος ως συνήθως έφυγε και κλασικά δεν έδωσε λογαριασμό σε κανέναν για το που θα πάει..
Που να βρίσκεται άραγε;
Κανονικά δεν θα έπρεπε να με νοιάζει!
Μα γιατί θέλω να μάθω που βρίσκεται;
Πήρα μια βαθιά ανάσα και ανάγκασα το σώμα μου να σηκωθεί από το κρεβάτι..
Βλακείες λέω τόση ώρα..
Το παραδέχομαι..
Τον θέλω, πολύ..
Πρώτη φορά είναι που αφήνω τον εαυτό μου να το πει ελεύθερα .. Όμως δεν μπορώ να αυτοκοροιδεύομαι..
Αυτό που νόμιζα ότι ένιωθα για τον Μάνο μοιάζει τόσο μικροσκοπικό σε σχέση με αυτό που αισθάνομαι για τον Στέφανο..
Το κατάλαβα πριν λίγες μέρες, την στιγμή που με φίλησε ο άλλος στο εστιατόριο..
Μπήκα σε πειρασμό να συγκρίνω το φιλί του καθενός και σε όλα υπερτερούσε το ίδιο πρόσωπο..
Ο Στέφανος..
Τα συναισθήματα, οι πεταλούδες που ένιωθα στην κοιλιά μου, η ζέστη που μου προκαλούσε το φιλί..
Όλα οδηγούσαν στο ίδιο νικητή..
Δυστυχώς για όλους μας..
Και για εμένα που ερωτεύτηκα κάποιον που δεν με σκέφτεται καν και για τον Στέφανο που το τελευταίο πράγμα που θέλει είναι να τον κυνηγάει μια κοπέλα που σίγουρα δεν είναι σαν αυτές που βγαίνει αλλά και για τον Μάνο που έχει περισσότερες προσδοκίες από όσες μπορούν να γίνουν πραγματικότητα..
YOU ARE READING
Without Control
Teen Fiction'Και από εδώ ο γιος μου ο Στέφανος! Εύχομαι να τα πάτε καλά αυτούς τους τρεις μήνες.' γυρίζω το κεφάλι μου με περιέργεια προς τις ξύλινες σκάλες για να δω το αγόρι που τις κατεβαίνει. 'Δεν είναι δυνατόν.."λέω τρομοκρατημένα σχεδόν από μέσα μου για...