Without Control

Kεφάλαιο 1o

"Και μην διαμαρτυρηθείς ποτέ για το φαγητό. Να το τρως ακόμα και αν δεν σου αρέσει.."επανάλαβε ίσως για εικοστή φορά.

"Ναι μαμά τα είπαμε αυτά."αναφώνησα ξεφυσώντας και βούλιαξα ακόμα περισσότερο στο δερμάτινο κάθισμα του αυτοκινήτου.

"Εντάξει μην θυμώνεις! Απλώς ήθελα να το εμπεδώσεις.."συνέχισε χαλαρή να οδηγάει. Με νευριάζει ώρες ώρες η στάση της. Λες και είμαι ανίκανη να κάνω κάτι απλό.

ΟΚ. Αποφεύγω να απαντήσω γιατί κρατάει τιμόνι. Και αν ταραχτεί ένας θεός ξέρει που θα καταλήξουμε.

"Για να δω τι άλλο πρέπει να σου υπενθυμίσω"μονολόγησε σκεπτική. Απελπισμένη υψώνω το βλέμμα μου έξω από το παράθυρο. Ίσως πρέπει να είμαι το πιο άτυχο κορίτσι όχι μόνο της γης αλλά και ολόκληρου του γαλαξία. Μην πω του σύμπαντος.

Μικρή είχα τους γονείς μου να τσακώνονται άσχημα σχεδόν κάθε μέρα. Και όταν εννοώ κάθε μέρα, εννοώ εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Τόσο πολύ.

Το πρόβλημα υποτίθεται λύθηκε με τον χωρισμό τους. Μόνο που ο χωρισμός τους δεν ήταν και τόσο εύκολος. Δικαστήρια, φωνές και κλάματα. Τα ζήσαμε όλα αυτά για έναν χρόνο.

Μέχρι που ο μπαμπάς μου κατάλαβε την τραγικότητα της κατάστασης και αποφάσισε να φύγει μακριά για το καλό μας. Και όταν εννοώ μακρυά, εννοώ πολύ μακριά. Στο εξωτερικό. Γερμανία συγκεκριμένα.

Πλέον, το πρόβλημα που με απασχολεί και δυστυχώς δεν διορθώνεται είναι αυτό της χαμηλής αυτοπεποίθεσης.

Σοβαρά τώρα, αν έπρεπε να βαθμολογήσω τη κοινωνικότητα μου με το ζόρι θα έπαιρνα δύο.

Στο σχολείο κάποιες φορές νομίζω πως είμαι αόρατη για τους υπόλοιπους. Μόνη εξαίρεση είναι η φίλη μου η Λυδία. Είναι η μοναδική που εμπιστεύομαι.

Για αγόρια; Εδώ είναι που γελάμε.

Ας μην το συνεχίσω γιατί ικανή είμαι να αρχίσω να χτυπιέμαι στα καθίσματα και παράλληλα να κλαίω.

Άτιμη ζωή.

"Αριάδνη με ακούς;"με βγάζει η μαμά μου από τη σκέψεις. Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά αν και η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν κατάλαβα από ότι είπε.

Πήρα φόρα και ξέχασα σχεδόν ότι υπάρχω.

"Κοίτα, καταλαβαίνω ότι έχεις αγχωθεί που θα ζήσεις τρεις ολόκληρους μήνες σε μία άλλη οικογένεια αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση."μπλέκω τα δάχτυλα μου και τα κοιτάω.