Benim Masalım

5. Bölüm

Zeynep aceleyle en yakın arkadaşı Büşra' yı aradı ve evlerinin oradaki parka çağırdı. Uzun zamandır görmemişti arkadaşını bu bahaneyle de görmüş olacaktı. Marketten çekirdek aldı ve bir banka oturup beklemeye başladı.

Büşra'yla ablası sayesinde tanışmıştı. Ablasının sınıf arkadaşı ve aynı zamanda en yakın arkadaşı Pınar' ın kardeşiydi. Aynı yaşta oldukları için ablaları onların arkadaş olması için ikisini tanıştırmak istediler. Evleri birbirine uzak olduğu için başta birbirlerini görmeden ablalarının telefonunda mesajla tanıştılar.

İlk tanıştıklarında ikisi de ilkokula gidiyordu. İkisininde telefonu yoktu. Ablalarının telefonunu kullanıyolardı. Ama bir süre sonra Merve ve Pınar telefonlarını vermek istemedi ve bu defa mektupla konuşmaya başladılar. Tabi postacı olarak ablalarını kullandılar.

Merve şikâyet etmeye başlayınca babası dayanamadı ve iki kızı sonunda yüz yüze görüştürdüler ve sonrasında telefon sahibi de oldular. O günlerden beri çok iyi dost oldular. Zeynep' lerin yeni taşındıkları evleri de Büşra'lara yakındı. O yüzden Zeynep oraları daha çok sevdi.

Zeynep dalmış o günleri düşünürken bir anda Büşra' nın geldiğini görünce hemen ayağa kalkıp sarıldı. İkisi de birbirini gördüğü için çok mutluydu.

Zeynep arkadaşını süzerek
" Çok özlemişim seni ya. Görmeyeli baya güzelleşmişsin. " dedi.

Büşra
" Normalde güzel değil miydim yani?" dedi gülerek.

" Yok canım sen her zaman güzelsin de daha da güzel olmuşsun şimdi. "

" Teşekkürler. Neyse beni övmeyi bırak da anlat hadi neler oldu. " dedi gülerek ve Zeynep'i çekiştirip yere oturttu. Çekirdeği de ortalarına aldılar. Zeynep şimdiye kadar olanları Büşra'ya daha öncesinde anlatmıştı zaten. Bugün yaşadıklarını da kısaca özet geçti.

" Bugün onunla öyle oturup konuşunca ve gözlerine bakınca daha iyi anladım. Ben ona gerçekten birşeyler hissediyorum Büşra. "

" Ben sana demiştim ama büyük konuşma diye değil mi. Bak gördün işte sende yaşıyosun şimdi. " dedi Büşra gülerek ve devam etti.

" Peki o sana nasıldı yani sence dediğin gibi ondada birşeyler var mı?"

" Var gibiydi öyle hissettim konuşurken. Neyse uzatmayayım. Sadece normal sohbet etmiştik ama ben fazla abartmamak için erken kalktım ki o kadar bile nasıl oturdum bilmiyorum. Dışarı çıktık ve bana birşey söyleyeceğini söyledi. Yakınlarda bir park vardı oraya doğru yürüdük ve bana orada durup teklif etti. " dedi Zeynep ve o anı tekrar hatırlayınca yanakları kızardı ve yüzünü kapattı.

Büşra, duydukları karşısında çok şaşırdı ve
" Yuh ya daha ilk görüşmede bu ne hız. Nasıl teklif etti ve sen ne dedin. Hemen kabul ettim deme yoksa düşer bayılırım. " dedi.

" Normal teklif işte tam ne dediğini hatırlamıyorum şu an. Zaten son cümlelere gelince ben duyamaz oldum. Romantik gibiydi ama yine de emin değilim. Başta birşey demedim. Sadece yüzüne baktım ve en sonunda bana biraz zaman vermesini söyledim. Bozulur gibi oldu farkettim ama yapacak birşey yok daha çok erken. "

" İyi yapmışsın aferin. Tanımıyorum o yüzden pek birşey diyemem ama iyi düşün sonra pişman olma olur mu. "

" Tmm olur. "

Biraz daha sohbet edip çekirdeklerini bitirince geç olmasın diye kalktılar.
Zeynep eve gelince direk odasına çıktı. Ablasına anlatmak istiyordu bir an önce. Odaya girdiğinde ablasını göremedi. Tam çıkacakken hıçkırık sesiyle tekrar döndü ve kapıyı kapattı. Ablasının balkonda olduğunu anladı ve balkona doğru ilerledi. Merve yerde oturmuş etrafında bir yığın peçete ağlıyordu. Hemen yanına oturdu ve sordu: