Wrong ~ Draco Malfoy

Bij Perkamentus

Alle leerlingen van Zweinstein waren aangedaan van Carlo's dood. En de leerlingen van Klammfels waren aangedaan van Fredericks dood. Hij was Viktors partner geweest in het labyrint. Dolleman -of beter gezegd Barto Krenck Jr.- had hem gedood toen hij de Imperiusvloek over Viktor uitsprak. Viktor voelde zich heel schuldig. Ik had van enkele mensen gehoord dat hij zich opgesloten had in zijn kamer, met een grote voorraad Vuurwiskey. Je kon het hem niet kwalijk nemen; zijn beste vriend was gedood waar hij bijstond, maar hij kon niets doen.

Ik denk dat hij en Cho Chang nog wel het meeste verdriet hadden. Cho's vriendje was vermoord. Zij vond dat het allemaal haar schuld was. Ze had tegen me gezegd dat ze vond dat als zij sneller had gerend, we allemaal tegelijk bij de Viavia waren geweest en ze op het kerkhof misschien nog iets had kunnen voorkomen. Volgens mij had Voldemort haar ook gewoon vermoord, maar dat zei ik niet hardop. Ze had al verdriet genoeg. Altijd als je haar zag, was ze aan het huilen en gaven haar vriendinnen zakdoekjes aan.

Harry was ook een beetje sip. Hij had de man die zijn ouders had gedood een van zijn vrienden zien vermoorden. En vlak erna kwam hij erachter dat "professor Dolleman", iemand die hij vertrouwde, voor dit alles gezorgd had.

En ik zat vooral met m'n ouders in mijn hoofd. Dooddoeners. Ik kon het nog steeds niet geloven. Zij waren er altijd zo van overtuigd dat wat Voldemort deed verkeerd was. Die avond hadden Harry en ik een afspraak bij Perkamentus. Hij wou de gebeurtenissen van de voorbije weken op een rijtje zetten en bespreken. Ik ging hem vragen naar mijn ouders.

'Binnen,' zei Perkamentus vanuit zijn kantoor. Harry duwde de zware deur open en liep naar binnen, ik volgde hem op de voet. Het kantoor was gevuld met allemaal spulletjes en tafeltjes. Het was net een tentoonstelling van alle magische voorwerpen die Perkamentus in zijn leven had verzameld.

Perkamentus zat op de stoel met hoge rug achter het bureau. Wij gingen op de stoelen voor het bureau zitten. Ik kruiste mijn benen en legde mijn handen in mijn schoot. Helemaal klaar om te luisteren naar wat hij te vertellen had. Ik keek Harry nog even aan en hij knikte bemoedigend, met een klein glimlachje om zijn lippen. Het was een triest lachje maar meer dan wat ik de afgelopen dagen bij hem gezien had.

'Goed, ik ben jullie, denk ik, een uitleg verschuldigd over Barto Krenck Jr,' begon Perkamentus. Zijn vingers waren gevouwen en hij keek ons over zijn halfronde brilletje aan. 'Zoals jullie weten, had hij altijd een flacon met drank bij zich. De drank die erin zat, was Wisseldrank met de haren van de echte Alastor Dolleman. Krenck had zijn kleren gestolen en hield hem gevangen in een diepe kist. Zodat zijn voorraad van haren nooit opraakte. Barto Krenck Jr. is de zoon van Barto Krenck. Na de tweede opdracht heeft hij zijn vader in het Verboden Bos vermoord. Als wraak omdat hij zijn bloedeigen zoon naar Azkaban gestuurd had. Krenck werd compleet gek in Azkaban, nog gekker dan hij al was. Hij is altijd trouw gebleven aan Voldemort en zou zelfs voor hem sterven. Krenck is een veroordeelde Dooddoener en zit nu terug in Azkaban.'

Ik wist dat hij veroordeeld was van het martelen van Marcels ouders. Hij en Bellatrix Van Detta hebben hen tot complete waanzin gemarteld. Harry en ik zeiden allebei niks. Het was eventjes stil en toen zei ik aarzelend:

'Op het kerkhof zei Jeweetwel dat mijn ouders Dooddoeners waren geweest. Weet u hier iets meer over?'