Wrong ~ Draco Malfoy

Hij wist het

Ik liep naar mijn plekje in het Bos. Er zat al iemand, ik zag zijn witblonde haar al van ver. Maar ik liep gewoon door. We zaten er vaker samen. We konden goed met elkaar praten en we kwamen heel goed overeen. Met hem kon ik over alles praten, zonder dat hij oordeelde.

We waren de laatste weken veel closer geworden. Ik denk dat Hermelien al iets in de gaten kreeg, maar ze zei er niks over. Dus ik dacht dat ze het niet erg vond.

Draco zat onder de boom waaronder hij altijd zat. Het was ongelooflijk warm buiten. Hij droeg een zwart T-shirt en een korte jeansbroek. Zijn schoenen had hij uitgedaan en zijn benen waren een beetje nat. Waarschijnlijk had hij met zijn benen in het water van het meertje gezeten.
Hij zag er heel moe uit. Maar zelfs met die wallen onder zijn ogen en zijn haar helemaal in de war, was hij knap.

Ik stapte over zijn benen heen en ging onder mijn boom zitten. Ik strekte mijn benen en legde m'n rokje goed. 'Hey,' zei Draco ter begroeting. 'Hoi,' antwoordde ik. Het was even stil. 'Zit je hier al lang?' vroeg ik na de stilte. 'Valt wel mee,' geeuwde Draco. 'Je ziet er moe uit. Hoe komt het?'
'Slecht geslapen.' Ik knikte.
'Hoe was het?' vroeg Draco stil. Waar had hij het nu weer over? 'Hoe was wat?'
'Hoe was het in het labyrint? Oog in oog met de Heer van het Duister...' Hij fluisterde er zacht achteraan: 'En mijn vader.'
'Oh, euhm, eng. Ik was doodsbang. Hij kon me elk moment vermoorden...' Ik huiverde bij de herinnering. 'En je vader, hij keek naar me. Zijn blik was anders dan die van alle anderen. Als- alsof hij iets herkende wat hij gemist had... maar hij wist dat hij het zou moeten blijven missen. Het was heel raar. Toen ik tegen Jeweetwel begon te schreeuwen dat hij een leugenaar was, zag ik hem zelfs een klein beetje glimlachen.' Draco lachte. 'Waarom zou tegen de Heer van het Duister schreeuwen dat hij een leugenaar is?' Ik lachte even mee. Als je het zo zegt klinkt het natuurlijk ongelooflijk dom.

Ik stopte met lachen en dacht na of ik het hem zou vertellen. Ik staarde naar het meertje voor me, maar ik voelde dat Draco naar mij keek. 'Hij... heeft me iets verteld. En ik wou dat niet geloven,' begon ik. 'Wat heeft hij dan verteld?' vroeg Draco.

'Mijn ouders waren Dooddoeners en ze hebben het al die jaren verzwegen voor mijn en m'n broer.' Draco was stil. 'Ik wist het. Mijn ouders hadden het wel eens over de Hales. En toen jij je naam zei, vermoedde ik al dat je hun dochter was.'