Wrong ~ Draco Malfoy

Verrassing

We waren al enkele weken verder en het ging steeds beter met me. Alleen miste ik mijn vrienden vreselijk. School was ongeveer een week terug bezig, maar Draco en ik waren niet op Zweinstein, dat was te gevaarlijk.

Ik was een beetje aan het opruimen in ons huisje en Draco was 's morgens vroeg naar buiten gegaan om iets te doen. Hij had niet gezegd wat. Ik zou het wel vragen als hij terug was.

Ik was net bezig met het bed op te maken toen hij terugkwam. 'Draco, waar was je?' vroeg ik onmiddellijk en liep naar hem toe. Hij gaf een kus op mijn voorhoofd en grijnsde een beetje. 'Een verrassing.'

Vragend keek ik hem aan en toen ging de deur van het huisje open. Daar stond de persoon die ik het meeste had gemist van iedereen. Mijn allerbeste vriendin. Angie.

Tranen sprongen in mijn ogen en ik sloeg een hand voor mijn mond. Ik kon niet anders dan haar ongelovig aanstaren. Ik kon het gewoon niet geloven dat ze hier was.

Angie had ook tranen in haar ogen, maar toverde toch een glimlach tevoorschijn. Ze liep op me af en sloeg meteen haar armen om me heen. Ik greep haar nog steviger vast en liet mijn tranen de vrije loop.

Angie deed hetzelfde en zo stonden we daar een lange tijd. Draco bekeek ons glimlachend. Toen we elkaar eindelijk loslieten vroeg ik. 'Waarom- hoe- hoe kom je hier? Moet je niet op school zijn?'

'Oh Tessie, Zweinstein is verschrikkelijk. Sneep is schoolhoofd nu en het zit er vol Dooddoeners. We moeten de Cruciatusvloek oefenen op eerstejaars. Het is de hel. Maar Draco dook vanmorgen opeens op in onze leerlingenkamer om me te komen halen. Voor jou. Maar ik moet straks wel terug, als iemand merkt dat ik weg ben geweest...' vertelde Angie. Voldemort had nu ook de macht over Zweinstein.

'Oh, dat is vreselijk,' zei ik. 'Maar gelukkig kan ik nog terecht bij de SVP, die doen ook niet mee met die Dooddoenersonzin. We verschuilen ons in de Kamer van Hoge Nood. Maar Tessa, waar ben jij geweest al die maanden? Niemand heeft je nog gezien na die inval vorig jaar.'

Ik dacht aan mijn tijd in Villa Malfidus. Draco kwam onmiddellijk naast me staan en pakte mijn hand. 'Zal ik het vertellen?' vroeg hij zacht. Ik knikte en Draco begon alles te vertellen. De ontvoering, de martelingen en uiteindelijk de ontsnapping.

Ik wilde er eigenlijk niet meer aan terugdenken. Het was zo'n verschrikkelijke periode. Angie had geschrokken staan luisteren en nam me toen in een knuffel. 'Dat is zo erg. Ik was zo ongerust.' 'Ik heb je echt gemist, Angie,' zei ik.

Draco onderbrak onze knuffel met een kuchje. 'Uhm, ik denk dat je nu terug naar Zweinstein moet, Angie,' zei hij terwijl hij op zijn horloge keek. Angie knikte verdrietig. 'Tot snel hopelijk,' zei ze. Ze liep samen met Draco naar buiten.

Het was donker toen Draco terugkwam en ik had net avondeten gemaakt. Ik was geen keukenprinses, maar het was eetbaar. We namen samen plaats aan tafel en begonnen te eten.

Ik verdrak de stilte door te vragen: 'Hoe heb je haar hier gekregen? Je kan niet Verschijnselen in Zweinstein.' Draco grijnsde. 'Dat is mijn geheimpje.'

Ik rolde met mijn ogen. 'Oké dan. Bedankt dat je dit hebt gedaan.'

'Ik wist dat je haar miste. Ik dacht dat het misschien wel een leuke verrassing was,' antwoordde hij simpel. 'Het was de beste verrassing ooit! Jij bent het beste vriendje ooit!' riep ik uit.

Draco kreeg een brede glimlach op zijn gezicht en een blije fonkeling in zijn grijze ogen. Ik lachte terug naar hem en at mijn eten verder op.

Ik was zo blij dat tussen ons eindelijk alles terug goed zat, tegenover afgelopen schooljaar. Draco leek terug gelukkig en dat maakte mij ook gelukkig. We konden samen zijn, zonder dat iemand ertussen stond.

Sorry voor dit saaie korte hoofdstuk en dat ik zo traag update, school neemt echt al mijn vrije tijd in beslag
Maar om het toch een beetje goed te maken, ga ik vandaag een nieuw verhaal plaatsen! Ik had al enkele hoofdstukjes geschreven in de vakantie en ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden
Xxx Michelle❤️