Wrong ~ Draco Malfoy

De ziekenzaal

Ik dacht dat Draco weer normaal tegen me zou doen nu ik wist dat hij een Dooddoener was. Maar niet dus, hij ontweek me alleen nog maar harder. Ik werd alleen maar ongelukkiger en kon amper nog slapen door de nachtmerries over Derek en Draco.

Angie zag hoe slecht het met me ging en liet me geen seconde meer alleen. Tegenwoordig sliep ze zelfs bij mij in bed, zodat ze me kon troosten na een nachtmerrie. Ik was blij dat ze dit allemaal voor mij deed, maar haar gesnurk in mijn oren kon ik wel missen.

We zaten samen op de bank in de leerlingenkamer van Griffoendor. Ookal was Angie een Huffelpuf, ze bracht meer tijd door in de Griffoendortoren. Ze had geluk dat de Dikke Dame haar zo aardig vond. Angie was echt die persoon die iedereen mocht.

'Vertel me nu eindelijk eens wat er is gebeurd in de Kamer van Hoge Nood,' vroeg ze met een zucht. 'Ik heb beloofd niks te zeggen. Maar ik weet nog altijd niet precies wat er met hem aan de hand is. Eigenlijk heeft hij me niets verteld wat ik nog niet wist. Hij doet nu gewoon nog vreemder dan voordien. Maar als je het echt wilt weten, we hebben terug gekust,' gaf ik toe.

'Aaah, echt?' riep Angie blij. 'Jaaa,' riep ik even blij terug. 'Dat is goed, toch. Een teken dat hij nog van je houdt.' Ze glimlachte. 'Ik moet eigenlijk ook nog wat vertellen, Tess,' begon Angie. Ik keek haar nieuwsgierig aan en de glimlach om haar lippen werd alleen maar breder.

'Weet je nog vorig jaar, toen je me uitdaagde om die jongen te zoenen?' Ik dacht even na en wist het toen weer. 'Ja tuurlijk!' grinnikte ik. Angie giechelde kort en vertelde verder. 'Dus euh... we zijn al enkele maanden een soort van... een stel.' Dolblij begon ik te gillen. 'Angie! Je hebt een vriendje! Wat is zijn naam?' Angie begon een beetje te blozen en ze probeerde zich te verstoppen achter haar blonde haren. 'Dylan.'

'Ik ben superblij voor je, Angie,' zei ik oprecht en ik pakte haar hand. Ze glimlachte een beetje verlegen naar me. 'Het spijt me dat het slecht gaat tussen jou en Draco,' zei ze zacht. 'Ach, dat maakt niet uit. Vertel eens over Dylan. Hoe kon je dat nu zo lang voor me verzwijgen?'

Angie lachte even. 'Sorry, Tess. Maar ik wist niet wanneer ik het moest doen en jij zat ook constant in je hoofd met Draco. Maar dus Dylan, hij is zooooo knap! Heb je hem al eens goed bekeken? En gespierd, lief, grappig, aardig,... Hij is echt perfect.' droomde ze. 'Jij bent echt stapel op hem, zeg. Welke afdeling is hij?' vroeg ik. 'Ravenklauw, ons jaar,' antwoordde ze. 'Hij is dus ook nog eens superslim!'

Opeens hoorden we kabaal vanuit de jongensslaapzaal. 'Ik hou van haar!' 'Je kent haar niet eens!' 'Wil je me dan aan haar voorstellen?' Angie en ik wisselden een verbaasde blik. Wat was dat allemaal. Niet veel later kwamen Harry en Ron van de trap af. 'Hey, meiden,' zei Harry vriendelijk. Ron liep dromend rond, alsof hij het hier nog nooit gezien had.

'Harry, wat is er met hem aan de hand?' vroeg ik met een knikje naar Ron, die dromerig door de leerlingenkamer keek. Angie keek vreemd naar Ron. 'Wat een weirdo,' fluisterde ze met opgetrokken wenkbrauwen. Opeens knielde Ron voor haar neer. 'Regina? Ben jij dat? Ik hou van je!' zei hij luid. Angies ogen werden groot en ze keek naar me met haar "wat-is-dit-nu-weer-voor-onzin"blik.

Harry liep naar Ron toe en trok hem recht. 'Liefdesdrank. Een hele sterke,' zei Harry ongerust tegen ons. 'Waar gaan we nu heen? Naar Regina?' vroeg Ron afwezig. 'Ja hoor, we gaan naar Regina,' knikte Harry. 'Wie in Merlijns naam is Regina?' vroeg Angie. Harry schudde zijn hoofd. 'Geen idee.'

Ron daarentegen draaide zich weer naar ons toe. 'Wie is Regina? Regina is het mooiste en liefste meisje van heel Zweinstein! Ze is de liefde van mijn leven!' riep hij kwaad. 'Ron, je kent haar nog niet! We gaan nu naar haar toe!' riep Harry. Enthousiast liep Ron naar hem toe. 'Ja! Regina, we komen eraan, lieverd!' En samen liepen ze uit de leerlingenkamer.

Angie en ik wisselden een blik. Rare jongens. 'Zullen we maar eens gaan slapen?' vroeg ik geeuwend. 'Goed.' Ze stond op en liep richting de slaapzaal. 'Angie, ga je nu weer bij mij in bed slapen?' zuchtte ik.

Angie knikte overtuigd. 'Zolang jij nachtmerries hebt en ongelukkig bent, slaap ik bij jou. Dus wen er voorlopig maar aan.' Met die woorden draaide ze zich om en liep de trap op. En met een zucht ging ik achter haar aan. We sliepen dus weer met z'n tweeën in een éénpersoonsbed.

Die ochtend bij het ontbijt was Ron er niet. 'Harry, waarom is Ron er niet?' vroeg ik. Ik was wel een beetje bezorgd om hem sinds dat gekke voorval gisteren. 'Gisteren, na dat gedoe bij jullie, zijn we naar Slakhoorn gegaan. Ik dacht dat hij wel een tegenmiddel had tegen Amortentia. Dat was ook zo, maar daarna wou hij ons nog een glas mede geven. Blijkbaar was die mede vergiftigd. Ron was dus vergiftigd, maar ik heb hem nog net op tijd een bezoar kunnen geven, dus het komt wel goed met hem. Hij ligt nu nog op de ziekenzaal, zullen we straks naar hem toegaan?' vertelde Harry.

'Is goed,' knikte ik en ik at mijn ontbijt verder. 'Tessa,' zei Harry toen ietwat aarzelend. Ik keek op en wachtte tot hij verder ging. 'Ik weet dat je het niet wilt horen, maar... ik denk dat Malfidus hier iets mee te maken heeft. Hij doet nog verdachter dan voordien, Tessa, dat zie jij toch ook?' Weer een beschuldiging.

Ik rolde met mijn ogen. 'Ja, dus? Omdat hij afstandelijker doet dan anders, gaat hij zomaar iemand vergiftigen, of wat? Dat is logisch, hé?' zei ik sarcastisch. Ik moest even denken aan het Duister Teken op zijn arm, maar dat hij een Dooddoener is, wilde nog niet zeggen dat hij zich ook echt zo zou gedragen. Zo was Draco niet. Hij was geen moordenaar.

'Nee, nee,' verdedigde Harry. 'Tessa, weet jij niet wat er met hem is? Hij pest me al een heel schooljaar niet meer en al die verdachte gebeurtenissen, het kan toch geen toeval meer zijn? Weet jij er iets meer van? Jij bent toch zijn vriendin?'

Hiermee raakte hij een gevoelige snaar en dat zag hij ook aan mijn gezicht. Angie, die naast me zat, gaf hem een schop tegen zijn been, als teken dat hij zijn mond moest houden. 'Wat, nou? Zijn ze niet meer samen?' vroeg hij verrast aan Angie. Ik had even genoeg gehad en stond op. Toen ik de Grote Zaal uitliep hoorde ik Angie nog roepen: 'Kan jij nou eens stoppen met zo door te drammen?!'

Ik besloot om snel even bij Ron langs te gaan. Ik wist niet waar ik anders heen moest. Hermelien zat al aan zijn bed en Ron lag te slapen. 'Hey, Hermelien,' begroette ik haar. 'Hey, Tess.'
'Ben je hier al lang? Hoe is het met hem?' Hermelien zuchtte. 'Ik ben direct naar hier gekomen deze ochtend. Maar hij is nog niet wakker geworden.'

Ze glimlachte naar me. 'Heeft Harry zijn theorieën ook al aan jou uitgelegd? Draco de Dooddoener,' vroeg ze. Ik knikte zuchtend. 'Ja, waar is hij toch mee bezig?' Hermelien lachte. 'Laat hem maar. Volgens mij is hij nog steeds niet over Sirius' dood heen. En is hij nu helemaal paranoïde geworden.'

Ik ging naast Hermelien zitten en keek naar hoe ze zijn hand vasthield. 'Hoe zit het nu eigenlijk tussen jullie?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Ik weet het niet. Ik heb denk ik wel misschien een soort van gevoelens voor hem en hij ook voor mij, denk ik. Maar als hij dan voor mijn neus Belinda zit af te lebberen, dan weet ik het ook niet meer,' zei ze licht gefrustreerd en ze haalde een hand door haar haar.

'Het komt wel goed, Hermelien. Ron zal ooit wel verstand krijgen. Hoop ik.' Hermelien grinnikte even. 'Dat hoop ik ook.'

Op dat moment kwam Belinda Broom binnengestormd. 'Ronnie ponnie? Waar ben je? Belinda is hier, alles is oké!' Hermelien en ik keken elkaar even aan. Belinda gedroeg zich als een klein kind. Maar omdat ze zoveel lawaai maakte, stak Madame Pleister haar hoofd uit de deur van haar kleine kantoortje en riep: 'Juffrouw Broom, hou het rustig!' Wat haar een geërgerde blik van Belinda opgeleverde.

'Wat doen jullie hier? Ík ben zijn vriendin,' zei ze jaloers en ze sloeg haar armen over elkaar. Hermelien keek haar geïrriteerd aan. 'Wij zijn zijn... vrienden,' zei ze. Belinda opende net haar mond om nog een opmerking te maken toen Ron begon te mompelen. 'Herme- Her-Hermelien,' zei hij zacht en onduidelijk, bijna onverstaanbaar.

Maar Belinda had het duidelijk wel verstaan, met tranen in haar ogen draaide ze zich om en sprintte ze de ziekenzaal uit. Toen ik haar nakeek zag iemand naar binnen kijken langs de deur. Draco. Waarom zou hij bij Ron Wemel op bezoek komen? Wat was hij nu toch weer aan het doen? Toen hij wist dat ik hem had gezien, verdween hij weer.

Ik richtte me weer tot Hermelien en besloot Draco te laten doen. Daarna glimlachte ik naar Hermelien. 'Zie je wel dat het goed komt.'

30k reads en #12 in fanfictie?!! Wauuwww dankjewel iedereen!!! Ik hou van jullie❤️❤️