Wrong ~ Draco Malfoy

Voor altijd

We werden allemaal omhelsd door mevrouw Wemel op het perron. We reden met gehuurde auto's naar het huis van de Wemels. Molly wees iedereen de kamers aan in het kleine huisje. Ik ging bij Ginny en Derek bij Fred en George. Als Harry kwam, zou hij bij Ron slapen en Hermelien bij mij en Ginny. Maar zij waren er nu nog niet.

Eigenlijk vond ik het wel hoog tijd om Derek de waarheid te vertellen over onze ouders. Ik liep de trap op naar de kamer van Fred en George. Ik klopte op de deur. Fred opende de deur en er verscheen een grijns om zijn lippen toen hij me zag. Hij leunde met zijn elleboog tegen de deurpost. 'Tessa, lieverd, kon je me niet missen?' Ik rolde met mijn ogen. 'Nee, natuurlijk niet.' Fred grinnikte. 'Mag ik Derek even?' vroeg ik. Fred deed een stap opzij en liet Derek erlangs.

'Wat is er, zus?' vroeg hij bezorgd. 'Loop even mee,' antwoordde ik. We liepen het huis uit, de tuin in. Niemand mocht ons komen storen. Ergens diep in de korenvelden stond er een boom, waaronder ik halt hield. Dit was een goede plek. 'Wat is er, zusje?' vroeg Derek nog een keer, terwijl hij me doordringend aankeek. Ik haalde diep adem en vertelde alles. Ik flapte er alles in recordtempo uit; wat er in het labyrint gebeurd was, wat Voldemort had gezegd en alles wat Perkamentus me verteld had.

Toen het hele verhaal verteld was, stond Derek met zijn mond vol tanden. Hij wist niet wat te zeggen en stond me aan te staren met zijn mond een stukje open. Na een tijdje begon zijn mond woorden te vormen, maar zonder geluid. Uiteindelijk kwam het geluid toch:

'Wauw, ik had geen idee.' Ik deed een stap naar hem toe en sloeg mijn armen om hem heen. 'Gelukkig hebben we elkaar nog,' zei ik tegen zijn borst aan. Hij legde zijn armen om me heen en zei: 'Voor altijd, kleine zus.'
'Voor altijd, grote broer.'