Hippogriefpost

1.1K 75 2
                                    

In de vakantie sprak ik vaak met Sirius, het bleek dat we dezelfde humor hadden. We haalden samen grappen uit - bijna even goed als die van Fred en George - , maar praatten ook over serieuze dingen. Hij was de eerste die ik vertelde over wat ik te weten was gekomen over Derek. Sirius luisterde altijd geïnteresseerd als ik vertelde en wist altijd wat hij moest zeggen. Mijn relatie met Draco accepteerde hij volledig, maar toen hij begon met liefdesadvies en seksuele voorlichting, kapte ik hem al snel af. Ookal was hij als een tweede vader voor mij, dat moest ik niet van hem horen.

Ik vond dat het tijd was om Draco een brief te schrijven. Hermelien gaf me een stuk perkament, een veer, inkt en een vette knipoog toen ik zei dat ik een brief aan hem ging schrijven. Ik sloeg mijn ogen ten hemel en stuurde haar lachend weg. Ik haalde mijn hand door mijn haar en ging op mijn buik op bed liggen. Nadenkend beet ik op de nagel van mijn duim. De woorden kwamen al snel en ik zette de veer op het perkament.

Lieve Draco,
Hoe was kerst bij jou thuis? Ik hoop dat het een beetje meeviel en je leuke cadeautjes hebt gekregen. Het mijne kijg je nog wel. Binnen enkele dagen zien we elkaar weer, ik heb je gemist, Draco! We spreken af in het Bos na het avondmaal.
Hopelijk is alles goed daar.
Veel liefs,
Tessa. X
PS: schrijf geen brief terug! Ik kan mijn verblijfplaats niet vrijgeven.

Tevreden las ik de brief na. Toen hij droog was stopte ik hem in een enveloppe. Nu moest ik een manier vinden om hem te versturen. Dereks uil was onlangs gestorven, dus die kon ik niet meer gebruiken. En ik ging Egidius ook niet gebruiken; de kans dat mijn brief dan aankwam was nul. Zuchtend stond ik op van het bed en strekte m'n rug. Ik nam de enveloppe tussen mijn vingers en verliet de kamer. Zoekend naar Sirius liep ik door het huis.

Uiteindelijk vond ik hem op zolder, bij de hippogriep Kortwiekje. 'Sirius, hoe kan ik mijn brief versturen?' vroeg ik onmiddellijk. Sirius keek op en stopte met het aaien van het dier. Vragend keek hij me aan. 'Wat?' Ik zuchtte en zette mijn handen op mijn heupen. 'Hoe kan ik mijn brief versturen?' Elk woord werd luid en duidelijk uitgesproken en blijkbaar begreep Sirius mijn vraag nu wel. 'Niet. Ik heb geen uil. En de anderen ook niet. De enige manier is om met Kortwiekje...'
Hij stopte midden in zijn zin toen mijn gezicht oplichtte. 'Pak de onzichtbaarheidsmantel,' zuchtte Sirius.

Dicht tegen Sirius aangedrukt zat ik op de Hippogrief. We maakten ons zo klein mogelijk, zodat de onzichtbaarheidsmantel ons helemaal overlapte. Ik had hem gewoon uit Harry's koffer kunnen nemen, hij zou het toch niet merken. Ik keek even naar beneden. We vlogen heel hoog en klemde mijn armen nog steviger om Sirius heen. De koude wind liet me rillen en hopen dat we bijna bij Draco's huis waren. En dat was zo, want we begonnen lichtjes te dalen. Nu zag ik het reusachtige Villa Malfidus ook, het was net een kasteel. Naarmate we dichter kwamen, voelde ik de spanning stijgen; de duisternis staalde van het huis af.

We waren nu dicht genoeg om door de ramen te kijken, dat deed ik dan ook. De meeste zwarte gordijnen waren dicht, maar bij eentje zat er een spleet van ongeveer vijftien centimeter. En daar zag ik Draco. Sirius zag het ook en zorgde ervoor dat ik we dicht genoeg kwamen om op het venster te tikken. Ik strekte mijn armen en klopte zacht op het raam. Draco keek op en ik klopte nog een keer. Hij stond op en kwam tot bij het venster waar hij vragend uit keek, want hij zag natuurlijk helemaal niets. Voor de laatste keer tikte ik en toen deed Draco zijn raam open. Ik pakte de brief en gaf hem aan Draco, wiens verbazing zeer groot was. Aarzelend pakte hij de brief van me aan, maar hij vertrouwde dit zaakje niet.

'Draco, ik ben het!' schreeuwde ik boven het lawaai van de wind en geklap van Kortwiekjes vleugels. 'Tessa?' riep hij vragend terug. 'Ja, maar ik moet nu gaan!' Hoe langer we bleven, hoe meer kans er was dat we gepakt zouden worden. 'Wacht!' riep Draco. Hij liep zijn kamer weer in en kwam al snel weer terug met een stapeltje papieren. Snel pakte ik ze van hem aan en toen vlogen we onmiddellijk weg. Ik keek nog even achterom naar Draco, die verdwaasd uit zijn venster stond te kijken.

Wrong ~ Draco MalfoyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu