Wrong ~ Draco Malfoy

Het armbandje

Nog steeds kon ik het niet geloven dat Derek Jeweetwels zoon zou zijn. Mijn broer die zo veel liefde in zijn hart had? Die week onweek ik zowat iedereen. Zelfs Draco. Ik bleef elke avond na bij Omber, wat ervoor zorgde dat ik mijn linkerhand niet meer kon gebruiken.

Op een middag zat ik met een dekentje onder een boom aan het Meer, dat ondertussen bevroren was. Het was geen les en ik was als enige buiten en maakte al een beetje huiswerk op voorhand. Ik zou evengoed binnen met mijn vrienden zitten kletsen en het gezellig hebben, maar ik was nog steeds niet in de stemming. Ik dopte de veer in het potje inkt en zette hem daarna op het perkament. Wanneer ik de grond naast me hoorde kraken, keek ik voor het eerst in enkele uren op. Loena was degene die de grond had doen kraken, toen ze naast me kwam zitten. 'Wat zit je hier in de kou te doen?' vroeg ze en ze trok aan het deken om er ook onder te kruipen. 'Gewoon...' Ik kon geen zinnige reden bedenken waarom ik niet gewoon binnen zat. 'Het gaat niet goed met je, toch Tessa?' Ze wist het antwoord al op die vraag. Ik schudde mijn hoofd en zuchtte. 'Ik kan het niet zeggen, Loen. Weet je, ik wil gewoon terug naar hoe het vroeger was. Bij mijn ouders en Derek kerst vieren en niet continu nablijven bij Omber,' zei ik een tikkeltje gefrustreerd. Loena knikte, waardoor haar blonde krullen meeschudden. Ze sloeg haar arm om me heen en ik keek haar aan. 'Alles wordt beter, Tessie. Waarschijnlijk niet zoals vroeger, maar toch beter dan hoe het nu is. Dat weet ik zeker,' beloofde ze. Ze had gelijk. Ik sloeg mijn armen om haar heen en bedankte mijn beste vriendin. 'Gaan we naar binnen? Mijn kont vriest er bijna af,' vroeg ze en ik lachte. Ik voelde mijn kont al een uur niet meer. We stonden recht en wandelden arm in arm terug naar het kasteel. Het was al tijd voor het avondmaal en we gingen elk aan onze tafel zitten. Ik plofte neer naast Hermelien en schepte aardappelen op mijn bord. 'Morgen om 16 uur in de Zweinskop. Het gaat over onze geheime club,' zei ze zacht in mijn oor. Ik zei dat ik er zou zijn en at verder.

De Grote Zaal begon leeg te stromen toen ik een tik op mijn schouder voelde. Ik keek om en zag Draco staan, met een grijns om zijn lippen. Hij zei alleen maar 'Kom mee.' en greep daarna mijn hand. Hij begon te rennen en trok mij mee. Ik probeerde hem bij te houden terwijl hij met me de trappen op rende. Draco stopte in de Astronomietoren en keek me met een lach aan. Ik hijgde nog een beetje. Mijn conditie was niet wat het moest zijn. Ik nam de omgeving in me op. Op de grond lagen dikke dekens uitgespreid en zachte kussens. Er brandden enkele kaarsjes en het licht van de maan scheen binnen. Het was prachtig. Ik keek verwonderd naar Draco, die er trots bij stond. 'Vind je het mooi?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Ja! Het is geweldig!' Ik stapte mijn schoenen uit, want ik wou de dekens niet vuil maken, en ging zitten. Draco volgde mijn voorbeeld en kwam naast me zitten. Hij sloeg zijn arm om me heen en ik kroop tegen hem aan.

'Je vraagt je vast af waarom ik dit heb gedaan, hé?' vroeg hij even later. 'Nee, hoor.' Draco grinnikte. 'Ik wilde je dit geven voor Kerstmis. En omdat ik morgen naar huis ga, geef ik het je vandaag.' Hij haalde een zwart doosje versierd met goud uit zijn broekzak en klapte het voor me open. In het doosje zat een zilveren armbandje met mijn naam. 'Draco, di- dit is prachtig. Dit is veel te duur. Dat kan ik echt niet aannemen,' stotterde ik. 'Neem het aan, Tessa. Alsjeblieft.' Met een vinger tilde hij mijn kin op en liet me in zijn ogen kijken. Zijn stormgrijze ogen hielden me vast. Nu kon ik geen nee meer zeggen. 'Oké, dan.' Draco glimlachte breed toen ik mijn pols naar hem uitstak. 'Wist je dat dit mijn handschrift is?' zei hij terwijl hij het slotje sloot. Ik wreef bewonderend met mijn vinger over het bedeltje. 'Ik vind het prachtig, Draco. Dankjewel. Maar ik heb niks voor jou,' realiseerde ik me opeens. 'Geeft niet. Dat je hier bent is al genoeg voor me.' Mijn wangen kleurden roze. Charmeur. Hij gaf me een zacht kusje op mijn mond en ik besefte opeens dat Vilder ons elk moment kon komen betrappen. Dat zei ik ook tegen Draco en we begonnen samen alles op te ruimen. Na nog een laatste zoen gingen we elk onze eigen kant uit.

Toen ik de leerlingenkamer binnenkwam, vroep Hermelien direct: 'Waar was je, Tessa?' Ik nam plaats naast haar in de sofa voor de haard. 'Draco wilde me dit geven.' Ik liet mijn armbandje aan haar zien. Ze streek er bewonderend met haar duim over. 'Wauw...' Harry was stikjaloers en legde het slordig ingepakte ding, dat hij vast had gehad, bruut op de tafel. Hij stormde naar de jongensslaapzaal en ik was er zeker van dat ik een snik hoorde.