Το Μυστικο Της Σοφιας #BBC17

Κεφάλαιο 25

Μεριά Σοφίας
Τα γενέθλια μου έφταναν όλο και πιο πολύ και το πιο σημαντικό. Μου έλειπε η κολλητή μου και οι βλακείες μας. Μα πως γίνεται να περνάνε έτσι οι μέρες χωρίς να έχουμε αντιληφθεί πως ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα. Αλλά κανείς δεν νικούσε ακόμα. Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα σχέδιο για να λήξουμε αυτόν τον πόλεμο μεταξύ μας.

Σ"τι λέτε να κάνουμε για να τους ξεφορτωθούμε?"
Άλ"εγώ λέω να κάνουμε αντιπερισπασμό. Πως σας φαίνεται αυτή η ιδέα?"
Α"καλή είναι αλλά αν δεν πετύχει?"
Ν"εγώ λέω αφού είμαι λυκάνθρωπος να πάω σε εκείνους να το παίξω ότι μετάνιωσα και να σας φέρνω κρυφά πληροφορίες. Τι λέτε?"
Σ"αυτή είναι πολύ καλή ιδέα. Έτσι ώστε να τους αποσυντονίσουμε και μετά να καταφέρουμε να κερδίσουμε". Υπήρχε όμως για μένα ένα μικρό πρόβλημα. Όσο είμασταν εδώ πέρα δεν μπορούσα να τρώω και έτσι όλο και πιο πολύ κάθε μέρα πεινούσα αλλά δεν έλεγα τπτ για να τελειώσει επιτέλους αυτό το μαρτύριο. Μόνο που σήμερα δεν μπορούσα άλλο και το είπα στον Αχιλλέα.

Σ"Αχιλλέα να σου πω λίγο?"
Α"ναι αγάπη μου πες μου"
Σ"επειδή είμαστε εδώ τόσο καιρό εγώ δεν θα μπορέσω να αντέξω για πολύ γτ έχω να φάω αρκετές μέρες"
Α"αα αυτό ήταν όλο? Και γτ δεν μου το έλεγες?" Τόσο απλό ήταν?
Σ"έχεις μαζί σου τροφή ή νερό?"
Α"νερό θα πάμε στο ποτάμι μαζί να πιούμε και τροφή έχει στην αποθήκη πάω να σου φέρω"
Σ"σε ευχαριστώ"
Α"χαρά μου". Είπε και έφυγε. Μετά από 5' ήταν πίσω μαζί με φαγητό. Τελικά είχε δίκαιο έπρεπε απλά να το ζητήσω.

Α"ορίστε". Είπε και μου έδωσε λίγο κρέας.
Σ"σε ευχαριστώ ψυχή μου. Είναι έτοιμο το σχέδιο?" Είπα καθώς έτρωγα.
Α"ναι είναι όλα έτοιμα. Το σχέδιο είναι σε εφαρμογή" είπε και χαμογέλασα. Έτσι όπως ήμουν τον πήρα μία αγκαλιά και τον φίλησα στο στόμα. Στην αρχή παραξενεύτηκε επειδή δεν έκανα εγώ την πρώτη κίνηση συνήθως. Έτσι το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή και ξεκίνησε την επόμενη μέρα. Ο Νίκος γύρισε στους λυκάνθρωπους και ζήτησε μετάνοια που είχε πάει με το μέρος των βρικολάκων και τον συγχώρησαν. Οπότε το πρώτο μέρος του σχεδίου είχε ολοκληρωθεί. Και εμείς το γιορτάσαμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Εγώ με τον Αχιλλέα μαζί είχαμε πάει στο πιο κοντινό ποτάμι που έμοιαζε με εκείνο το τοπίο που είχαμε δει εκείνη την μέρα πριν με απαγάγουν. Κάναμε όλη την ώρα βλακείες. Είχα μπει εγώ μέσα για να δροσιστώ, επειδή μην ξεχνάμε ήταν καλοκαίρι, με τα εσώρουχα και το αγοράκι μου άρχισε να με βρέχει παντού. Έτσι και εγώ για εκδίκηση μόλις μπήκε και εκείνος μέσα για να με πιάσει άρχισα να τον βρέχω και το ευχαριστηθήκαμε πολύ και οι δύο μας το μπουγέλο που φυγαμε ο ένας από τον άλλον. Στη συνέχεια ήταν ο Άλεξ με τον Νίκο οι οποίοι ήταν πιο προσεκτικοί από εμάς τους δύο για να μην τον πιάσουν πάλι μαζί μας και καταστρεφόταν το σχέδιο. Αυτοί οι δύο δεν ξέρω τι έκαναν γτ εγώ ήμουν μαζί με τον γλυκούλη μου. Τον αγαπώ μωρέ πολύ αλλά για κάποιον λόγο τώρα τελευταία σκέφτομαι και τον Άλεξ αρκετά συχνά. Δεν ξέρω όμως τον λόγο. Μου συμπεριφέρεται πολύ καλά η αλήθεια είναι. Πάντως εγώ τον αγαπώ και τον νοιάζομαι σαν μεγάλο μου αδερφό θέλω να πιστεύω.

Σ"Αχιλλέα έχει περάσει πολύ ώρα πάμε πίσω?"
Α"γτ? Καλά δεν περνάμε?"
Σ"ναι αλλά πρέπει να φύγουμε για να βρούμε και τους άλλους"
Α"δίκαιο έχεις πάμε"
Σ"σε ευχαριστώ"
Α"πάντως πέρασα υπέροχα μαζί σου"
Σ"και εγώ πολύ" είπα κάπως ναζιάρικα.
Α"Σοφία?"
Σ"τι?"
Α"με αγαπάς?"
Σ"όχι"
Α"τι όχι?" Είπε λίγο εκνευρισμένος
Σ"όχι δεν σε αγαπώ, σε λατρεύω"
Α"αα εσύ θες να με τρελάνεις τελείως έτσι?"
Σ"το έχω καταφέρει?"
Α"πολύ καλά μάλιστα"
Σ"χαίρομαι. Τώρα πάμε"
Α"όπως προστάξετε". Πήγαμε εκεί που ήταν τα παιδιά και γυρίσαμε πίσω. Στο γυρισμό νύσταξα και είπα στον Αχιλλέα

Σ"μπορείς να με πάρεις στην πλάτη σου γτ νυστάζω?"
Α"εννοείται γλυκιά μου ότι θες" και μετά από λίγο άκουσα να λέει κάτι ο Άλεξ σαν ειρωνία αλλά δεν έδωσα σημασία και κοιμήθηκα πάνω του.

Μεριά Άλεξ
Πραγματικά δεν άντεχα άλλο με τα τόσα μέλια ήθελα να ξεράσω. Δεν μπορώ να την βλέπω πλέον μαζί του. Οκ μπορεί να είναι αδερφός μου αλλά δεν μπορεί να καταλάβει πως αυτό που κάνει μου σπάει τα νεύρα? Έλεος δηλαδή. Ήθελα να την πάρω εγώ αγκαλιά. Να την έχω πάνω μου να μπορώ να την μυρίζω και να νιώθω πως είναι κοντά μου. Λίγο πριν κλείσει τα μάτια της είπα

Άλ"εννοείται γλυκιά μου" ειρωνικά και πολύ σιγά για να μην μπορέσει να με ακούσει και μετά κοιμήθηκε. Τόσο γλυκιά. Γτ να μην καταλήξει μαζί μου? Τεσπα. Με το που φτάσαμε την έβαλε στο (κάτι σαν) κρεβάτι της και μετά ήρθε σε εμένα. Ωχ.

Α"τι είναι αυτά που κάθεσαι και λες ρε Άλεξ μπροστά στη Σοφία? Γτ με ειρωνεύεσαι?"
Άλ"ρε Αχιλλέα δεν καταλαβαίνεις τπτ πια?"
Α"τι να καταλάβω? Πως είσαι ερωτευμένος με την κοπέλα μου?"
Άλ"έλα βρε το κατάλαβες επιτέλους και δεν σε είχα για τόσο έξυπνο"
Α"τι θέμα έχεις?"
Άλ"κανένα. Απλά δεν θέλω να κάνετε τις γλυκές σας μπροστά μου"
Α"σύμφωνοι αλλά δεν θα με ειρωνεύεσαι μπροστά της οκ?"
Άλ"οκ" είπα και έφυγε από δίπλα μου. Πάλι καλά γτ δεν ήθελα να τσακωθούμε για αυτό τον λόγο. Έτσι μετά από λίγο πήγα και εγώ για ύπνο και ηρέμησα από όλη την ένταση της μέρας.

Μεριά Αχιλλέα
Εκείνη την στιγμή που με ειρωνεύτηκε μπροστά της ήθελα να του σπάσω τα μούτρα. Αλλά συγκρατήθηκα γτ είχα πάνω μου τη Σοφία και δεν ήθελα να πάθει κάτι κακό. Όταν την έβαλα στο κρεβάτι της πήγα και του μίλησα και ύστερα πήγε και κοιμήθηκε. Έτσι έμεινα μόνος μου με τον Νίκο. Αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα. Έτσι καταλήξαμε και στο πως ακριβώς θα γίνει το σχέδιο και επειδή είμασταν και οι δύο μετά πολύ κουρασμένοι ξαπλώσαμε και κοιμηθήκαμε.

~...~
Ακριβώς 1000 λέξεις χωρίς αυτά που γράφω τώρα. Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό. Έβαλα επίσης και 3 μεριές. Και της Σοφίας και του Άλεξ αλλά και του Αχιλλέα. Επίσης 2 κεφάλαιο σε μία μέρα. Χαχα 😂. Μέχρι την επόμενη φορά.
Kisses Elena  💙💘💜