Το Μυστικο Της Σοφιας #BBC17

Κεφάλαιο 45

Βίκυς pov (Έκπληξη)
Το ταξίδι θα είναι μακρινό και μπορεί να μας πάρει αρκετές μέρες για να φτάσουμε. Ακόμα και για τους βρικόλακες είναι μακριά είναι στην άλλη άκρη της γης από εδώ που είμαστε εμείς τουλάχιστον. Χαίρομαι για την αδερφή μου και για τον Αχιλλέα είναι πολύ ταιριαστό ζευγάρι. Τους συμπάθησα και τους δύο πολύ. Επίσης έχω στείλει μήνυμα στον Άρη ότι θα πάμε να γνωρίσει η αδερφή μου τους γονείς μου και την μητέρα της, για να μην ανησυχεί. Τώρα εμείς πηγαίνουμε από το δάσος για να μην μας δουν οι άνθρωποι και θα πρέπει να προσέχουμε τους κυνηγούς γτ πολύ συχνά μας βρίσκουν και μας σκοτώνουν. Μόνο να μην μας βρουν.

Β"Αχιλλέα εσυ ξέρεις που θα πάμε? Εννοώ σου είπε η Σοφία?"
Α"ναι μου είπε και της είπα ότι δεν πρόκειται να σας αφήσω μόνες σας σε καμία περίπτωση"
Β"ωραία" είναι γλυκούλης και υπερπροστατευτικός. Έτσι συνεχίσαμε τη διαδρομή μας για λίγο. Τα παιδιά να μιλάνε για δικά τους θέματα και εγώ να τους παρακολουθώ. Ξαφνικά ακούγεται ένας ήχος σαν κάποιος να έσπασε ένα κλαδί και από τα δέντρα φάνηκε ένα κουνελάκι. Τα μάτια μου έγιναν κόκκινα και πήγα και το έφαγα. Νόστιμο ήταν. Συνεχίσαμε το δρόμο και πηγαίναμε γρήγορα έτσι ώστε να μην συναντήσουμε κάποιον κυνηγό, αλλά η τύχη δεν ήταν με το μέρος μας.

?"βρε βρε τι έχουμε εδώ? Ετοιμαστήτε για τα χειρότερα"
Α"δεν θα μας ξεφορτωθείς τόσο εύκολα. Κορίτσια φύγετε θα έρθω σε λίγο"
?"όχι τόσο γρήγορα" είπε και μας σημάδεψε με το ξύλινο τόξο του. Ο Αχιλλέας άλλαξε και μπήκε στην κανονική του μορφή, επειδή είχε θυμώσει πολύ. Άρχησε να τον χτυπάει όσο πιο δυνατά μπορούσε και όταν ο κυνηγός είχε χάσει τις αισθήσεις του αρχίσαμε να τρέχουμε γρήγορα. Όμως για κακή μας τύχη αυτός συνήλθε για λίγο και έριξε το τόξο του και πέτυχε στο πόδι τη Σοφία, μετά μάλλον ξεψύχησε.

Β"Σοφία είσαι καλά?"
Σ"όχι πάρτο από πάνω μου πονάω"
Α"κοίτα με και θα στο βγάλω δεν θα πονέσεις καθόλου"
Σ"εντάξει"
Β"εγώ λέω να την πάμε στο ποτάμι εδώ πιο πέρα γτ δεν θα κλείσει σύντομα, επειδή το τόξο ήταν ξύλινο"
Α"καλή ιδέα, περίμενε να της το βγάλω πρώτα και μετά θα την πάμε εκεί". Της το έβγαλε και εκείνη ούρλιαξε.
Β"είσαι καλύτερα τώρα?" Της είπα καθώς προχωρούσαμε προς το ποτάμι.
Σ"κάπως καλύτερα"
Α"είσαι σίγουρη? Φαίνεται πρισμένο"
Σ"ναι είμαι σίγουρη" είπε και της βάλαμε το πόδι μέσα. Μέσα λίγη ώρα είχε γίνει καλύτερα αλλά σταμάτησαμε γτ είχε βραδιάσει. Ανάψαμε και φωτιά με κάτι ξύλα που βρήκαμε και κάτσαμε σε κάτι βράχια που είχε εκεί. Έπειτα κοιμηθήκαμε λόγω της κούρασης και εγώ είδα ένα παράξενο όνειρο.

Σ"πρόσεχε εκεί που πατάς θα γλιστρίσεις"
Β"προσέχω δεν είμαι μικρό παιδί" είπα και συνέχισα να περπατάω πάνω από μία περίεργη γέφυρα γτ ήθελα να καταλάβω τι είχε στην άλλη άκρη.
Α"είναι πολύ ψηλά. Εσύ δεν είπες ότι έχεις υψοφοβία?" Όταν το είπε άρχισα να ζαλίζομαι αλλά προσπάθησα να κοιτάξω μπροστά.
Β"ναι αλλά θα τα καταφέρω" είπα και συνέχισα να προχωράω μέχρι που έπεσα κάτω εκεί όπου ήταν η λίμνη.

Β"θα τα καταφέρω" ούρλιαξα μόλις σηκώθηκα λουσμένη από τον ιδρώτα. Από πάνω μου ήρθαν και οι δύο τρομαγμένοι.
Σ"Βίκυ είσαι καλά? Τι είδες?"
Β"τώρα είμαι καλά απλά είδα ένα περίεργο όνειρο"
Σ"τι όνειρο?" Ρώτησε και έτσι της εξήγησα τι είδα και μου είπε ότι πρέπει να είναι από το υποσυνείδητο μου που θέλει να μου εξηγήσει κάτι.
Β"ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις αν και όντως έχω υψοφοβία"
Σ"άρα μάλλον αυτό ήθελε να σου πει. Ήθελε να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τον φόβο σου"
Β"μπορεί"
Σ"πάντως στο όνειρο ήσουν πολύ γενναία που κατάφερες να συνεχίσεις έστω και λίγο"
Β"ευχαριστώ" είπα και ξανακοιμηθήκαμε.

~...~
Μέχρι το επόμενο.
Kisses Elena 💘😇