Το Μυστικο Της Σοφιας #BBC17

Κεφάλαιο 33

Μεριά Άλεξ
Τρόμαξα όταν την είδα σε κατάσταση σοκ. Και για αυτό έτρεξα κατευθείαν στην τουαλέτα και την είδα να κλαίει. Έτσι κατάφερα να την πάρω αγκαλιά. Συνέχισε να κλαίει και εγώ ήθελα να σπάσω το κεφάλι αυτουνού του παπ**α για τον πόνο που της προκάλεσε, αλλά αντίθετος κάθισα μαζί της και την παρηγορούσα.

Άλ"σταματά να κλαις για αυτόν τον χλεχλε δεν αξίζει"
Β"το ξέρω αλλά πριν γίνει αυτό που έγινε ήταν πολύ καλός μαζί μου"
Άλ"οι περισσότεροι χλεχλέδες έτσι συμπεριφέρονται"
Β"έχεις δίκαιο. Δεν θα χύσω ποτέ ξανά δάκρυα για αυτόν τον 'άνθρωπο'." Είπε και χαμογέλασε και χαμογέλασα και εγώ μαζί της. Μόλις γυρίσαμε πίσω η Σοφία την ρώτησε

Σ"κορίτσι μου είσαι καλά τώρα?"
Β"ναι είμαι καλύτερα χάρη στον Άλεξ" είπε και η Σοφία μου έκλεισε το μάτι.
Άλ"χαίρομαι που βοήθησα"
Σ"λοιπόν εγώ θα την πάρω τώρα και θα τα ξανα πείτε εσείς, αφού κανόνισατε κιόλας"
Άλ"ναι πάρτην και δείτε καμία ταινία"
Σ"εντάξει τα λέμε"
Β"γεια σου Άλεξ" μου είπε λίγο πιο μακριά και εγώ ανατρίχιασα. Μόνος μου το παθαίνω αυτό? Όταν κατάλαβα ότι τελικά έφυγαν πήγα σε αυτόν τον ηλίθιο τον γύρισα προς το μέρος μου και άρχισα να τον πλακώνω και να το διασκεδάζω, γτ εγώ ήξερα ότι ήμουν πιο δυνατός από εκείνον. Εκείνος έριχνε πιο αδύναμες μπουνιές και στο τέλος σταμάτησα γτ δεν ήθελα να τον σκοτώσω κιόλας. Έφυγα από εκεί και άρχισα να πηγαίνω στη μηχανή μου, αλλά με σταμάτησε ο Πάνος (ο κολλητός του Αχιλλέα σε άλλο κεφάλαιο) και κάναμε τις αγκαλιές που κάνουν οι καλοί φίλοι. Μου ζήτησε να τον αφήσω στο kiss που ήταν μισή ώρα από εδώ, αλλά με την μηχανή είναι 15'. Μετά από λίγο τον άφησα στο μαγαζί και εγώ κατευθύνθηκα στο σπίτι μου. Εκεί με περιμένει μία απρόσμενη έκπληξη.

Μεριά Σοφίας
Όταν φύγαμε από το μαγαζί δεν πήγαμε στο σπίτι αλλά πήγαμε για ψώνια γτ μας ηρεμεί και τις δύο. Εμένα τώρα με κάνει να επανέρχομαι σαν άνθρωπος και τη Βιολέτα από όλο αυτό το συμβάν σήμερα. Είχα ξεχάσει όμως να πάρω τα κλειδιά μου και έτσι πήγαμε στον μοναδικό άνθρωπο που πίστευα ότι θα μας βοηθούσε. Τον Άλεξ.

Σ"Βιολέτα ξέχασα να πάρω τα κλειδιά του σπιτιού" και τώρα θα φωνάξει είμαι σίγουρη.
Β"τι???" Και ναι το ήξερα ότι θα γινόταν αυτό.
Σ"θες να πάμε από τον Άλεξ να μας βοηθήσει να ανοίξουμε την πόρτα?" Είμαι σίγουρη ότι θα κατενθουσιαστεί.
Β"ναι ναι ναι ναι ναι ναι ναι"
Σ"τέλεια πάρε τα ψώνια και πάμε σπίτι του"
Β"εντάξει πάμε όμως"
Σ"εντάξει". Ύστερα από λίγη ώρα φτάσαμε σπίτι του. Δεν πέρασαν ούτε 5' και τον είδαμε να κατεβαίνει από τη μηχανή του. Μου φάνηκε πως έμεινε έκπληκτος από τη χαρά του. Μόλις όμως μας έφτασε ρώτησε

Άλ"τι έγινε κορίτσια? Τι είναι αυτά?"
Β"Άλεξ ήρθαμε για βοήθεια και αυτά είναι ψώνια" στο πρόσωπό του διέκρινα ένα χαμόγελο.
Άλ"και σε τι θέλετε να σας βοηθήσω εγώ?"
Σ"εε ξέχασα να πάρω τα κλειδιά του σπιτιού και θέλω να μας ανοίξεις την πόρτα" του είπα και εκείνος είπε
Άλ"με μεγάλη μου χαρά να βοηθήσω" εκεί διάβασα το μυαλό της Βιολέτας και έλεγε 'σε αγαπώ Άλεξ μου' με ένα πιο γιγάντιο χαμόγελο από τις άλλες φορές. Φτάσαμε στο σπίτι μου με την μηχανή του (τρικάβαλο υπέροχο εε?) και πήρα τα εργαλεία από το πάρκινγκ τα έδωσα στον Άλεξ και τα κατάφερε με την πρώτη να την ανοίξει. Έτσι του προτείναμε, δηλαδή του πρότεινε να κοιμηθούμε και οι τρεις μαζί. Εγώ πήρα τηλ και τον Αχιλλέα και του είπα να έρθει και εκείνου από το σπίτι να κοιμηθούμε ζευγαράκια και έτσι δέχτηκε.

~...~
Μέχρι το επόμενο.
Kisses Elena 💙💘