Το Μυστικο Της Σοφιας #BBC17

Κεφάλαιο 39

Μεριά Σοφίας
Για να αποδείξουμε στη Βιολέτα ότι όντως δεν μιλούσαμε για άλλο πράγμα της είπαμε για τα γενέθλια του Αχιλλέα που όντως ήταν σε λίγες μέρες. Καθώς πήγαινα στο μαγαζί με τα εισητήρια του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ κτλ. παρατήρησα ότι σε πίσω από ένα θάμνο κάτι κουνήθηκε. Δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία γτ νόμιζα πως ήταν της φαντασίας μου και συνέχισα να περπατάω. Όταν έφτασα μπήκα μέσα έδωσα τα απαραίτητα χρήματα και πήρα δύο, για να πάω και εγώ μαζί του. Καθώς έβγαινα από το μαγαζί είδα μία μαύρη φιγούρα να περιπλανιέται και να έρχεται πολύ γρήγορα προς το μέρος μου. Έτσι εγώ άρχισα να τρέχω προς το σπίτι και αυτή η σκιά δεν ήταν πλέον πίσω μου. Γύρισα ξανά μπροστά μου, άνοιξα την πόρτα και είδα την παρέα μας να βλέπει μία ταινία. Λογικά δράσης. Πήγα στο δωμάτιό μου και έβαλα τα εισητήρια κάτω από το μαξιλάρι μου. Τι να ήθελε αυτή η σκιά από εμένα?

Α"γεια σου μωρό μου" είπε ο Αχιλλέας. Δεν τον είχα πάρει χαμπάρι και κατά τρόμαξα.
Σ"γ-γεια σου Α-Αχιλλέα με τρ-τρόμαξες" νομίζω έγινα ρεζίλι τώρα.
Α"συγνώμη ψυχή μου δεν ήθελα να σε τρομάξω. Που είχες πάει?"
Σ"μία βόλτα για να ξεσκάσω" του είπα ψέματα. Δεν μου αρέσει να του λέω ψέματα.
Α"αα ωραία" είπε και με αγκάλιασε. Τι ζεστά που νιώθω μες την αγκαλιά του. Είχα αρχίσει να τρέμω στην ιδέα ότι πάλι κάποιος μας παρακολουθεί και αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Αχιλλέα. "Μικρή μου τι έχεις?"
Σ"τπτ όλα καλά" του είπα. Δεν ήθελα να νομίζει ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι μόνη μου.
Α"είσαι σίγουρη? Εσύ τρέμεις"
Σ"ναι είμαι σίγουρη απλά.." πήγα να πω αλλά με διέκοψε.
Α"απλά τι?" Θα του πω για το σημείο με την σκιά. Σιγά μην χαλάσω την έκπληξη.
Σ"απλά όταν ήμουν έξω άρχισε να κατευθύνεται μία μαύρη σκιά κατά πάνω μου και εγώ άρχισα να τρέχω πολύ γρήγορα μέχρι που έφτασα εδώ και ανεβήκα πάνω για να μην σας ενοχλήσω. Λες να μας παρακολουθούν?"
Α"πρώτον δεν μας ενοχλείς και δεύτερον μάλλον αυτός ή αυτή που σε παρακολούθησε τώρα θα είναι της βασίλισσας ακόλουθος"
Σ"και αυτό τώρα είναι καλό?"
Α"δεν ξέρω αλλά πάντως πρέπει να προσέχουμε και να έχουμε τα μάτια μας 14"
Σ"έχεις δίκαιο σε ευχαριστώ" είπα και τον φίλησα. Είναι πολύ γλυκουλης.
Α"παρακαλώ" είπε μέσα από το φιλί μας. Το φιλί μας το σταματήσαμε μόνο όταν χτύπησε η πόρτα.

Σ"ποιος?"
Β"εγώ. Μπορώ να μπω?"
Σ"ναι περνά". Της είπα αλλά μόλις μας είδε μαζί πήγε να κάνει μεταβολή και να φύγει.
Β"εγώ καλύτερα να φύγω"
Σ"όχι εντάξει δεν πειράζει αν θες έλα"
Α"ναι δεν ενοχλείς κάτσε. Πάω κάτω τα λέμε μετά μικρή" είπε και βγήκε από το δωμάτιο και πήγε κάτω.
Β"έκανα χαλάστρα εε?"
Σ"λίγο. Κοίτα όμως τι του πήρα" της είπα και της έδειξα τα εισητήρια.
Β"ουαου. Νομίζω θα του αρέσει πολύ να δείτε μαζί τον αγώνα από κοντά"
Σ"και εγώ αυτό πιστεύω. Πάλι καλά που δεν του το είπα γτ έτοιμη ήμουν"
Β"έτσι όμως μωρή τρελή θα χάλαγες την έκπληξη"
Σ"ναι" της είπα και γελάσαμε. Ξαπλώσαμε στο κρεβάτι και ήθελα να της πω τα πάντα αλλά φοβόμουν πολύ. Αν όμως της το έλεγα και μετά την έκανα να το ξεχάσει? Υπήρχε όμως και η άλλη πλευρά που θα της το έλεγα και θα έμενε ήρεμη έτσι? Δεν μπορώ να της το κρατήσω μυστικό είναι η κολλητή μου και πιστεύω θα με καταλάβει. Για αυτό είναι οι κολλητές σωστά? Θα της το πω και ότι γίνει έγινε.