Comfort Room 2

Chapter Seven >>

Chapter Seven >>

--------------------------------

Nkabigti si Aika, nbagok si James sa pader sa kakagwan ni Patrick, sina Deo at Dariel ay nilapa ng mga lobo. 5 tao na ang namatay. Sino ang sunod?

--------------------------------

*KAGUBATAN*

Aray.. ansakit ng likod ko. Hindi ko mgalaw ang buo kong katawan. aghhhhh..

>_<

>_0

0_<

0.0

Nasan ako? andilim! Anglamig. Giniginaw na ako. BRrrrrr... arrrghhhh..

Nilibot ko ang mata ko. Puro mtataas na puno ang nkikita ko. Ilaw mula sa kalsada doon sa itaas. oo nalaglag ako sa bangin. Buti nga't buhay pa ako. Naalala ko. Naaalala ko ang pangyayari bago pa ako mahulog dito. Naiiyak nko. Gusto ko nang sumigaw. Pero di ako mkapagsalita. Tuyo na ang lalamunan ko. Na-dedehydrate na ako. Dahil s sobrang lamig. haysss.. For sure may daan dto pataas. Kaylangan kong makabalik. Lord! please! tulungan nyo po ako!!!.

Unti-unti kong itinatayo ang katawan ko. Sobrang sakit!! Aghhhh ! aray! ang binti ko! sobrang sakit. Kinapa ko ung binti ko at tama ang hinala ko. Nagdudugo nga ito! aghhhg nakapa ko na may nkatusok sa binti ko. At napgtanto kong isang kahoy ang tumusok s binti ko. Tinanggal ko to ng dahan dahan. Awwww.. Mama. kung nandto ka lang sana para gamutin ako. Tears started to fall from my eyes to my dirty cheeks. Habang unti unti na akong nakakatayo. Sinimulan ko nang maglakad. Ika-ika ako. Patumba-tumba. Mkakailang hakbang ako tpos babagsak ulit sa lupa. Arayyyyyy.... paulit-ulit na gnun.

*AAWOOOOOOOOOO* ~ ungol ng isang lobo. Mas natakot ako. Mas kinabahan ako. Tulong! Tulungan ninyo ako. Maawa na kayo. huhuhuhuhu T.T Naalala ko may suot nga pla akong relo. Tinignan ko ito at 11:38pm na. "Anak, noong boy scout ako, ung relo namin ang ginagwa nming clue. Kapag nasa panganib kame, iiwan nmin un kung saan, para mging clue ng hahanap sa amin." O.O naalala ko ang sinasbi sakin ni papa! Kaya dali-dali kong hinubad ang wrist watch ko at ngset ng alarm. 11:55 at 12:00. At kumuha ng lakas para maibato ko papunta doon sa taas.

okay...

1

2

3

4

5

.

.

.

.

.

*WUUUUSSSHHHHHHH*

At naihagis ko na. Sakto lang ang lugar! nahagis ko malpit sa ilaw. yesss!! hayssss...

Napatingin ako sa buwan, kasama ang mga bituin. Napaupo sa puno at patuloy na humagulgol.

*SsNIFFFFF , SNNIIFFF*

Naramdman kong may umaamoy sa akin. Ang puso ko, mas lalong bumibilis ang tibok. Unti- unti kong tingnan ang gilid ko, at OO!! isang lobo nga! Nanigas ako. Hindi ako makagalaw. Hindi ko alam kung anung gagawin ko. Hindi nmn ako mkakatakbo ng mabilis dahil may sugat ako. Di nmn pwedeng magtitigan nlng kami. Anung gagawin ko? Lord answer please! LORD! LORD! LORD!.

Nakikita kong natatakam na ang lobo sakin. Ok. eto na ang katapusan ng buhay ko. Mommy, salamat po sa lahat. Mahal ko po kayo! .......

Unti-unti ko nang pinikit ang mga mata ko. At humiga. Ngumiti at umiyak. . . .

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

*BAAAANNNNNNGGGGG!!!!*

.

.

.

Putok ng baril ba yun?

*AWWWOOOOOOoooooo*

Iyak ng lobo. Oo umiiyak sya! hindi ako ngkakamali.. Ayoko nang tgnan. Takot nko. . . .

May humawak sakin. Kinalong niya ang ulo ko sa kandungan niya. Dahil dto, minulat ko na ang mata ko.

O.O

isang dalaga ang nakita ko. Mukhang isang diwata sa ganda at kaputian. Nagliliwanag ang makintab niyang malambot na buhok dahil sa liwanag ng buwan. Tila si Artemis ang nkikita ko ngayon.

Nwala ang kaba ko nang sinabi nyang....

"Ok na ang lahat. Wag ka nang matakot." sambit nya sbay ngumiti sa akin.

.

.

.

.

.

^_^