Blue Boy (gay)(Voltooid)

6. De lelijkste broek ooit!

6
       
De studio vloer die vol zat met jaren van verfspatten, was in de afgelopen week geschuurd en gelakt. Jason was de plinten en stopcontacten aan het afplakken toen Conner binnen kwam lopen.

"Je bent al mooi opgeschoten", merkte hij waarderend op.

"Dank je. Ik heb doeken gevonden om de vloer te beschermen", zei hij zonder van zijn werk op te kijken. "We moeten ze eerst wel even uitkloppen."

"Prima. Dan neem ik ze alvast mee."

De bult doeken werd in een keer naar buiten gesleept terwijl Jason het laatste stuk tape afscheurde en opstond.

Conner stond in de tuin op hem te wachten. De zon scheen op zijn zwarte haren en veroorzaakten een stralenkrans. Gecombineerd met de scheve grijns was hij simpelweg adembenemend. De claim werd verder ondersteund door een verwassen, net iets te strak, T-shirt met korte mouwen. Zijn ogen gleden gretig naar beneden. Daar stopte zijn adoratie met piepende banden.

"Wat is dat?", vroeg hij vol walging wijzend naar de bermuda van onbestemde kleur en afschuwelijke print.

"Mijn klusbroek", zei Conner alsof hij de vraag niet begreep.

Jason sloeg hoofdschuddend zijn armen over elkaar.

"Nee!"

"Wat nee?", vroeg Conner verbaasd.

"Die broek moet weg", wees hij met zijn vinger.

"Waarom?"

"Oh hemel, Conner. Wat heb jij nou aan?", hoorde hij boven zich.

Hij keek omhoog naar Karen die uit een raam hing.

"Ja, bemoei jij je er ook nog eens lekker tegen aan", mopperde hij.

"Sorry, Conner, maar dat is de lelijkste broek die ik ooit gezien heb."

Naast Karen schoof een raam open en Duncan verscheen met CJ.

"Heb je dat oude ding nog steeds? ", proestte Duncan. "Ik dacht dat ma die broek uit huis had verbannen?"

"Boeit me niks", zei Conner koppig. "Nou kom op, Jason. Aan het werk."

Jason schudde ongelovig.

"Dacht je dat ik een grapje maakte? Broek! Weg!", zei hij met wapperende hand.

Conner zuchtte geïrriteerd.

"Verdomme, Jason. Wees voor eens niet de stereotype nicht."

"Oeh!", klonk er joelend uit drie kelen boven hem.

Jasons ogen sperden verrast open. Met ingehouden adem wachtte iedereen op zijn respons.

Zijn lippen bewogen langzaam tot een wrede grijns.

"Ik hoop dat je een onderbroek draagt, Murtaugh, want die broek gaat eraan", zei hij met glinsterende ogen.

"Hulp nodig, oom Jason?"

"Goed bedoelt, knul, maar dat zal niet nodig zijn."

Conner keek beledigd omhoog.

"Zeg, sta je niet aan mijn kant?"

"Niet met die broek, oom Conner", reageerde CJ serieus.

Jason zakte een paar centimeter naar beneden en nam een aanvallende houding aan.

Conner zag zijn beweging en maakte zich gereed.

"Kom maar halen, Tinkerbell."

CJ keek zijn vader aan terwijl de twee mannen onder hen richting grasveld liepen.