Blue Boy (gay)(Voltooid)

33. Blue Revelation

33

*"Ik kan niet geloven dat je dit in een paar uur hebt gedaan", zei Andrea vol ontzag.

"Wees voorzichtig", maande Jason. "De verf is nog niet droog."

"Voor ik begon heb ik instructies voor een lijst weggestuurd. De maker verzekerde me dat hij het op tijd af heeft."

Andrea keek hem verwondert aan.

"Je wilt dit stuk vanavond laten debuteren?"

"Ja", knikte Jason. "De collectie is compleet."

Fronsend keek ze de kamer rond.

"Alles is ingepakt en geadresseerd. Waarom heb ik het gevoel dat je er vandoor gaat?"

"Omdat dit zo is", knikte hij.

"Ik ben gister een oud mentor tegen gekomen. Hij reist samen met zijn gezin de wereld rond. Ze hebben me uitgenodigd om mee te werken aan hun nieuwe project. De afwisseling zal me goed doen."

Kritisch bekeek ze hem van top tot teen.

"Is dit geen struisvogelstrategie , Jason Greenleaves?"

"Integendeel. Ik begin aan een nieuwe fase in mijn leven", zei hij haar een stevige knuffel gevend.

"Een verdomd creatieve fase, hoop ik", mopperde ze.

"De komende maanden zal je nog genoeg werk aan de tour hebben."

Andrea nam hem sluw op.

"Omdat je niet voor de rest van de tour beschikbaar bent, is dit het moment een paar woorden te spreken."

"Over?", zei hij onnozelheid veinzend.

Bestraffend tikte ze hem op zijn neus.

"De ontwikkeling of zoals je wilt de afwikkeling van het Blue Boy verhaal. Sluit het hoofdstuk passend af."

Vol tegenzin stemde hij toe.

"Voor je het stuk meeneemt wil ik eerst een foto maken voor Karen."

Snel greep hij zijn camera. Met kloppend hart stuurde hij de foto naar Karens telefoon.

"Tot vanavond."

Andrea vertrok met het zorgvuldig ingepakte schilderij.

Een luttele vijf minuten later ging zijn telefoon.

"Oh, mijn god, Jason. Wat een ongelofelijk stuk! Wat vindt Conner ervan? Heeft hij zijn goedkeuring gegeven?"

Haar reactie beantwoorde de ongestelde vraag of ze wist dat Conner in New York was.

"Conner weet van niks, Karen en dat blijft zo. Zijn gezicht wordt niet getoond, dus heb ik zijn toestemming niet nodig", klonk het koel.

"Dus wanneer ben je van plan deze bom te laten ontploffen", vroeg ze nieuwsgierig.

"Andrea heeft het stuk net meegenomen. Er is een lijstenmaker bezig om ervoor te zorgen dat het vanavond kan debuteren."

"Waarom klink je zo vlak, Jason? Het schilderij is geweldig! Waarom ben je niet enthousiaster?"

"Je weet hoe ik ben. Zodra ik een project beëindigt heb krijg ik reis kriebels. Na de première vertrek ik met een oud mentor en zijn gezin."

"Vertrek? Waarheen?"

"Geen idee. Dat zie ik op het vliegveld wel. Mijn apparatuur en andere spullen zijn ingepakt en worden morgen naar huis gestuurd. De rest heb ik bij me of koop ik onderweg."