Blue Boy (gay)(Voltooid)

37. 'Oh, shit. Haters!'

37
       

Patrick stelde hem bij binnenkomst aan de paar die dit vroegen voor als de zwager van Duncan.

Plaatsnemend in een hoekbank nam hij de bar op. Er waren verscheidene banken net als waar hij in zat met het zicht op een groot scherm. Aan weerszijden waren losse tafels met stoelen en achter hen een ruime bar met barkrukken.

Conner keek verwonderd naar de plek waar zijn vader ging zitten. Meestal zaten ze aan de bar.

"Allemaal een biertje?", vroeg hij nadat Phil de barkeeper hem had gewenkt.

"Je gezelschap belde om te zeggen dat ze iets later", wist de man hem te melden.

Fronsend liep hij met drie glazen terug.

"Verwacht je meer mensen?", vroeg hij aan zijn vader.

"Een paar", knikte deze.

"Ze hebben gebeld om te zeggen dat ze iets later komen."

Hij schoof naast Jason in de bank. Toen zijn vader niets toevoegde vroeg hij:

"Wie komen er?"

"Een paar kennissen", zei Patrick vaag.

Jason zag de irritatie op Conners gezicht bij dit nietszeggende antwoord.

"Kom je hier vaker?", vroeg hij in een poging hem af te leiden.

"Ja", knikte Conner. "Meestal zitten we bij de bar."

"Je weet niet wie je vader heeft uitgenodigd", stelde hij vast toen hij merkte dat Conner niet ontspande.

"Geen enkel idee", schudde Conner zijn hoofd.

"Maak je niet zo'n zorgen", zei Jason hem aanstotend. "Het komt vast in orde."

De tweede inning was net begonnen toen er een groepje van vijf binnen kwam lopen. Patrick  stond met een glimlach op.

"Daar zijn ze."

"Jason, mag ik je voorstellen aan mijn collega's en hun aanhang. Mark en Suzanna, Hendrik en Allen en zijn broer, Keith."

Jason schudde hen vriendelijk de hand.

"Conner, schuif op zodat Keith naast Jason kan zitten", zei zijn vader onsubtiel.

De belangstelling die Keith richting Jason toonde en zijn vaders enthousiaste reactie hierop, maakte het voor Conner overduidelijk dat dit gearrangeerd was.

Door zijn vader nog wel!

Jason leek het niets uit te maken en was in een opgewekte stemming. Zijn al grimmige humeur verslechterde ,tot een dieptepunt werd bereikt tijdens de vijfde inning.

De Cubs hadden de honken volgeladen en met twee uit was iedereen gespitst op het scherm.

Iedereen behalve Conner die lijdzaam toezag hoe Keith een arm om Jason had geslagen en hem dichter tegen zich aantrok.

Kris Bryant, de rookie derde honkman, kwam aan slag. Hij had al twee grandslams op zijn naam staan. Het stadion en ook de bar gonsde van verwachting.

Patrick zag vanuit zijn ooghoeken hoe Conner zich zat op te vreten.

Hij trede zijn belofte van geen bemoeienis met voeten door dit op te zetten, maar als het werkte was het de moeite waard. Conner zag eruit alsof hij Keith met zijn blote handen wilde verscheuren.

Ook keek hij regelmatig naar Jason die de toenadering van Keith niet afweerde, maar ook niet aanmoedigde. Het leek alsof hij ergens op wachtte.

Een steelse blik naar Conner gaf hem zijn antwoord. Jason wachtte op een reactie van Conner. Patrick lachte wrang. Ze stonden pat. Wat zou ervoor nodig zijn om dit te verbreken?