Sensiz Geçen Yıllar

Çaresizlik

Gergin bir şekilde doğrulduğunda karşısında sabahki zibidiyi bulunca öfkesi tepesine çıktı.Adamı dinlemeyerek yeniden Gökçe'ye doğru eğildiğinde koluna uygulanan baskı ile geriye savruldu.

"Çek ellerini O'nun üzerinden.Ben hallederim dedim"

Emir birkaç sözle sinecek bir adam değildi ve Hakan'ın gömleğine yapıştı.O kadar çok gürültü yapıyorlardı ki Gökçe'nin bu seste daha fazla uyuması mümkün değildi.Gözlerini hafifçe araladığında nerede olduğunu anlamaya çalıştı ilk önce.Emir'in arabasında olduğu gerçeğini kavrayınca kulağına gelen seslerle daha da irkildi.Hızla arabadan indiğinde Emir ve Hakan'ı gırtlak gırtlağa görmenin şoku ile sarsıldı.

"Ne yapıyorsunuz siz ya?"

Gözleri kocaman açılmış bir halde bir Hakan'a bir de Emir'e bakıyordu ama Emir den çok Hakan'a yakın duruyordu.O'nu olacaklardan korumak ister gibi bir hali vardı ve bu da Emir'in dikkatinden kaçacak gibi değildi.

"Canım , iyi misin sen?"

Gökçe'nin Hakan'ı bulan bakışlarında ki yumuşama Emir'in buz gibi olmasına neden oldu.Gökçe den sonra kendi yoluna gidip hayatını yeniden kurmuş olsa da aynısını onun da yapmış olmasını kaldıramıyordu.

"İyiyim merak etme.Çok yorgundum sadece sızmışım arabada"

Hakan elini O'nun saçlarına daldırarak kendine doğru çekti.Kafasını göğsüne yasladığında Gökçe'nin ne kadar gergin olduğunu fark etti.Bir elini usulca sırtında gezdirirken bir yandan da kulağına sakinleştirici kelemiler fısıldıyordu.

Emir ise karşısında ki bu manzarayı izlemeye tahammül etmeye çalışıyordu.Bir zamanlar kendi ellerinin o bedende sorgusuz sualsiz dolaştığı anlar aklına hücum edince Hakan denen itin kolunu parçalara ayırmak istese de bunu yapamayacağını da biliyordu.Bu sefer kendisinin bunu istemediğini telkin yoluna gitti ve kısa sürede bütün vücudu hissizleşti.Arabasının şoför tarafına geçerken onlara bakmadı bile.Sadece arabaya binmeden önce geriye göndü.

"İki gün süren var, düşün taşın bana haber ver"

Başka bir şey demeden asfaltta derin lastik izleri bırakarak gözden kayboldu.

***

Gökçe hızla giden arabayı çaresiz gözlerle izliyordu.Her ne kadar istemese de O'nun teklifini kabul etmekten başka çaresinin olmadığını da biliyordu.Orada çalışmanın bütün borçlarını ödemeye yetmeyeceğinin de gayet farkındaydı.Aylardır ertelemeye çalıştığı banka borcunu daha fazla ertelemenin imkansızlığı ise kalbine oturuyordu.

"Gökçe..."

Yüzüne oturttuğu sahte gülümseme ile Hakan dan tarafa döndü ama O'nun dikkatli bakışlarından kaçamadı.

"Ne teklif etti o adi herif sana?"

Hakan'ın aklında ki düşünceler allak bullak olmasına neden oldu.Bir kaç saat önce aralarında geçen konuşma aklına gelince gözle görülür bir şekilde titredi.

"Gökçe..."

"Sandığın gibi değil"

Sesi bir fısıltıdan farksızdı şimdi.Renginin solukluğu Hakan'ı daha da korkmuştu.

"Bak eğer seni tehdit ettiyse ya da ahlak dışı bir şeyler talep ettiyse..."

"O'nun evinde çalışmamı istiyor?"

"Ne!!!"

"Beni duydun" diye devam etti aynı bezginlikle."İki sene evinde O'nun ve karısının ayak işlerini yapmamı istiyor"