The Vampire Next Door (Türkçe Çeviri)

V

{ Harry'nin Bakış Açısı }

Kahkaha. Şu anda tek duyduğum şey bu. Ben ve çocuklar ormandaki avdan daha yeni döndük. Kulübü es geçtik. Eğlence havasında değildim, doğrusu eğlenmek için bir sebep yoktu. Ormana gittik ve kaybolmuş iki kız gördük ve birini avladık. Leziz. Bu küçük ziyafetin ardından eve gidiyoruz. Saat neredeyse 2.00 olmuştu ya da geçmişti. Mahalleye yaklaştığımızda 3 tane polis arabası, ve polisleri fark ettik. Bazıları gitmeye başlıyordu. Neler döndüğünü tam olarak biliyorduk, ormanda serbest bıraktığımız kız polisi aradı (besbelli). "Of, diğer sürtüğün de işini bitirmeliydik." Jake mırıldandı. "Biliyorum. Dinleyin." Alex yakınlaştığımızda konuştu böylelikle kimse bizi duyamayacaktı. "Kulüpteydik, ve az önce döndük, anlaşıldı mı?!" Kafa salladık. Polislere yaklaştık, yüzümüzdeki sahte, sorgulayan ifade ile. Polislerden biri bize doğru geldi. "Oradaki yazıları görmediniz mi? Mahalle kapalı. Gidin." Üzerinde Girilmez yazan sarı şeritleri gösterdi. "Burada oturuyorum," sakince söyledim.

"Siz Bay Styles mısınız?" diye sordu.

"Evet."

"O burada efendim!" Farklı üniforması olan başka bir adama seslendi.

Adam kafasını bana doğru çevirdi, ardından yaklaştı beni ve arkadaşlarımı daha yakından baştan aşağı süzdü. İyi ki kan lekeli kıyafetlerimizi değiştirdik. Nasıl olduğunu sormayın. Bakarken çalışmaya devam etti, her nasılsa zorluk çekmedi. "Bay Styles! Nasılsınız? Ben dedektif Lerwick." Sıkmam için elini uzattı. Hala aptalı oynamak zorundaydım. "Neler oluyor?" diye sordum. "Bir cinayet vakası yüzünden buradayım. 5 saatten az bir süre önce gerçekleşti." diye bilgilendirdi, ifademi çözmekte zorlandığını söyleyebilirim, bilip bilmediğimi anlamaya çalışıyordu. Sahte rolüm devam ediyordu. Gözlerim 'genişledi' ve ben, ee, hadi şok olmuştum diyelim.

"Ne? Kim?" İnanamayarak sordum. Buna inanmış gibi görünüyordu. Vampir becerileri. Yeteneklerimi seviyorum!

"Chloe Bursnell. Bu çevreden 17 yaşında bir kız yakındaki ormanda öldürülüp terkedilmiş olarak bulundu. Bay Styles, birkaç soru soracağım ve çevre sakinlerini sorgulamam bitmiş olacak." Kafa salladım.

"Cinayet işlendiği sırada neredeydiniz?" Dedektif sordu. Ah bilirsin, ormanda bir kızın kanını emmekle meşguldüm. "Arkadaşlarımla kulüpteydik." Arkamda duran arkadaşlarımı işaret ettim. Onlara sert bir bakış atmak için gözlerini benden ayırdı, yine.

"Chloe ile aranız nasıldı?" diye sorguladı.

"Sadece komşum. Onu pek tanımıyorum." Bu sefer doğruyu söylüyordum.

"Son bir soru, Bay Styles," duraksadı "Onu en son ne zaman ve nerede gördünüz?" Bu biraz zor bir soruydu. Çevredeki herkesten kaçındığımı söyleyemem, böylelikle kontrolden çıkmam ve onlardan birinin kanını emmem.

"Şey, emin değilim, size söyledim. Onu pek tanıdığım söylenemez, bu yüzden onu etrafta sık sık görmüyorum." Anlayışla kafa salladı. Buna inandı. Salak herif.

"Pekala, sanırım sorgumuz burada sona erdi. Size rahatsızlık verdiğim için üzgünüm Bay Styles, ama işimi yapıyorum. İyi geceler. Eğer herhangi bir şey hatırlarsanız benimle iletişime geçin." Bana kartını uzattı. Peki seni arayacağım.

"Sorun değil, iyi geceler." Tekrar el sıkıştık. Polisler çerçöplerini topladılar ve gittiler.

Çocuklar arkamdan bana yaklaştılar, yüzlerindeki gurur gülümsemeleriyle, omuzlarımı sıvazladılar. "İşte benim adamım!!!" Louis saçlarımı karıştırdı. "Kulüpteydim." Alex taklidimi yaptı. Hepsi kahkaha attılar ve kıkırdadılar da. Evime doğru yürümeye başladık, gördüklerim dikkatimi çekene kadar. Sağıma baktım, Sarah'a sarılmış ve onun omzunda ağlayan Mia'yı gördüm, orada durup önümdeki hüzünlü görüntüye baktım, ardından içimde bir şeyler koptu. "Siz gidin, sizinle içeride görüşürüz." Bana kafası karışmış bakışlar atan çocuklara söyledim. Hepsi kafa salladı ve içeri gittiler.

Yolumu kızlara doğru çevirdim, Sarah orada olduğumu fark etti ve yavaşça uzaklaştı. Gerçi bu tatlı bir görüntüydü. "Selam kızlar." Sessizce konuştum. "Selam Harry." Sarah aynı tonda cevap verdi. Mia hıçkırıyordu, ve sessiz kalmak için çabalıyordu. "Bu saatte dışarıda olmamalısınız, saat 2.30. Gidip biraz dinlenin." Nazikçe konuştum. Bana sormayın. Çünkü ben hala kendime neden böyle dediğimi soruyorum. Neden bir anda korumacı olmaya başladım? Ne zamandır benden korunmaları gerekiyor? Sarah iç çekti. "Haklısın. Mia, bende kalmak ister misin?" Mia kafa salladı.

"Pekala, eğer bir şeye ihtiyacınız olursa, tam olarak birkaç metre uzaktayım. Sadece beni arayın." Sarah'a bana numarasını vermesi için sinyal gönderdim böylelikle ben de ona numaramı verebilirim. Hala bunu neden yaptığımı merak ediyorum. Sarah sinyalimi anladı ve bana telefonunu vermek için elini cebine soktu. Kişiler listesine numaramı yazdım ve ismimi Harry;) olarak kaydettim. Aynı zamanda neden göz kırpan ifade koyduğumu da merak ediyorum. Pekala çok yorulmuş olmalıyım. Numaramı kaydettim ve aradım böylece onun numarası da kaydedilecekti. "Yarın görüşürüz." Sarah'ın telefonunu ona geri verdim ve ekrana baktığında yüzünde silik bir gülümseme belirdi, muhtemelen göz kırpan ifadeyi gördü. "Tamam." Sıcak bir gülümseme verdi. Gerçekten tatlı bir gülümsemesi vardı, bekle- KAPAT ÇENENİ HAROLD! Zihnen kendimi tokatladım. Az önce bir insana iltifat ettim. Evime gitmek için döndüm, aklıma bir şey geldi. "Ve Sarah?" Ona seslendim, bana doğru dönmesine sebep oldum. "Kapını kilitle." Gülümsedi ve kafa salladı. İkisi de içeri girdiler. Sarahların evine son bir bakış attım, sonra içeri girdim.

{ Sarah'ın Bakış Açısı }

Mia ve ben içeri girdik, kapının kilitli olduğuna emin oldum, Harry'nin söylediği gibi. Onun nasıl kapını kilitle dediğini hatırladığımda biraz kızardım. Harry kesinlikle korumacı bir tipti. Ama neden umrunda olsun ki? "Kafam çok karıştı." Mia düşüncelerimi böldü. Yatağımda oturmuş, dik dik duvara bakıyordu. Koyu saçlarını dağınık bir topuz yapmıştı, tıpkı benim saçlarım gibi, ve benim pijamamla düz gri bir tişört giymişti. "Neden?" Yatağa otururken sessizce ona sordum, karşısına oturdum böylece yüzünü görebilirdim. "Chloe hakkında mı düşünmeliyim yoksa Harry'nin az önceki davranışlarını mı emin değilim." Duvara dik dik bakmayı kesti ve bana baktı. Kafam karışmış bir şekilde ona baktım, "Ne demek istiyorsun?" diye sordum. "Harry asla umursamaz.. bu çevredeki herhangi birini. Birinin evinin yanında nükleer bomba olsaydı bile hiç umursamazdı. Duraksadı, "Ama bu gece, yani az evvel, o farklıydı. O.. korumacıydı, ve umursuyordu. Onu hiç bu şekilde görmemiştim." Uzun bir sessizlik oldu, daha sonra Mia bunu bozdu "Göz kırpan ifadeyi gördüm." Bana baktı ve sırıttı, Harry'nin kaydettiği kişi adına baktığını biliyordum. "Sus." Şakacı bir şekilde ona yastık fırlattım, şu an yanaklarımın kızardığını biliyordum. Sırıtması kıkırdamaya dönüştü. "Ayy!! Kızardığında çok sevimli oluyorsun." Tekrar kıkırdadı. Kucağımda duran yastığa yüzümü gömdüm. "Kes şunu." kıkırdadım, sesim boğuktu.

Ertesi sabah her ikimiz de 2 civarında uyandık. Bana öyle bakmayın, dün zor bir gündü! Annem aşağıda mutfakta bizi bekliyordu. İnce pastırma şeritleriyle beraber biraz omlet yapmıştı. İkimizin de iştahı olmamasına rağmen, koku bizi ikna etti. Mia ile masaya oturduk. "Günaydın kızlar." Annem gülümsedi. "Günaydın." İkimiz de yanıtladık. Tabaklarımıza gömüldük. "Bugün ne yapıyorsunuz?" Annem sordu. "Sanırım bugün tembellik günü olacak." diye önerdim. Mia bana doğru döndü. "Evet! Benim düşündüğüm şey de buydu. Bir şeyler yapmak için hiç havamda değilim." Kafa salladım. Yarın Chloe'nin cenazesi var. Neden bugün yapmadıklarına dair hiçbir fikrim yok.

"Bir film seç." Mia konuştu. Gülümsedim. "Sen bir film seç." Gözlerini devirdi. "İyi. CDler nerede?" "Ah! Odamda olduklarını şimdi hatırladım. Bir nedenden dolayı onları buraya getirmeyi unuttum." diye mırıldandım. Kıkırdadı ve yukarı gitti. "Gidip onları getireyim."

"Onları buldum." Mia aşağı inerken seslendi. Oturma odasını ayarladım. Panjurları kapattım. Işıkları söndürdüm. Mia'ya bir bakış attım, yüzünde kocaman bir sırıtmayla elinde telefonumu tutuyordu. IPhone-umu yüzümün önünde salladı. "Ne?" diye sordum, kafam karışmıştı. Telefonumu bana verdi, Harry'den mesaj vardı...