The Vampire Next Door (Türkçe Çeviri)

XII

Uzun zaman sonra tekrar merhaba. Keyifli okumalar!

{ Sarah'ın Bakış Açısı }

Harry gittikten sonra kapının kilitli olduğuna emin oldum ve ardından yukarı çıktım. Belki 1-2 mısırdan başka bir şey yemedi, hepsi bu. Ona neden diye sordum ve aç olmadığını söyledi. Bu biraz tuhafıma gitti çünkü kaseye bakmadı bile, ah pekala.

Dişlerimi fırçalayıp saçlarımı taradıktan sonra yatağıma doğru yürüdüm. Evet, uyumadan önce saçlarımı taramak gibi garip bir alışkanlığım var, kaç insan bunu yapıyor bilmiyorum. Yatağıma uzandım ve sıcak yorganla üstümü örttüm, dışarısı buz gibi. Aralık ayı. Favori ayım olduğu söylenemez. Gözlerim düşüyordu, her an uyuyabilirdim, yorgundum. Odanın sessizliği kapı çalmaya başlayınca yok oldu. İstemeyerek kalktım, yanından geçerken saati kontrol ettim, 1.02. Gelen Harry olabilirdi, bir şey unutmuş olmalıydı. Kilidi açıp kapıyı araladım. "Anne? Neden zili çalıyorsun? Anahtarın yok mu?", diye sordum. Gelen annemdi. "Var küçük hanım. Kapıyı içeriden kilitlemişsin." Yüzüne yayılan gülümsemeyle cevap verdi, oh doğru, "Zaten kapıyı neden içeriden kilitledin ki?" Yanıt olarak omuz silktim.

Annem mutfağa yürüdü ve kendine biraz portakal suyu doldurdu. "Sen de ister misin?" Kafamı iki yana salladım. "Hayır, dişlerimi yeni fırçaladım. Tadı berbat olur." Kafa salladı ve kendi içeceğini mideye indirdi. "İşten yarın için bir gün izin aldım yani günü birlikte geçirebiliriz. Anne-kız vakti. Ne dersin?" Gülümsedi. "Bu harika. Son zamanlarda birlikte pek fazla vakit geçiremiyorduk.", yanıtladım. Boş bardağını lavaboya koydu ve boş mısır kasesini gördü. "Kim geldi?", diye sordu. "Arkadaşım, Harry.", cevapladım. "Görünüşe bakılırsa yarın konuşacak bir sürü şeyimiz var.", sırıttı. Gözlerimi devirdim, "Rahatla annecik, önemli bir şey yok.", göz kırptım. "Şimdi yukarı çıkıyorum. Yorgunum, iyi geceler." "İyi geceler hayatım."

Ertesi sabah uyandım, ortada hiçbir sebep yokken enerjik hissediyordum. Bu hoşuma gitti. Yataktan atladım ve banyoya gittim. Hızlı bir duş aldım ve dişlerimi fırçaladım. Aşağıya indim ve yolumu mutfağa çevirdim. "Günaydın.", annem konuştu. "Günaydın.", karşılık verdim. "Cidden kadın kaçta kalkıyorsun? Her zaman benden önce uyanıyorsun. Her zaman." Kıkırdadı, "Hadi, yumul. Sana biraz krep yaptım." "Ooh, teşekkürler." Gülümsedim.

Biraz kahvaltı yaptık, ardından oturma odasına gittik ve konuşmaya başladık. Rastgele konular konuştuk. Annem hakkında sevdiğim şey arkadaş olmamız. Beni anlıyor. Ona gerçekten minnettarım, şeyden beri her şeyim oldu.. babamdan.

"..sonra da hasta, karısına deli gibi güldü, balatayı sıyırdığını sandık!", annem haykırdı ve ikimiz de güldük.

Annemle öğle yemeği yedik ve biraz cupcake yaptık. Zaman çok hızlı akıyordu, sanki zamanı 'ileri' sarıyormuşum gibi. Mutfakta oturduk ve saate bir göz attım, 7'ydi. Buluşmaya bir saat kalmıştı. "Gidip hazırlanmalıyım.", dedim. Bana sorgulayan bir ifadeyle baktı, olamaz ona söylemedim. "Harry beni 8'de alacak.", diye açıkladım. "Hmm.. bu bir randevu mu ?" Sordu. "Eh. Denilebilir." Gülümsedim ve tam hızla yukarı, odama koştum. Dolabıma yöneldim ve kapağını açtım. "Hmm.." Kendi kendime fısıldadım, kıyafetlerimi tararken. Siyah yüksek bel dizimde biten bir etekle, siyah - beyaz çizgili tişörtümü çıkardım, siyah wedge sneaker-larımla birlikte. Biraz likit eyeliner, maskara ve dudak parlatıcısı sürdüm. Saçlarımı düzleştirdim ve gri beremle saçlarımı geri yatırdım. Saati kontrol ettim, 7.58. Mükemmel zamanlama. El çantamı kaptım ve aşağı indim, çantada telefonumun titrediğini hissetim, telefonumu çıkardım ve Harry'den bir mesaj vardı:

Dışarıdayım xx

Portmantodan montumu aldım. "Ne zaman döneceksin?", annem salondan sordu. "Aa, bilmiyorum. Muhtemelen 11 ya da 12. Anahtarım var benim için endişelenme. Görüşürüz!" "İyi eğlenceler." Dışarı çıktım ve bekleyen, tanıdık siyah Range Rover'ı gördüm. Hafifçe kar yağıyordu. Hızlıca arabaya yürüdüm çünkü buz gibiydi. Harry içeriden benim için kapıyı açtı, arabaya bindim ve kapıyı kapattım.