Here and HereAfter #Wattys2016

Chapter 3

Friends

It's Saturday in the afternoon kaya nagpasya akong gawin ang aking kinagawian tuwing sabado. Na madalas, ginagawa naming dalawang magkasama ni Jezz.

But like what I've said, kailangan kong sanayin ang sarili ko na wala na sya.

And He shouldn't be the hindrance for me to stop what I used to do.

I have to move on and get a life.
I know, it's hard. But I can do it, just one step at a time.

I must be strong, for myself.

Nagpaalam ako kay mama at pumunta sa garahe para kunin ang bisikleta kong may kulay na black and violet at may mini basket sa harap.

Nilagay ko sa basket ang aking wallet and phone. At sinimulang magbisikleta papuntang Green Park.

Natutunan kong magbisikleta dahil sa tulong ni Jezz. Nagkaroon ako ng ilang pasa dahil doon. Lagi kaming nagtatawanan everytime natutumba ako o naa-out of balance. But he never forgets to hug me, when I fall. Masakit siya, but it was worth the pain, really. Kaya pagkatapos noon, pumunta kami sa bahay niya para gamutin ako. And then after that, he treated me frenchfries and siomai. Reward ko daw yun dahil naging matatag daw ako.

It was a great day. It was memorable.

Kaya naiinis ako sa tuwing nagbibisikleta ako, dahil naalala ko siya.

I stopped behind the bench na may isang puno ng mangga sa tabi, habang dumadampi saakin ang sariwang hangin ng Monterola Heights. It was refreshing.

I parked my bike beside the wooden bench at umupo ako.

Napansin kong may nagbebenta ng Ice cream sa harapan kaya I'm starting to crave.

I was about to get my money into my wallet when someone pokes at me.

Nilingon ko kung sino man yun at nakita ko ang isang matangkad, maputi at may pagkachinito ang mata na lalaki. May dala-dala siyang dalawang mixed vanilla and chocolate icecream na batid ko'y galing sa nagbebenta ng ice cream sa harapan.

"Hi!" nakangiti at masigla niyang sabi.

"-uhm, Hi?" nahihiya kong sagot.

"Mag-isa ka?" tanong niya.

Bigla akong nairita sa simple lang na tanong niya. Naalala ko na naman kasi si Jezz. Naalala ko na naman na mag-isa nlang ako, Walang Kasama.

"Obvious ba?" sambit ko sakanya.

"Sorry naman miss" he grinned.

"Gusto mo ice cream?" dagdag ulit niya, habang dinidilaan ang isang ice cream at ang isang ice cream naman ay inaabot sakin.

"Ayoko, baka may lason iyan!" I smirked while crossing my arms.

"Mukha ba akong kriminal?" pilyo niyang sabi.

"kung ayaw mo, sge itatapon ko nalang" dagdag niya.

At bago pa ako makapigil, naitapon niya na nga ang ice cream.

"Ano bang ginagawa mo? Ang sayang nun ah!" iritado kong sabi.

"Ayaw mo kasi eh, tsaka problema ba yon? edi bilhan kita ulit" nakangiti niyang sambit.

what's wrong with this man?

"kulit mo!" I smirked.

Susumbatan ko na naman sana ulit siya nang biglang tumakbo siya papunta sa nagbebenta ng ice cream at bumili ng isa, habang dinidalaan ang dala niyang ice cream na natutunaw na. Nakakunot ang aking noo, habang pinapasadahan siya ng tingin.

Ilang minuto, naglakad siya papunta sakin na may dala-dala nang bagong ice cream.

inabot niya sakin ang ice cream and this time, tinanggap ko na.

"walang lason yan ah!" nakangiti niyang sabi.

"oo na!" I rolled my eyes.

Umupo siya sa tabi ko habang pinupunasan ang kanyang labi gamit ang tissue.

"so, what's your name?" bigla kong tanong.

"oo nga pala! nakalimutan ko." gulat niyang sabi.

"I'm Brex" nakangiti niyang sabi habang inilalahad ang kanyang kamay.

"Jewel" sambit ko. I smiled back at tinanggap ko ang kamay niya.

and then we shaked hands.

"Friends?" ani Brex.

I gave him my genuine smile.

I don't know what's into him, pero gusto ko siyang maging kaibigan.

so, I said "Yes"