|| In The End || Ginny Weasley (Türkçe)

...Smack...

Başlamadan önce kısa bir not düşmek istiyorum:

Nedenini bilmiyorum ama böyle bir bölüm eklemem gerekiyormuş gibi hissediyordum. Başkalarının onlara asılması bile beni deli ediyorken bunu yazmak çok zordu. Bu konuda yeniyim. Yani Hinny içinde başka biri olan şeyler yazmakta yeniyim. Karmaşık bir şey. okuyunca anlarsınız. Yani eğer kötü olduysa lütfen bana bildirin.

Seviliyorsunuz...

Seni, sonun başlangıcından beri özlüyorum...

****

Bir hafta sonra, seçmelere gelenlerin önünde, Quidditch sahasında duruyordum. Rozetim önümde parlıyordu.

Boğazımı temizledim ve kalabalık hemen sustu.

"Şimdi. Eğer birinci sınıfsanız, korkarım ki bu yıl seçmelere katılamazsınız."

Eşyalarını alıp giden küçük bir grubu izlemek beni üzmüştü.

"Robinson! Senin bu binadan olmadığını biliyorum. O yüzden defol!"

Uzun boylu, benim yaşlarımda olan sarışın çocuk, salak salak sırıtarak Ravenclaw olan arkadaş grubunun yanına gitti. Göz devirdiğimde ise bana göz kırptı. Merlin! Zacherrias Smith ile çok iyi arkadaş olurlar.

"Şimdi..."

Yaklaşık iki saat ve ya daha uzun bir süre sonra denemeler bitmişti. Herkes gitmiş, bense çadırdaydım. Denemeler sırasında kullanılan eşyaları topluyordum. Herm, Lu ve Desty dışarda bekliyorlardı.

Bludgerları büyük bir çabayla sandıkdaki yerlerine koyup ayağa kalktığım sırada Jack Robinson çadıra girdi. Ne yani, kızlar onu görmedi mi?

"Burada olmaman gerekiyor, biliyorsun değil mi?"

Sadece sırıttı. "Evet biliyorum. Ama senin sevdiğin şey de bu, değil mi? Kötü çocuklar?"

Gözlerim öfkeyle büyüdü. Buna aldırış etmedi ve devam etti.

"Yani bilirsin, Potter, Gringotts'a gizlice girdi. Buradayken de yüzlerce kural yıktı. Neden olmasın?" Bir adım yaklaştı.

"Iıııı belki de kötü ve kendini beğenmiş bir pislik olmadığı içindir. VEE bunu iyi şeyler için yapıyordu! Sersem!" diye tersledim onu. Artık öfke sınırlarımı zorluyordu. Ama yine aldırmadan bir adım daha yaklaştı.

"Evet, yaptı. Ama hepsi şöhret içindi, değil mi?"

Merlin! Bir Ravenclaw nasıl bu kadar mantıksız olabilir? Sanırım yanlış binaya konulmuş!

Bir adım daha yaklaştı. Çok yakındı. Çok fazla yakındı. Eli ile çenemi kavradı.

"Sakın.Cüret.Etme!"

"Oh, ama ediyorum..." diye mırıldandı. Yüzünü benimkine yaklaştırdı. Nefesi yanağımı gıdıklıyordu. "Aziz Potter ile yarışmaya cüret ediyorum." diye fısıldadı. Dudakları ile benimkiler arasında neredeyse bir inç vardı... "Aslında tam bir pi-"

SMACK!

"Mr. Robinson'a yumruk atıp, lanetlemenizin bir sebebi var mı, Miss. Weasley?" Sandalyesinde yerini alınca sordu Profesör McGonagal.

"Olmaması gerekirken Gryffindor çadırıdaydı." dedim sesimi güçlü tutmaya çalışarak. Çenem titremesin diye büyük bir çaba harcıyordum.

"Ve?" diye sakince sordu.

"B- beni... Beni öpmeye çalıştı." diye mırıldandım. Gözlerim dolmuştu.

Solgunca gülümsedi. "Ve?"

"Harry'ye küfür etti!" diye bağırdım bir hamlede. Artık yaşlarım yeri ıslatıyordu.

Gözleri hemen yumuşadı. "Buraya gel.." dedi ama titreyen dizlerimi görünce kendisi yanıma geldi. Bana sıkıca sarıldı. Hıçkırıklarım odayı dolduruyordu.

"Dinle tatlım, biliyorum bu çok zor ve biliyorum bazen kafa karıştırıcı. Ama buna alışmalısın. Tam olarak ne hissettiğini biliyorum, Ginny. Ama buna rağmen böyle patlamamalısın..." Derin bir nefes aldı ve devam etti. "Yine de... Hala senin müdürenim yani cumartesi cezaya kalacaksın... İşin iyi yanı, cezan benimle olacak. Sık sık buluştuğumuzu göz önüne alırsak senin için sorun olmaz diye düşünüyorum. Bunun formaliteden olduğunu sadece, Miss. Granger, Miss. Lovegood ve Miss. Anderson bilirse hiçbirşey olmaz. Ve neyseki... Mr. Robinson'ın gözü yarına daha iyi olacak." dedi.

Geri çekildi ve gülümsedi. Ben de ıslak, küçük bir kahkaha çıkardım.

"Şimdi, Peeves gelmeden önce Ortak Salon'a dönsen iyi olur sanırım... İyi geceler Ginny." dedi.

"İyi geceler Profesör." diye mırıldandım. Göz yaşlarımı sildim ve yatakhaneme doğru adımlamaya başladım.

****

Bazı insanlar, sevgi ve nefret arasında ince bir çizgi vardır der.

Ben buna katılmıyorum.

Bence, sevgi ve doğruluk arasında ince bir çizgi vardır...