İMKANSIZ AŞK (Bitti)

BÖLÜM 18

Nora'da haklı kendince. Benim de ablam olsa ve başı benim yüzümden belada olsa bende gider teslim olurum. Ama sevdiğimi nasıl bırakıp giderim ki.

Ama o beni bırakıp gidiyor. Elini tuttum bana baktı.Onsuz kalacağım aklıma.geldikçe kalbim sıkışıyor. Elini bıraktım ve durdum. O bir iki adım daha attıktan sonra durduğumu farketti ve o da durdu. Bana baktı ve sakin bir şekilde 'noldu yoruldun mu ?' dedi. Moralim bozuktu. Onunla konuşmak bana çok iyi gelecekti eminim. Ama beni bırakıp gidecek olması ona hiç konuşmam gerektiğini söyeleyip duruyordu. Sonunda 'gitme Nora ， bırakma beni' dedim yalvarır gibi. Yanıma geldi ve elimi tuttu. 'bak Emirhan sen gelmek zorunda değilsin ama benim gitmem gerek anla beni lütfen. Zaten senden ayrılması zor bir de sen zorlaştırma. İstersen geri dön Ama benden geri dönmemi bekleme. Bunu daha önce yapmam gerekiyordu.' dedi ve yanağımdan öperek yürümeye devam etti. Bende arkasından gittim. Elini tuttum ve 'yanındayım her zaman ve seni her zaman seveceğim'dedim.

Yürüye yürüye sonunda bir petrol ofisine geldik. Telefonlar burada çekiyordu. Hemen bir taksi çağırdık ve istanbul'a döndük. Önce onu bizim eve götürdüm. Aslında amacım onu annemle konuşturmaktı. Annem avukattı ve ona yardımcı olabilirdi.ama annem evde yoktu. Önce soğuk birer limonata içtik. Daha sonra Nora 'Emirhan artık gitmem gerek. Ablamı kurtarmam gerek. Seni seviyorum' dedi ve bana sarıldı. Bende sarıldım ve saçını öptüm. Biz daha yeni kavuşmuşken onun gitmesi kader değildi. Kara yazıydı bu. Peki ben onsuz napacaktım?

'gitme Nora. Bırakma beni lütfen Nora' sesim son umut ama nafile. Başını hayır anlamında salladı. Gözlerindeb dökülen yaşlar benimde gözlerimin dolmasına neden oluyordu. Kalbim sızlıyordu. Nefes alırken dahi acı çekiyordum.

Ve o gitti.

Kapıyı çarpıp ，gitti

Öylece kalakaldım.

########
Medya : Nora
########

Gitmek zorundayım Emirhan. Bunu sende biliyorsun. Her şeyi daha fazla zorlaştırma. Ağlayarak Emirhan'ın evinden ayrıldım. Koşarak ve ağlayarak emniyete gittim. Polis memuru 'buyrun hanım efendi' dedi. Ağlamaktan ve koşmaktan halsiz düşmüştüm.'ben Nora Clowers' dedim. Polis memuru bunu söylememi bekliyormuş gibi 'tutuklusun bayan' dedi. Uzattığım ellerime kelepçe taktı.

Nezarethaneye attılar. Yanlızdım. Düşünmek için bol vaktim ve özlemek için bir çok değerli arkadaşlarım ，akrabalarım，ablam ve tabi ki Emirhan var. Beynimi kemiren binlerce soru.Moralimi bozan rutubet kokusu ve sonsuz sessizlik.

Ben ne yapmıştım ? Ablam neredeydi ，iyi miydi ? Ben içeride ne kadar yatacaktım? Peki ya avukatım.olacak mıydı ? İçeriden çıktıktan sonra bir mesleğim olabilir miydi acaba ? Emirhan beni bekler miydi yoksa başk biriyle hayatına devam mı edecek? .....

Soruları bir kenara bırakıp oturduğum banka uzandım. Sırtımı duvara verip dizlerimi karnıma çektim. Hemen de uyumuşum