Viperous Love

We'll Be Close

CHAPTER 2

We'll be Close

" Princess, Gisng na" Tawag sakin ni Kuya Loui habang kumakatok.

"Yes po kuya, babangon na" I answered. Dumiretso ako agad sa CR at naligo pagkatapos bumaba na ko para mag breakfast. Andun na pala sina Paul at Kuya sa table.

"Wow. Sinong nagluto?" Tanong ko agad. wala pa kasi yung maid namin eh so definitely isa sakanila nagluto.

"Paul" sagot sakin ni kuya. Marunong pala siya? Oh weel, napatingin naman ako sakanya ngumiti naman siya at bumati

"Goodmorning. Kain ka na" Nginitian ko lang siya bilang sagot.

"Princess pakabait ka ah. Wag pasaway ok?" 

Huh? anong drama nanaman to?

"Huh?" nagtataka kong tanong sa nagsalitang si Kuya Loui

"Di pa ba nya alam paul?" tanong ni Kuya kay Paul

"I guess so" sagot naman nito at kumain na ulit

"Awh. I'll be leaving later, i have to do something in Korea"

Eh? Nangingilid naman na agad yung mga luha ko kaya pinunasan ko agad iyon

"Hey, Hey dont cry.Princess, Paul will be here naman" 

Eh yun nga. Tapos siya pa maiiwan dito kasama ko. well of course may maid padin.

"No. Im not crying" pagsisinungaling ko. Kasi naman eh, Oo na madalas akong umiyak, simpleng bagay lang ang bilis kong iyakan.

"Sus. Tama na yan, I'll be back naman eh. I just dont know when and by the way, di niyo na ko mahahatid may lakad kasi kayo ni Paul later" 

Saan nanaman?

****

Habang nagda-drive siya papunta sa kung saan na di ko alam nakatingin lang ako sa labas.

Nakakabingi ang katahimikan

5 mins. bago pa niya tuluyang basagin ito.

"Ayos ka lang?" He asked habang nakatingin parin sa daan. Malamang naman kasi nagmamaneho siya baka mabangga pa kami

"Ne." (Yeah) sagot ko lang din

"Saan tayo pupunta?" dagdag ko pa.

He just looked at me for a while then Smiled as an answer, at binalik ang atensyon sa pagda-drive.

"Wow ah, I didnt know smile is now considered as an answer to a question" Bulong ko sa sarili ko.

Nakatulog naman ata ako kaya paghinto ng sasakyan agad niya din akong ginising

Bumaba na siya at pinagbuksan ako ng pinto. Ang ganda nitong place para siyang garden  at may mga bato tapos nakaharap sa dagat.

"Why are we here? Nagtataka kong tanong

"To watch the sunset" maikli niyang sagot. Medyo matatagalan pa yun, 4 pm palang eh. Wala kaming nagawa kundi ang magkwentuhan.

"Naalala mo pa nung bata pa tayo?" Bigla niyang natanong

"Alin?"

"You used to say na ako ang crush mo. Kinukulit mo pa ko para malaman kung sino ang crush ko" sabi niya habang matawa tawa pa.

"Yah. Haha, past is past."

"You cant always say that"

"Why?"

"Past is very important. Its because of your past that you are here in the present." Sabagay may point nga siya.

"I agree."

Nung bata pa kami lagi kaming nagtatalo sa mga bagay bagay, pareho naman kaming matalino pero kasi yan tamad! haha. Science lang talaga ang pinagiigihan niya. Pero magaling din siya sa Reasoning :D

Then there it goes. The sunset.

"Ang ganda" bulong ko pero sapat na para marinig niya

"Yeah. at mas gumaganda ito dahil kasama mo ang taong gusto mong makapiling habang buhay" Tiningnan ko naman siya. He is still looking straight at the sunset. Unconciously, I smiled.

Pagkatapos nun nagyaya na siyang umalis. Nauna siyang maglakad sakin, but then he suddenly stop upon hearing me say those words.

"I wanna be close with you"

He answered without looking at me

"We will. We will be close, Soon."

Pagkatapos nun naglakad na siya ulit.