I need you

~4~

Het is al 6 uur en ik ben klaar wakker. Mijn gedachtes stoppen niet met nadenken over bepaalde dingen. Aan de ene kant heb ik super veel zin in school vandaag. Ik ga vandaag Dennis weer zien na weken lang vakantie gehad te hebben. Aan de andere kant vind ik het jammer dat de zomervakantie alweer voorbij is. Ik besluit nog even te slapen. Althans, ik ga het proberen. Als ik net in een prachtige droom zit over Dennis gaat mijn wekker af. Zuchtend sla ik de deken van me af en druk ik mijn wekker uit. Maandag. De dag dat we weer naar school mogen. De dag die de zomervakantie beëindigd. De dag die echt niemand leuk vind. Ik word al chagrijnig van het idee.

Ik ga rechtop in bed zitten en besluit op te staan terwijl ik hier eigenlijk helemaal geen zin in heb. Ik word zo chagrijnig van de kou die van de vloer af komt.

Even later ben ik gedoucht en wel. Ik loop richting de trap waar ik meteen stop met lopen als ik Martijn hoor praten aan de telefoon. Ik ga om het hoekje zitten bij de trap en leun tegen het smalle muurtje aan. Uit nieuwsgierigheid luister ik het gesprek van Martijn af.

'Nee. Ik wilde toch even dat je het wist. Dan begrijp jij het ook als Lena af en toe niet lekker in haar vel zit of even met je wilt praten. Nee daarom. Bedankt voor je begrip. Je zal haar zo zien verschijnen. Oke. Bedankt. Fijne dag. Dag.' Mijn hart gaat als een gek te keer en ik storm de trap af om me vervolgens naar Martijn te haasten. 'Wie was dat?' vraag ik uit optimale nieuwsgierigheid. 'Dennis' zegt hij kortaf. Ik maak een gebaar dat hij verder moet gaan met vertellen en dat ik meer informatie wil hebben maar ineens besef ik me dat hij dat natuurlijk niet kan zien omdat ik achter hem sta. Typisch een Lena actie. 'Waarom?' vraag ik dan maar door. 

Ik neem plaats aan tafel terwijl Martijn nog naast me staat achter het fornuis. 'Wil je ook een eitje Lena?' 'Nee bedankt. Waarom belde je met Dennis?' Martijn neemt naast mij plaats aan tafel en snijd zijn boterham met ei aan. 'He?' 'Waarom belde je met Dennis?' Hij knikt en gebaart dat hij zijn mond even leeg moet eten. Eindelijk komt de vraag binnen. 'Ik heb hem geïnformeerd over je situatie en over je stalker.' Ik kijk geschokt op van mijn glas met melk en kijk hem met grote ogen aan. 'Je hebt wat? Dat had je hem toch niet hoeven te vertellen?'

Martijn snijd nog een stukje van z'n ei af en steekt het in zijn mond. Er valt een moment stilte en ik blijf naar Martijn staren. 'Lena. Hij word je mentor. Wij maken ons zorgen over je en willen dat school hier vanaf weet. Zo kan hij een beetje op je letten. Hij zei dat die een oogje in het zeil zou houden. Als er iets is kan je altijd bij hem terecht. Dat heeft die me gegarandeerd.' Ik tik geïrriteerd met mijn vingers op tafel en kijk naar buiten. 'Sorry Lena. Onthoud dat we het beste met je voor hebben.' Ik knik en loop de trap op om al mijn spullen bij elkaar te rapen. 'Dag Martijn. Tot vanmiddag' roep ik als ik de tuindeur dicht trek. 

Met lood in mijn schoenen pak ik mijn fiets. Zuchtend haal ik mijn fiets van het slot af. 'Daar gaan we dan Leen. Je kan dit.' Wie hou ik eigenlijk voor de gek? Mezelf goede moed inpraten is nooit een succes geweest bij mij. Nu niet en waarschijnlijk nooit niet. Ik fiets onze straat uit. Naar rechts. Naar het gele hekje. Rechtdoor. Eigenlijk woon ik vlakbij school. Wanneer school in zicht komt krijg ik buikpijn en word ik misselijk van het idee alleen al. Ik heb er zo geen zin in. Ik kan nog omkeren.

'Hey Lena!' Te laat. Laat maar zitten. Het idee was leuk. Sophie komt met Lisa naar me toegelopen. Als ik zo om me heen kijk zie ik Jeffrey nog niet. 'Hey girl.' Sophie geeft me een knuffel en Lisa doet hetzelfde. 'Waar is Jeff?' Lisa haalt haar schouders op. 'Ik heb echt geen idee. Er is nog geen spoor van hem te bekennen.' Ik knik begrijpend en loop door naar de fietsenstalling waar ik mijn fiets op de vaste plek zet. We lopen met z'n drieën het gebouw binnen. Als we over de gang lopen en alle lokaalnummers voorbij schieten voel ik me toch wel heel nerveus. 'Waarom doe je zo nerveus?' vraagt Sophie die het duidelijk door heeft. 'Ik weet niet. Eerste schooldag weer na de zomervakantie. Misschien daarom.' Sophie knikt begrijpend en we vervolgen onze weg. Eigenlijk is het wel erg dat ik niet de echte reden durf te vertellen aan mijn beste vriendin. De echte reden waarom ik zo nerveus ben is omdat ik hem weer ga zien na zo'n lange tijd. Niemand weet het. Niemand krijgt het ooit te weten. Echt nooit.

'Daar zijn we dan.' Ik knik. Lokaal 207. Het lokaal van onze mentor en Nederlands leraar meneer Golf. Lisa en Sophie gaan als eerst naar binnen. Als ik hun wil volgen word ik beetgepakt aan mijn schouder. Ik draai me met een ruk om en mijn hart begint sneller te kloppen als ik recht in het gezicht kijk van Dennis. Lena, relax. Niks aan de hand. Geen stomme dingen zeggen. 'Kan ik jou even spreken?' Ik knik en geef een blik aan Sophie en Lisa die me verbaasd aankijken.

Ik volg Dennis naar het kantoor waar we de vorige keer ook waren. Hij doet de deur open en ik doe een stap opzij. 'Dames voor. Ik ben een echte gentleman.' Ik glimlach en stap het kantoor binnen. 'Ga lekker zitten. Wil je wat drinken?' 'Water zou fijn zijn.' Hij knikt en loopt weg. Even later komt hij terug met 2 glazen water. Hij zet 1 van de glazen voor me neer op het bureau. Ik bedank hem en knik vriendelijk. Hij neemt plaats voor mij op een bureaustoel en kijkt me serieus aan. 'Hoe gaat het Lena?' Ik neem een slokje van mijn water en knik. 'Goed hoor. Hoe is het met u?' 'Ook goed.' 'Ik heb een belletje gehad van Martijn. Heb je enig idee waar dat over gaat?' Ik knik. 'Eerlijk gezegd wil ik het er niet over hebben.' Hij knikt begrijpend en neemt nog een slokje van zijn water. Ik doe hetzelfde. Er valt een ongemakkelijke stilte. 'Lena. Ik ben er voor je. Als er iets is moet je gelijk naar me toe komen. Daar ben ik je mentor voor. Oke?'

Ik knik en drink het laatste beetje water op uit het glas. 'Zullen we weer terug gaan naar het lokaal?' Ik knik, sta op en schuif mijn stoel aan. We lopen over de gang terug naar het lokaal waar al mijn klasgenoten zitten te wachten. Als we aangekomen zijn trekt Dennis de deur open en gebaart dat ik naar binnen mag gaan. 'Dames voor' zegt hij glimlachend. 'Dankje' zeg ik zachtjes. Er word gejoeld en gejuicht in de klas als wij met z'n tweeën binnen komen. Ik merk dat ik begin te kleuren en ga snel naast Sophie zitten. 'Nou. Jongens toch. Stelletje pubers!' roept Dennis door de klas. Als de rust is terug gekeerd en alle informatie is uitgedeeld mogen we al naar huis. 'Samen fietsen?' Sophie knikt. 'Dat je dat nog moet vragen. Het stelt me teleur Lena.' Ik glimlach en loop met Sophie richting de deur. 'Lena?' Ik draai me om en kijk recht in de mooie ogen van Dennis. 'Kan ik je nog even spreken?'

Mijn blik gaat van Dennis naar Sophie en weer terug. Sophie knikt. 'Ik fiets wel alleen. Spreek ik je vanavond nog?' Ik knik. 'Thanks Sooph.' Sophie trekt de deur voor mijn neus dicht. Ik draai me om naar Dennis die gebaart dat ik plaats mag nemen. 'Lena. Ik wil eigenlijk niet dat je aan iemand vertelt over jouw situatie. Het is beter als je het geheim houd. We willen niet dat er vervelende dingen gebeuren met die informatie of dat je klasgenoten jou zielig gaan vinden. Je wilt toch niet dat mensen je zielig vinden he Lena?'

Ik schud mijn hoofd. Hij knikt begrijpend. 'Goed. Mondje dicht oke? Zie het als een geheimpje tussen ons 2. Als je wilt praten mag je bij mij aankloppen wanneer je maar wilt. Oke?' 'Oke.'

Als we over koetjes en kalfjes hebben gepraat, sta ik op en loop een rondje door het lokaal. Ik loop langs het grote raam waar je veel uitzicht uit hebt. Achterin het lokaal staan 3 oude computers. We hebben voorin het lokaal een groot digibord hangen. Het lokaal is eigenlijk vrij standaard. Een lokaal met een paar kasten. In 1 van die kasten kan je zelfs je tas in kwijt. Als ik langs een oranje muur loop valt mijn oog op een dartbord die aan de muur hangt. Als Dennis merkt dat ik naar het bord staar komt hij naast me staan. 'Die heb ik van mijn ouders gehad toen ik net zo oud was als jij. Ik had veel examen stress. Dit was een beetje mijn afleiding en uitlaatklep.' 'Gaaf' zeg ik terwijl ik er met mijn hand voorzichtig overheen glijd.

'Zullen we een potje?' Ik kijk hem twijfelend aan. Zonder een antwoord gegeven te hebben krijg ik al dartpijltjes in mijn handen gedrukt. 'Ja. Waarom ook niet.' Dennis glimlacht. 'Lena. Ik moet je wel waarschuwen. Ik ben persoonlijk heel goed in darten. Weet dat ik kampioen darter ben en dat ik je keihard ga verslaan.' 'Haha. Echt niet.' Ik geef hem een stomp tegen zijn arm en we moeten allebei lachen.