I need you

~20~

'Leen.' Ik kijk Sophie aan. 'Waarom slaap je nog niet?' 'Waarom slaap jij nog niet? Jij slaapt toch ook niet.' 'Leen. Dat is niet wat ik bedoelde. Wat ben je aan het doen.' Ik haal mijn schouders op en ga recht op zitten. Sophie doet hetzelfde. 'Je bent aan het piekeren he?' 'Piekeren is een heel negatief woord Sophie. Het is brainstormen in je eentje.' Sophie kijkt me serieus aan. 'Ik ben niet aan het brainstormen in m'n eentje.' Sophie slaat haar armen over elkaar en kijkt me streng aan. 'Oke. Misschien wel.' Sophie kijkt me met gespleten ogen aan. 'Oke. Ja. Ik was aan het brainstormen in m'n eentje. Je hebt me door. Ben je nu blij?' Ze kijkt bedenkelijk. 'Ja. Eigenlijk wel. Dankjewel.' 'Sooph. Ik ben bang dat ik Dennis nooit meer ga zien.' 'Leen.' 'Ja. Ik weet het. Hij is een leraar en ik ben een student. Het gaat nooit wat worden tussen ons. Maar toch.' 'Wat verwacht je Lena? Dat die op je af gerend komt en tegen je zegt dat die samen met jou een toekomst wilt opbouwen?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet ook wel dat het niet kan.'

'Hoe ga je het oplossen met D.E.L morgen?' Ik laat me achterover neerploffen op bed zodat ik weer lig. 'Geen idee Sooph. Ik heb echt geen idee.' 'Ben je nerveus?' Ik knik. 'Dalijk is het echt diegene die we in gedachten hebben en dat wil ik niet. Daar ben ik gewoon bang voor. Ik hoop maar dat het iemand anders is. Iedereen behalve hij.' Sophie knikt en staat op. 'Wat ga je doen?' 'Ik ben klaar wakker nu. Ik weet niet hoe het met jou zit?' Ik knik. Sophie wenkt me dat ik mee moet komen. We komen in de woonkamer terecht. 'Wat dacht je van wat afleiding? Jij, Ik En een leuke film? Wat dacht je van een film uit onze jeugd? Wat dacht je van high school musical?' Ik trek wederom een wenkbrauw op maar knik toch snel instemmend. 'Goed. 1 film.' 'Afgesproken. Hier.' Ze gooit de afstandbediening naar me. 'Jij mag hem opzetten. Je weet hoe die werkt.' Ik knik. Sophie verdwijnt de keuken in. Ik frons bij het zien van de bekeken films. 'Serieus Sooph? Je hebt echt 50 shades gekeken?' Ze haalt haar schouders op. 'Soms heb ik ook mijn behoeftes.' Ik kijk haar waarschuwend aan. Ze haalt haar schouders op vanuit de keuken en komt terug met allemaal lekkere dingetjes. 'Dat heb je snel gedaan.' 'Ik ben een keukenprinses. Dat leer je gewoon als je ouders eigenlijk nooit thuis zijn. Dan leer je voor jezelf te zorgen. Sapje?' Ik knik. 'Sooph?' Ze kijkt me vragend aan nadat ze mijn glas heeft aangegeven. 'Na deze film moeten we eigenlijk wel gaan slapen.' Ze knikt. 'We moeten morgen die examens echt goed gaan maken. Anders maken mijn ouders me af denk ik.' Ik begin te lachen. Sophie laat zich naast mij op de bank ploffen. We zingen mee met alle liedjes. Natuurlijk konden we het niet laten om nog meer films te kijken.

Ik schrik wakker en kijk op de klok. De tv loopt nog steeds met 1 of andere film. Ik werp een blik op de klok. Half 5. Ik kijk naar Sophie die naast me in slaap is gevallen tegen mijn been aan. Fantastisch. Ik besloot nog maar even te gaan slapen. Ik zet de televisie uit en val al snel in slaap.

'Leen! Mijn hemel. Lena word wakker!' 'Hmm?' 'Leen. Kijk is hoe laat het is?' 'Ja. Nog heel even' smak ik en draai me nog een keer om. Ik schrik overeind als ik koud water in mijn gezicht krijg. 'Sooph!' 'Je bent in ieder geval wel wakker. Leen. Het is al half 9. Ons examen begint over een half uur.' 'Jij gaat boven douchen. Dan maak ik het ontbijt klaar. Na jou ga ik zelf douchen.' Ik knik en ren de trap op. Ik ga heel snel douchen. Ik hield echt van Sophie's douche. Ze heeft zo'n regendouche die niet op hoeft te warmen. Ik draai de kraan dicht en kijk om me heen. Geen handdoeken. Geweldig. Ik doe de badkamerdeur op een kiertje open. 'Sooph! Handdoeken zijn op!' Ik hoor Sophie de trap al oprennen en komt binnen. 'Ze liggen op bed!' Even later hoor ik haar weer van de trap aflopen. Ik pak een handdoek en droog mezelf af. Ik poets snel mijn tanden met mijn tandenborstel die Sophie hier heeft liggen voor het geval ik blijf slapen. Ik kleed mezelf als de wiedverweer aan.

Ik loop naar beneden. 'Sooph. Je kan.' 'Top. Je ontbijt staat klaar schat. Geniet ervan. Ben zo terug.' Ze stormt naar boven. Voordat ik überhaupt dankjewel kan zeggen is ze al verdwenen in haar slaapkamer. Ik ga zitten aan de keukentafel en eet mijn ontbijt dat Sophie heeft gemaakt voor me. Een boterham met honing met een glas Optimel. 'Lena. Goedemorgen' zegt de moeder van Sophie terwijl ze haar oorbellen in doet. Ze duikt de koelkast in om iets te pakken. 'Ik wist helemaal niet dat jij er was joh. Waarom heb je niks gezegd? Dan had ik misschien wat lekkers kunnen maken voor jullie.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik wist niet dat u thuis was.' 'Niet heel lang hoor. Ik kwam vanmorgen rond een uur of 6 pas thuis. Het werkleven gaat gewoon door he?' Ik knik. 'Dat zal wel inderdaad.'

'Hoe zijn je examens gister gegaan?' Ik knik. 'Goed. Nederlands ging goed. Engels wat minder. Als laatst hadden we wiskunde. Dat ging eigenlijk verbazing wekkend goed. Ik wist op alle vragen antwoord te geven eigenlijk.' Ze knikt. 'Het moet niet gekker worden.' Ik glimlach en neem de laatste hap van mijn boterham.

'Mam? Ik wist niet dat jij thuis was?' 'Ik ben er ook niet zo lang hoor. Ben er sinds 6 uur.' Ze knikt. 'Lena vertelde me net hoe haar examens zijn gegaan gisteren maar je hebt me helemaal niet verteld hoe die van jou zijn gegaan.' 'De mijne zijn wel goed gegaan. Alleen Nederlands niet. Je weet hoe dat zit.' 'Als je maar je best hebt gedaan. Dan is het goed.' Sophie knikt. 'Mam. Zou ik je misschien om een gunst mogen vragen?' 'Oh jee. Vertel.' 'Lena en ik hebben ons verslapen en we moeten om 9 uur op school zijn. Wil je ons misschien brengen?' 'Met de auto?' Sophie knikt terwijl ik het glas leegdrink wat voor me staat. 'Vooruit dan maar. Pak jullie spullen en dan gaan we.' Ik sta op en loop naar de trap. 'Wat ga je doen?' 'Mijn spullen pakken toch?' 'Dat heb ik allang gedaan. Kijk eens aan mevrouw. Uw tas en uw telefoon.' 'Je blijft me verbazen Sophie.' Haar moeder begint te lachen. 'Nou hobbelen. Anders komen jullie alsnog te laat.'

We stappen in de auto. Ik ga achterin zitten en Sophie gaat voorin zitten. We gaan met volle vaart naar school. 'Bedankt voor het brengen!' 'Dankje mam' zegt Sophie die haar moeder een kus geeft. 'Succes meiden. Zet 'm op he!' We rennen haast over het schoolplein. We zijn net op tijd. We beginnen met rekenen. Dat kan niet zo moeilijk zijn. Als we het eerste examen hebben gehad loop ik naar buiten. Ik zie dat ik gebeld ben door Anthony. 'Sooph. Anthony belde net. Ik moet hem terug gaan bellen. Moet ik hem vertellen van D.E.L denk je?' Ze schud haar hoofd. 'Eerst afwachten hoe het afloopt. Daarna kan je het altijd nog vertellen.' Ik knik en bel Anthony terug met oortjes in. 'Hey An. Met mij gaat het goed hoor. Alles gaat perfect hier. Ik heb examens en tot nu toe gaat alles goed. Ik hoef er nog 1 en dan ben ik klaar. Biologie. Ja. Is goed schat. Ik ook van jou. We horen elkaar snel weer goed? Doei doei.' 'En?' 'Hij vroeg hoe het ging met mij en de examens.' Sophie knikt. Sophie ziet het aan me dat het me dwars zit dat ik niet eerlijk tegen hem ben. 'Leen. Ik weet dat het niet goed voelt maar dit is echt het beste voor nu. Geloof me.' Ik knik.

Het laatste examen is voorbij. 'Lena? Waar ga je naartoe?' 'Even naar de wc. Ik zie je zo beneden wel' glimlach ik naar Sophie. Ze knikt. Ik sluip stilletjes de trap op naar het lokaal van Dennis. Ik sta in de gang achter een muurtje te kijken naar het donkere en verlaten lokaal van Dennis. 'Wat doe je?' 'Sophie. Jemig man. Ik schrik me dood. Wat doe jij hier?' 'Dat kan ik beter aan jou vragen.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet dat je hem mist. Naar zijn lokaal toe gaan brengt hem nog niet terug Lena. Dat snap je toch wel?' Ik knik en loop de trap af.

'Laten we even wat gaan eten.' 'Ik heb geen honger.' 'Zullen we dan even naar het park? Even bijpraten?' Ik knik en loop met Sophie in stilte naar het park achter onze school. We gaan zitten in het gras. Ik pak mijn telefoon beet en begin razend snel te typen. Sophie kijkt van mij naar mijn telefoon en weer terug. 'Wat doe je?' 'D.E.L appen. Ik wil dat die nu komt. Ik wil nu weten wie hij is. Ik kan niet langer wachten.' 'Weetje dat nu wel zeker? Wat nou als die niet gaat reageren?' 'Geen idee. Ik wacht stilletjes af.'

We hebben het nog over de examens en over de diplomering. 'Zonder Dennis vind ik het toch niet hetzelfde.' 'Ik weet het maar je zal toch moeten Leen. Geniet gewoon van het moment en van je diploma.' Ik knik en knoop grassprietjes aan elkaar vast. Niet veel later gaat mijn telefoon af doordat er een bericht binnen komt. Ik kijk Sophie strak aan die hetzelfde doet. 'Kijk dan! Misschien is het hem wel.' 'Ik durf niet te kijken.' Sophie kijkt me schuin aan. 'Sophie. Wil jij voor me kijken alsjeblieft?' Ze knikt en raapt mijn telefoon op vanuit het gras. Sophie laat haar ogen over mijn telefoon glijden en kijkt er moeilijk naar. 'Wat zegt die?' Sophie slikt en kijkt me met grote ogen aan. 'Je bent niet alleen. Ik kom alleen als je alleen bent. ~D.E.L' leest Sophie voor. Ik kijk Sophie aan met angstige ogen. 'Je hoeft dit niet te doen he? Je hoeft het niet alleen te doen.' Ik knik. 'Ik moet weten wie hij is en hij komt alleen als ik alleen ben. Het is goed Sophie. Ga naar huis. Ik bel je wel.' Ze knikt en staat op. 'Weetje het zeker?' Ik knik.  'Dit is echt iets wat ik alleen moet doen Sooph.' 'Oke mop. Als er iets is bel je me he?' Ik knik. Ik geef Sophie een knuffel. Als ze uit het zicht is app ik naar D.E.L.

"Je kan komen. Ze is weg. Ik ben alleen nu."

Ik staar naar een vijver waar eendjes rondzwemmen. Ik verzink helemaal in mijn eigen gedachten. Ik word uit mijn gedachten gehaald als ik bij mijn schouder beet gepakt word. Ik sta op en sla de hand van mijn schouder af. Als ik me omdraai en zie wie het is, worden mijn ogen heel groot.

'Jij.'