I need you

~9~

Ik ga zuchtend overeind zitten en werp een blik op de wakker die mij wakker heeft gemaakt. Half 10. Ik ben eigenlijk nooit een uitslaper geweest. Dit is voor mijn doen erg laat. Ik haal mijn schouders op door mijn eigen gedachten. Anderen kunnen tot 3 uur in hun bed liggen. Dat kan ik dus echt niet. Ik heb nog nooit langer dan 10 uur in mijn bed gelegen. Dat heb ik echt van mam. Mam was ook nooit een uitslaper.

'Lena! Ontbijt is klaar!' Ik roep terug dat ik eraan kom en strek me goed uit. De geur van gebakken broodjes komt onder het kiertje van de deur vandaan. Het ruikt heerlijk. Mama was nooit gek op koken. Tante Esther staat het liefst de hele dag in de keuken. Dat had ze al sinds kind af aan. Dat weet ik van de verhalen die mam mij vroeger vertelde.

Ik raak met mijn blote voeten de koude vloer aan. De rillingen lopen over mijn rug. Snel trek ik mijn pantoffels aan en slenter naar de keuken waar mijn oom en tante op mij zitten te wachten.

'Hallo lieverd. Heb je lekker geslapen?' Ik knik. 'Erg lekker.' Mijn tante staat met haar rug naar mij toe en draait steeds mee met elke beweging die ik maak. Het lijkt wel alsof ik niet mag zien wat ze aan het doen is. Het ruikt zo lekker. Als ik over haar schouder probeer te kijken, draait ze weer haar rug naar me toe. 'Wat ben je aan het maken?' vraag ik dan maar uit nieuwsgierigheid. 'Verassing. Ik weet zeker dat je het lekker zal vinden.' Ik zucht. 'Toe nou tante Esther. Ik mag toch wel weten wat je aan het maken bent? Het ruikt zo lekker.' Ze schud haar hoofd. 'Even geduld Leentje. Je ziet het vanzelf wel. Ga lekker zitten.' Ik zucht en plof neer op 1 van de stoelen die tegenover mijn oom staan. Ongeduldig tik ik met mijn vingers op de tafel terwijl ik dagdromend naar buiten aan het staren ben. Buiten zie ik allemaal vogeltjes die vrolijk rondvliegen. Even later word er een bord voor mijn neus neergezet. Een bord met warme wafels met chocoladesaus en aardbeien. Mijn mond valt open. 'Wat lekker! Dat had toch niet gehoeven? Dat kost hartstikke veel tijd!' Mijn tante haalt haar schouders op. 'Je bent op vakantie bij ons. Dan mag je best even verwend worden. Voor een keertje mag dat wel. Daar ben ik je tante voor.' Ze geeft me een knipoog. 'En ik dan? Je vergeet mij te benoemen. Lena. Daar ben ik je oom voor he. Om je te verwennen.' Ik begin te lachen. 'Wie heeft er voor dat meisje in de keuken gestaan? Jij of ik?' 'Ja. Jij. Maar ik moedig aan. Dat is ook een belangrijke taak.' 'Tuurlijk Bram.' Ik begin te lachen en stop het eerste stukje van mijn warme wafel in mijn mond. 'Hemels. Echt hemels.' 'Dus ik begrijp dat je niet meer hoeft? Dan wil ik me best opofferen hoor door het voor jou op te eten.' 'Nee hoor. Dankuwel ome Bram. Het gaat wel lukken denk ik.' 'Weetje het zeker?' 'Bram! Laat dat kind is even met rust.' 'Ik plaag der maar wat joh. Dat weetje toch wel Lena?' Ik knik.

Na een tijdje stilte kijkt mijn tante ineens op. 'Dat is waar ook Leen!' Ze stompt me zachtjes tegen mijn arm. Ik kijk haar vragend aan. 'Ik heb vanmorgen nog een foto gevonden van mij en je moeder toen we nog jong waren. Wil je dat zien?' Ik knik enthousiast. 'Nu ben je een oude taart geworden Es.' Mijn tante kijkt hem aan met haar waarschuwende blik. Hij doet onschuldig zijn handen in de lucht en begint te lachen. 'Ik ruim de tafel wel even af.' 'Heel verstandig schat.'

Mijn tante staat op en wenkt dat ik haar moet achtervolgen. Eenmaal in de woonkamer rommelt ze wat in de kasten. 'Waar heb ik die foto nou gelaten?' Ze krabbelt aan haar achterhoofd en trekt allerlei laatjes open. Mijn oog valt op een foto die op de donker bruine salontafel ligt. 'Is dit het?' Ik pak de foto beet. Er staan 2 meisjes op met bruin haar en groene ogen. Precies zoals ik er vroeger uit zag op die leeftijd. Mijn tante komt naast me staan en kijkt over mijn schouder mee naar de foto. 'Dat is de foto inderdaad. Ik heb hier nog een andere foto. Die kwam ik net tegen.' Mijn tante duwt de foto in mijn handen. 'Dit waren wij toen we een jaar of 16 waren.' 'Wauw. Wat een mooie foto zeg. Het gezin waar ik nu in zit is echt super. Maar ik mis mijn ouders echt heel erg.' Mijn oom komt aan mijn andere kant staan en legt zijn hand op mijn schouder. 'Dat begrijpen we Leen. Het is ook niet makkelijk om een wees te zijn.' 'Zo voel ik me ook niet. Ook al weet ik dat het zo is.'