Percy Jackson i skrywana siostra.

Ścianka wspinaczkowa.

-No dobra Percy teraz idziemy na skałki?

-Jakie skałki? Na ściane wulkaniczną będziemy się wspinać.

-No dobrze .

-Robiłaś  już to kiedyś?

-Chyba tego typu nie, ale normalną wspinaczkę w Alpach to tak.

-Kiedy ty byłaś w Alpach?

-No kilka lat temu w ramach treningu przetrwania. Nawet było fajnie, tylko troche było mi zimno.

-No nie dziwię się. Oo, już jesteśmy, tu  będziemy się wspinać.

-Okey, tylko pokaż mi co i jak.

-To za chwilę ci wszystko wyjaśnimy, pokażemy i pozapinamy uprzęże. My robimy to już bez większych zabezpieczeń, ale ty dzisiaj będzesz zabezpieczona.

-Jak zobacze was w akcji to sama uznam czy będą mi potrzebne te liny, dobrze?

Albo to była odwaga, albo chciała zaimponować wszystkimi. Mi sie wydaje, że nie powinna wychodzić przed szereg i wykonywać polecenia, bo może coś jej się stać, a potem będzie na mnie, że nie upilnowałem siostry. No właśnie nasunęło mi się ważne pytanie: kto jest starszy ona czy może ja?

-No to zaczynamy! Rilay najpierw popatrzysz jak my się wspinamy a na koniec weźmiemy ciebie.

-Dobrze to teraz sobie usiąde i pooglądam was. Miłej wspinaczki.

Usiadła na kamieniu i swój wzrok skierowała w naszą stronę. Z udawanym a może nie zafascynowaniem patrzyła na Simona z domku Ateny, który postanowił być pierwszy. Nasza grupa liczyła 20 osób. Jak ja pierwszy raz miałem się wspinać czekając na swoją kolej byłem zdenerwowany jak nie wiem co, moje nogi były z waty, a pot kapał mi z czoła. Wszyscy już skończyli, w końcu nastała kolej Rilay. Byłem strasznie ciekawy tego co postanowi, czy będzie się wspinać z uprzężą czy bez?

-No dobrze Rilay, zapraszamy na skałki.

Simon powiedział to z szyderczym uśmiechem, chce zobaczyc jak poradzi sobie nowa i tak jak zawsze bedzie łapać spadajace z nieba "księżniczki"- jego słaby podryw. Wydawało mi się, że tym razem nic z tego nie będzie. Nawet jeśli będzie spadać to tylko na cztery łapy, a nie na półgłówka z domku Ateny.

-No to zaczynamy zabawę.

Jej uśmiech był naprawdę zaraźliwy. Jej chęć do życia ujawniała się w każdej wykonywanej czynności, przez te dwa dni jak była w obozie zdecydowanie odżyła i na nowo zagościł na jej twarzy usmiech.

-Choć zapnę cię w uprząż. Spokojnie nie gryzę.

-Hej Simon, pamiętaj że to moja siostra.

-Spoko, przecież mówiłem, że nie gryzę. A z resztą Rilay ma język i potrafi mówić, więc gdyby było coś nie tak to by chyba powiedziała, prawda Słoneczko?

-Ojej chłopcy. Po pierwsze, nigdy nie mów do mnie Słoneczko, tylko zwracaj się po imieniu, po drugie, dzięki Percy, że się mną interesujesz, ale Simon ma rację i potrafię się sama odgrzyźć. Więc może zapnij mnie jeśli trzeba i chcę się sprawdzić na waszej ściance.

Ponownie zaimponowała mnie swoim wygadaniem, można to tak ujać, jak na dziewczyne wychowaną przez bogów, potrafi dojechać kogoś.

-Okey, jesteś już zapieta, Percy choć asekurować linę a ja będę stał tu na dole i w razie co cię złapie. Nie przejmuj się mam w tym dosyć spore doświadczenie.

-Wierzę ci na słowo, ale nie mam ochoty dzisiaj spadać, więc jeśli pozwolisz i się odsuniesz zacznę wspinaczkę. Aha jeszcze jedno pytanie, Annabeth czy jest jakiś algorytm plucia lawą i trzęsienia góry czy jest to zupełnie przypadkowe.

-Przypadkowe, specjalne utrudnienie dla nas.

Rozpoczęła się wspinać i szybko doszła na górę, poradziła sobie z trzema trzęsieniami i jedną erupcją. Nie spodziewałem się aż tak dobrego wyniku, inni z resztą też, ponownie kopary im opadły, a ja tylko stałem z tą liną i się uśmiechałem do wszystkich.

-No Jackson, twoja siostra jest niesamowita.

Tak skomentował jej wyczyn Simon, chyba się w niej zakochał tak jak w każdej innej dziewczynie w shortach na ściance.

-Gratuluję siostra. Ponownie nie sodziewałem się tego. Teraz idziemy na przerwę i obiad. Po posiłku mamy jeszcze pegazy a potem wolne aż do kolacji oraz ogniska. Aha i mamy jeszcze bitwę o sztandar, chyba chciałaś w niej wziąźć udział.

-Tak chętnie się pobawię w wojnę. To gdzie jest stajnia?

-Chodź, reszta też idzie.