Unwitnessed - George Weasley

1%

'Godverdomme Peeves, ga kijken of er iemand komt!' commandeerde ik Peeves. Ik duwde zachtjes tegen de deur van het klaslokaal. Peeves verdween door de muur en ik hield mijn adem in. Het was 2 uur 's nachts en ik was ingebroken in het lokaal van Historie, wat helemaal perfect ging. Tot ik voetstappen hoorde. Ik hielde de klink vast zodat die niet kon bewegen en er niemand binnen kon.

Peeves kwam na 20 seonden al terug, al leek het voor mij wel 20 uren te duren. 'Niemand!' riep hij luid. Ik keek vragend naar hem en wou mijn mond opendoen. 'Stil, voor het geval dat.' fluisterde Peeves. Ik keek hem kwaad aan en pakte meteen de deurklink die ik los had gelaten weer vast. 'Heb je überhaupt gekeken?' riep/fluisterde ik.

Peeves lachte en deed zijn mond open, ik wist al wat hij ging doen. 'Nee, nee, het spijt mij, me niet verraden, ik smeek je. Alsjeblieft?' fluisterde ik, best wel bang dat dit de eerste keer zou zijn dat iemand me zou zien. 'Goed,' antwoorde Peeves.

'Is er nou iemand of niet?' zei ik en beet op het vel van mijn linkerhand. 'Ik zag niemand,' en dat wou ik best wel graag geloven, tot ik weer voetstappen hoorde. 'Peeves?' Peeves wist blijkbaar dat ik ging vragen of hij ging kijken, want hij verdween meteen door de deur.

Mijn hartslag ging best snel, tussen 2 en 3 uur had ik nog nooit iemand gehoord op de gangen. Ik beet telkens aan dezelfde vinger uit stress terwijl ik met mijn ander hand de deur dicht hield. Peeves kwam weer terug. 'Drie schaduwen, 2 samen en 1tje achter hun aan. Je hebt 10 seconde om naar het einde van de gang te rennen. Go!' zei hij.

Ik keek hem geschokt aan en draaide me zodat mijn hoofd naar de deur en deed die zacht open. Ik zag niemand meer. '8...7...' telde Peeves af. De gang liep dood een op deur, dat wist ik, alleen wist ik niet wat er achter die deur zat. Ik waagde het en liep ernaar toe, zo snel ik kon. Ik zag peeves de andere kant op zweven terwijl hij riep. 'LEERLINGEN UIT BED! LEERLINGEN UIT BED! ONDERWEG NAAR QUIDDITCH VELD!' Peeves hielp altijd al, we konden het goed vinden, omdat we beiden rebellen waren. Als hij iets nodig had gaf ik hem dat en omgekeerd.

Ik deed de deur open en keek achter me, zoals verwacht liep daar een leerkracht. Ik kon door het gebrek aan licht niet zien wie het was, waardoor ik nog meer panikeerde.

Zodra ik naar binnen liep hoorde ik aan het eind van de kamer waar ik me in bevond iets bewegen. Ik draaide me meteen om. Twee schimmen stonden daar, naast elkaar, meer kan ik niet zien. Ze waren redelijk groot.

Ik keek naar elke beweging die ze deden, wat niet veel was, een stopte zijn handen in de lucht om te laten zien dat hij zich overgaf, de andere begon te lachen. 'We geven ons over? Strafstudie is niet zo erg, toch Fred?' hoorde ik. 'Zwijg!' siste ik. De leerkracht kwam dichter bij, ook al liep Peeves de andere kant op.

'Dat is geen leerkracht,' fluisterde een van de twee. 'Lumos!' zei weer een andere. Ik deed de deur zo zacht mogelijk dicht en liep naar hun. Nu was het duidelijk dat het de tweelingbroers waren. 'Stil zijn, oké?' vroeg ik en zocht een andere uitgang dan de deur. 'Wat doe je hier?' vroeg George. 'Peeves leerde me hoe je met moord moest wegkomen,' zei ik sarcastisch.

Ik deed een raam open en keek naar beneden, zoals verwacht kan je er langs hier niet uit zonder iets te breken. 'Wie ga je of heb je vermoord?' vroeg Fred, ik denk toch dat het George was, ik zag of hoorde het verschil niet. 'Ik dacht aan de kat van die poestgast, of jullie als jullie nu niet zwijgen.' Ik gaf hun nog steeds geen aandacht.

'Als je hier weg wilt zal je ons nodig hebben,' zei een van de twee, 'wij hebben namelijk een map.' maakte de andere het af. 'En wat gaan we met die map doen? Helpt die map mij naar mijn slaapkamer vliegen?' Ze begonnen beiden te lachen.

'Op de map kan je zien of er een persoon aankomt,' zei de ene weer, 'en welke persoon.' Ik keek hun geschokt aan. 'De Marauders map?' vroeg ik verbaasd. Ze keken naar elkaar en knikte met getuite lippen. 'Ze weet wat het is, Fred,' zei George. 'Awesome!'

'Mijn pa kende hun, nou niet hun, hij kende Moony.' zei ik. 'Nog beter!' zei George. George stond rechts en Fred links. Ik probeerde dat te onthouden terwijl ik iets zocht in de kamer. 'In welk lokaal of wat dan ook zitten we?' vroeg ik. 'Deze word nooit meer gebruikt.' zei Fred. 'Fantastisch, kunnen we hier weg zonder die deur?' net als ik dat zei ging de klink naar beneden. Ik liep naar George en Fred en trok hun naar een kast, waar ik samen met hun in ging staan.

'Ik weet dat jullie hier zijn!' riep Lockhart. 'Het is maar Lockhart,' mompelde ik zacht. Ik pakte mijn toverstok uit mijn achterzak en richtte die op de deuren van de kast. 'Stil zijn en lopen,' fluisterde ik. De kast deur ging open en ik sprook meteen een spreuk uit op Lockhart.

'Lopen!' riep ik. Lockhart greep met een hand naar zijn oren en met zijn ander over zijn ogen. Het was best een stuk lopen naar de Common Room van Gryffindor, aangezien die aan de andere kant van het kasteel was. 'Je kan best praten, we hebben 2 minuten en dan kan hij weer zien en horen,' zei ik luid. George en Fred liepen langs beide kanten naast mij.

'Heb je hem behekst?' vroeg Fred verbaasd. 'Dacht je dat ik me ging laten betrappen? No way, en dan heb ik toch nog wat plezier gehad.' George lachte.