Unwitnessed - George Weasley

14%

Om 12 uur was het middageten en droeg elke leerling hun uniform weer, ik zat naast Fred aan de tafel die met Lee en George aan het praten was. Ik richtte mijn blik enkele keren op Harry, Ron en Hermione. Ik dacht aan het omgaan met George en Fred, ik mocht alleen met hun omgaan als een excuus om dicht bij Harry te zijn, en dat maakte me een beetje verdrietig.

'Hoe gaat ie met je?' vroeg George, die voor me zat. 'Huh?' reageerde ik, ik zat in mijn gedachten en had George niet verstaan. Ik keek naar hem om te zien dat hij met een grote glimlach, tanden bloot, me zat aan te kijken. 'Wat?' vroeg ik. 'Oh nee, niks, gewoon, je keek heel grappig,' antwoorde hij. Ik glimlachte naar George en keek dan naar mijn eten. 'Gaat goed, met jou?' vroeg ik uiteindelijk, ik duwde mijn bord een beetje naar voren en legde mijn bestek erop.

'Gaat goed, heb je al genoeg?' vroeg George. 'Ja, niet veel honger.' George schopte tegen mijn been onder tafel en ik keek hem aan. 'Je hebt toch een kat?' vroeg George. 'Ja, maar die loopt vrij en is weggelopen, dus ja,' zei ik zachtjes. 'Niet te snel op conclusies springen, hoe ziet ie eruit?' Ik keek hem vragend aan.

'Ze is weg, George. Best wel verdrietig, maar ik zit er echt niet mee of zo,' zei ik tegen hem. 'Nou jawel, voel me een vreselijk baasje, maar ze is weg en dat is nu eenmaal zo.' 'Ik denk niet dat ze weg is, hard te vinden ja, maar weg echt niet. Hoe ziet ze eruit?' vroeg hij. 'Oh mijn God,' even wou ik zeggen dat het niet uitmaakte maar ik wou niet gemeen zijn dus besloot gewoon antwoord te geven, 'het is een lapjeskat, heel pluizig, en grote gemene groene ogen. Echt mooi.'

'Kom je straks snel mee naar de Common Room?' vroeg George, die slap glimlachte en naar zijn broer keek. 'Als je Crits hebt gevonden ga ik je vermoorden!' zei ik, half blij dat er een kleine kans was dat ik de kat terug zou kunnen zien. Fred en George begonnen luid te lachen. 'Wie noemt een kat nu Crits?' 'Is toch mooi?' vroeg ik aan Fred, die zat te lachen met de naam van mijn kat. 'Zo mooi als jou niet nee,' antwoorde Fred met een knipoog.

'Dat is niemand,' reageerde ik. Ik glimlachte breed en wachtte tot de tweeling en Lee Jordan klaar waren met eten.

-

Lee en George liepen achter mij en Fred de trappen op. 'Fred! Pas op waar je loopt, sukkel!' riep ik luid toen Fred op een trede ging staan die langzaam maar zeker verdween. Fred trok meteen zijn voet weg, lachte de gedachten dat hij bijna naar beneden was gevallen weg en liep gewoon door, een luid lach van Lee en George te horen op de achtergrond.

'Heb jij niet een les meer dan ons?' vroeg Fred. 'Iets met uh, oh ja! Divination! Met die rare leerkracht, vorig jaar heeft die bij Angela de Grim gezien, was lachen, maar ze leeft nog,' vervolgde hij. 'Ze is pittig gestoord, ja. Maar het is gemakkelijk, gewoon dingen verzinnen,' lachte ik. 'De Grim al gezien?' lachte Fred. 'Zekers, 100 keer,' zei ik sarcastisch.

'Heb ook echt geen zin in de O.W.L.s. volgend jaar, ik ga nog liever dood,' vertelde ik hem. 'Sterf dan wel in mijn armen, oké?' zei George dramatisch achter ons. 'Blijf nog liever leven,' antwoorde ik sarcastisch. 'Ik en George gaan voor meer dan 1 O.W.L, omdat we bang zijn van mama,' lachte Fred. 'Ik wil op elk vak een O.W.L., zou graag Auror willen worden later, maar daar moet je goede score voor hebben.'

'Wow, grote dromen!' zei Fred. 'Uhu, maar komt vast goed,' sprak ik. Aangekomen bij The Fat Lady sprak Fred het wachtwoord uit. Zodra ik de Common Room achter Fred was binnen gestapt zag ik een bekende kat voor de haard liggen die niet aanstond. 'Crits!' zei ik blij, ik liep enthousiast maar toch rustig naar haar toe en pakte haar op. Ik zette haar op mijn schoot neer en aaide haar kleine hoofdje. 'Hey critteke!' zei ik blij. Ze spinde enorm luid en botste haar hoofdje telkens tegen mijn buik aan.

Na zo'n minuutje kwamen Fred, Lee en George ook op de zetel zitten en stormde er nog wat leerlingen binnen die snel hun huiswerk gingen maken voor de les die ze na deze pauze hadden. 'We willen er wel iets voor terug hoor,' zei George. 'Galeons,' stelde Fred voor. 'Snoepgoed,' sprak Lee. 'Of een kus, weet je?' lachte George. 'Dacht ik even niet. Jullie krijgen geen beloning,' zei ik serieus met alle aandacht op de kat die zich spinnend plaats vond op mijn schoot.

'We zijn voor haar over een hek heen geklommen!' protesteerde Fred. 'Wat stoer, zo stout, zo erg,' zei ik sarcastisch. 'Hagrid schreeuwde dat we weg moesten gaan! We waren bang!' zei George. 'Ik ging niet mee,' vervolgde Lee doodserieus, 'maar ik wil wel een beloning, gewoon voor de lol.' Ik lachte even en aaide verder over Crits' kleine hoofdje. 'Tuurlijk,' zei ik, niet echt aan het opletten.

Een kwartier later realiseerde ik mij dat ik nog maar 10 minuten over had om even naar het meer te gaan. 'Ik moet gaan,' zei ik tegen George. Fred en Lee besloten iets van 5 minuten geleden snel nog wat huiswerk te maken maar George besloot dat huiswerk een nutteloze tijdverspilling was. George aaide Crits die tussen mij en George was komen liggen.

'Neeee!' zei George snel. 'Echt sorry,' zei ik en lachte sarcastisch. 'Wat ga je doen dan?' vroeg hij. 'Het meer,' zei ik. 'Oh ik ga mee!' zei hij enthousiast. 'Sure, Crits ook, hé?' vroeg ik aan het katje die tussen ons inzat. 'Als je tegen je kat praat ga ik ook gewoon hier blijven,' zei George, met zijn ogen wijd maar een grote grijns op zijn gelaat.