Unwitnessed - George Weasley

16%

Vlak voor de bel ging kwam McGonagall naar het bankje waar ik aan zat. 'Hup hup, eruit! Tot volgende keer!' riep ze tegen de leerlingen hun tas nog waren aan het maken

'Je krijgt geen straf. Ik wil je gewoon waarschuwen voor de problemen die zullen volgen als je met George en Fred omgaat,' begon ze. Ik zuchtte luid. 'Als dochter van Severus zou ik problemen vermijden. En niet te veel aandacht trekken, niet iedereen gaat goed reageren als ze weten dat jij zijn dochter bent.'

'Severus heeft mij toevallig al genoeg gewaarschuwd,' zei ik beleefd tegen haar. 'Maar niemand komt er ooit achter dat ik zijn dochter ben, soms vergeet ik het zelf. Hij gedraagt zich niet echt als een vader, he?' zei ik quasi kwaad. 'Daar geef ik je inderdaad gelijk in, hij is niet de beste persoon om een vader te zijn,maar hij is een goed persoon.' Reageerde McGonagall.

'Als je ooit iemand nodig hebt om te praten over dingen waar je niet met je vader over kan praten, ik en Dumbledore kunnen luisteren.' 'Dat vind ik vriendelijk, bedankt. Maar noem hem maar niet mijn vader, mag ik gaan?' vroeg ik en glimlachte. 'Ja, tot ziens,' zei ze.

Ik stapte traag het lokaal uit en hoorde McGonagall nog iets mompelen achter mij.

Mijn humeur was zwaar naar beneden gehaald hierdoor en ik liep snel naar de Common Room, waar ik begon te lezen.

Pas om 21 uur, toen de ruimte voller werd en ik Harry binnen zag komen deed ik mijn boek dicht en keek naar Harry. Ron liep iets na Harry ook binnen, maar Hermione niet. Ik zag George en Fred in de hoek van de Common Room met een doos snoepjes die ze probeerde te geven aan de mensen die binnenkwamen. Gelukkig was iedereen slim genoeg om geen snoep aan te nemen van hun.

Harry en Ron liepen na 20 minuten de trap op, naar hun kamer. Ik zag in mijn ooghoeken een papierenvogeltje op mij af komen, en als ik niet onwijs snel zou hebben gereageerd zou het recht in mijn oog zijn gevlogen en zou ik blind zijn.

Ik vouwde het vogeltje open zodra ik het in mijn handen had en las de tekst:

'Zaterdag hebben wij een quidditch match, tegen Slytherin, kom jij ook kijken?
- George en Fred'

Rond de vraag of ik zou gaan kijken stonden er verschillende tekeningen, een hartje, een bezemsteel en een snitch. Ik keek naar de hoek waar de tweeling daarnet nog zat, maar daar zaten ze niet meer dus liet ik mijn ogen rond de kamer gaan.

Er waren geen gingers meer te bekennen, op 1 jongetje na maar die was veel te klein om de tweeling te zijn. Ik zuchtte even en pakte het briefje op. Ik ging bijna nooit naar Quidditch en ik had er ook weinig zin in, het was zeer rustig op die momenten, en het was ook een perfect moment om een grap klaar te maken, want iedereen zat buiten naar de wedstrijd te kijken en ik was dan de enige die binnen zat.

Ik zag Katie Bell stillaan naar me toe komen en ik draaide snel mijn hoofd om, pakte mijn boek en schetsboek op en liep naar de trappen om vervolgens naar mijn kamer te gaan. Rose was er niet, dus ik kon de bureau van haar gebruiken om huiswerk te maken, en om een grap te plannen.

Deze keer zou ik de tweeling terugpakken, ik had nog geen idee hoe maar het zou me lukken. Ik begon eerst met het huiswerk van Defence against dark arts, een gedicht schrijven over hoe Lockhart zombies heeft vermoord. En ik was niet van plan daarover iets te schrijven dus maakte ik een snelle schets van Lockhart en 7 zombie's (de zombie's wonnen).

Vervolgens maakte ik dat van Posions, een 3 pagina's lang verslag over 2 ingrediënten naar keuze. Het duurde al een volle 20 minuten om de eerste pagina te schrijven en mijn handen deden al pijn genoeg. Toen ik 40 minuten bezig was en bijna klaar was met de 2de pagina realiseerde ik dat er tranen op mijn wangen gleden en er al enkele op mijn pagina's waren gevallen.

Ik legde het huiswerk aan de kant en stond recht, mijn voeten hadden moeite met mij te dragen en ik had het zeer koud. Ik vroeg me af wat er aan het gebeuren was, waarom mijn gedachten deden alsof ik dood aan het gaan was en waarom ik huilde en amper kon ademen.

Toen ik mijn bed zag probeerde ik te gaan liggen, maar iets hield me tegen. Ik zag een silhouet door de kamer lopen en ik wist niet of het echt was of niet. Er drupte bloed van mijn neus op de grond en op mijn schoenen, het bloed mengde zicht met tranen en ik hield mijn hand bij mijn neus, die aan het bloeden was.

Ik liet mezelf vallen op de grond, vlak naast mijn bed en deed mijn ogen dicht. Ik dacht aan leuke dingen, aan het moment dat ik tegen George aanliep toen Fred me deed verschieten, 'Het is vast een domme grap,' kaatste door mijn gedachten heen. Ik probeerde alles op een rijtje te krijgen en net toen dat gebeurde hoorde ik de deur opengaan.

Ik opende mijn ogen fantastisch snel en zag Rose in de deuropening staan, ze keek me bezorgd aan. 'Ben je oké?' vroeg ze. 'Ik ga een leerkracht halen,' en toen was ze weer weg. Ik deed mijn ogen weer dicht maar zodra dat gebeurde zag ik tiener voor mij die ik nooit eerder had gezien, hij was knap en droeg een Slytherin das, rond de 17 en stond in een kamer die ik niet kende.

Hij sprak sisseltong en ik deed mijn ogen vol angst weer open. Ik lag nog steeds op de grond en Rose was nog niet terug. Ik was alleen in de kamer en toch voelde ik me niet zo. Ik wou rechtstaan maar ik had geen macht in mijn benen en ik moest moeite doen om mijn ogen open te houden.

Ik wou niet weer zien wat ik net zag, de tiener maakte me banger dan dat ik zou moeten zijn. Ik pakte ter bescherming mijn toverstok uit mijn gewaad en klemde die stevig in mijn handen.