Unwitnessed - George Weasley

21%

'Blubberslijm,' zei ik kalm. Ik moest lachen van het wachtwoord, wie in vredesnaam gebruikt blubberslijm als een wachtwoord voor dierbare bezittingen? Er moet vast veel staan in zijn kantoor die dierbaar is.

Ik liep de trap op, tellend hoeveel trappen er waren. '17... 18...19,' sprak ik luid op. 'Eenentwin-' mijn hoofd botste met een luide knal tegen de deur.

Ik wreef over mijn hoofd terwijl ik wachtte op toestemming van het schoolhoofd om binnen te komen. 'Minerva, ik snap je zorgen om één van je beste leerlingen volkomen, maar zolang ze onder het dak van deze school is, is ze veilig en beschermd,' hoorde ik Albus zeggen.

'Kom binnen, trouwens,' vervolgde hij. Ik hoorde Minerva zuchten en deed denkend aan het onderwerp van hun gesprek de deur traag open.

'Aha,' glimlachte de oude man die achter zijn bureau zat. Mcgonagall stond alvast recht van de stoel waar zij zat en mompelde iets in de richting van 'ga zitten'.

'Ik denk dat ons gesprek hier eindigt, Minerva. Ik nodig je uit om vanavond nog eens langs te komen,' ik vroeg me af hoe Dumbledore altijd dezelfde glimlach kon ophouden, ook al keek een collega, en een goede vriendin, hem vuil aan.

'Tot vanavond,' en dus liep de leerkracht het kantoor uit terwijl ik stillaan ging zitten. 'Alexandra Snape, leuk je te zien. Ik kan me niet voorstellen dat Poppy je zo snel al liet gaan,' hij glimlachte weer warm naar mij en schoof een doosje met geen idee welk snoep naar mij.

'Aangezien mijn naam niet Poppy is ben ik bang dat ik geen toestemming had,' ik grinnikte even en knikte nee tegen de snoepjes. 'Het zijn Muggle-snoepjes, zeer lekker, heeft iets van cetroen smaak,' hij nam zelf een snoepje.

'Wist je dat ze schrijven met iets genaamd een balpen?' vroeg ik hem, hopend dat ik niet zou moeten vertellen over wat ik zag. 'Jazeker, ik hoop dat ik een balpen krijg voor kerst!' Ik nam het op als een hint, een balpen voor het schoolhoofd, oké, zal ik niet vergeten.

'Wilt u mij vertellen wat er is gebeurd?' vroeg de man na een korte stilte. Ik was net begonnen met het tellen van de boeken in deze kamer en irriteerde me een kort momentje omdat Albus mijn tellen onderbrak.

Ik glimlachte sip. 'Ik deed mijn ogen dicht, en in een korte tijd ging ik van wakker naar een droom of zo... Normaal duurt het heel lang voor mij om in slaap te vallen en toen ik zag dat ik in Malfoy Manor was wist ik dat het niet echt een droom was. Ik droom niet over de Malfoy's.

'Eerst zag ik mijzelf, ik was 10, ik droom ook nooit over mijzelf, en ik zag... Severus en mama, we stonden alle drie naast elkaar. Severus naast mij, ik was trouwens ook veel kleiner. En mama naast Severus. Toen werd ik een soort van wakker, ik hoorde alles in de ziekenzaal maar kreeg mijn ogen niet open,'

Dumbledore keek geïnteresseerd naar mij en glimlachte verdrietig terug naar mij.

'Dat duurde maar even, vervolgens zat ik weer in de droom, deze keer keek ik door de ogen van 10 jarige ik. Mama, ik zag... Ik zag alles wat ik zag toen ik 10 was...' Mijn stem brak en ik voelde een traan ontsnappen.

'Ze spraken een onvergeeflijke vloek over haar uit... Voldemort... Voldemort wou mij aan zijn kant en papa liet mama doodgaan voor mij. M...mama werd mishandeld, ze krijste en de deatheaters lachte.

'Het werd weer zwart en ik hoorde weer de ziekenzaal, jij die zei dat ik in het in-between vast of zo.' Ik slikte weer. 'Vervolgens zag ik weer Malfoy Manor, Voldemort vermoorde mijn moeder en ik en papa... We hoorde haar... Hoorde haar doodgaan. Papa beschermde mij voor wat ik zag, maar,' ik zweeg.

'Wacht even,' zei hij en hij liep het kantoor uit. Tijdens het wachten telde ik de boeken, ergens in de helft zat ik al aan 156 boeken en hij was nog niet terug.

Ik stond recht, liep rondjes in zijn kantoor en keek naar de Phoenix die hij had zitten. Net toen ik de Phoenix over zijn hoofd aaide hoorde ik de deur opengaan en trok ik mijn hand snel weg.

Het schoolhoofd kwam binnen, gevolgd door Severus Snape. 'Hij probeert in haar hoofd te komen,' zei hij kalm. Hij glimlachte naar mij toen hij mij bij zijn Phoenix zag.

'Voldemort?' vroeg ik zonder te denken. 'In mijn hoofd? Alsof daar iets interessant is te vinden.' Dumbledore grinnikte en ging achter zijn bureau zitten, Severus bleef rechtstaan en ik ging zitten op de stoel van daarnet.

'Er valt hier niks aan te lachen, Alexandra!' zei Snape streng. 'Als mijn hele leven een grap is, valt er altijd te lachen.' reageerde ik kalm. 'Hier heb ik jullie niet voor geroepen,' zei Albus kalm.

'Voldemort is er toch niet meer?' vroeg ik. 'Hier niet, hij is ergens in Amerika gespot na vorig jaar, Voldemort moet iemand hebben gevonden die in je hoofd kan,' hoe kan Dumbledore zo kalm blijven?