Unwitnessed - George Weasley

6%

Sinds de grap op Draco is Snape veel strenger geworden, elke keer als hij mij zag bracht hij mij naar Draco. Maar dat hield me niet tegen. Helemaal niet.

Sinds de grap gaat alles weer goed, ik sprak elke nacht af me George en Fred in de Common Room, we zijn 1 maand na de grap op Draco en in die 1 maand hebben we 7 grappen uitgehaald, 2 daarvan werden door heel school gespreid, George en Fred werden vaak nog als schuldige aangeduid maar Lee had altijd een alibi voor hun.

-

Het was middagpauze en ik zat bij het meer. Ik dacht aan mijn gevoelens voor George, mijn brein verteld me telkens dat George niet zo dacht over mij. Maar wat als?
Dan zou hij nu naar mij komen met de grootste glimlach en zou zo dicht mogelijk tegen mij komen zitten, we zouden elkaar net niet aanraken.

Maar dat gebeurde niet. Fred en George stonden nog steeds op dezelfde plaats als daarnet. Iets verder van mij. Ik keek even naar hun en zag dan een jongen met glanzend wit haar. Draco.

Draco liep stoer en lachend met zijn vrienden naast hem mijn richting op. Tot hij George en Fred zag. Hij draaide zich ruw om en lachte iets naar de tweeling. Fred balde zijn vuisten en George greep Draco beet bij zijn T-shirt.

Nog geen seconden later duwde Dracos vrienden George op de grond, ik stond meteen recht en riep dat Draco moest oprotten. George had blijkbaar een pijnlijke val want zijn hele gezicht was opgetrokken. Fred wou naar Draco grijpen maar wist dat dat geen slim idee was dus keek naar Georges hand.

Ik liep daarom maar naar Draco toe. 'Ben je dom?' vroeg ik en duwde hem zachtjes. 'Oh he, morgen Hogsmeade?' vroeg Draco. Ik keek naar de tweeling die kwaad opkeken naar Draco. 'Nee, hoe vaak moet ik je nog afwijzen? De enigste die ja zou zeggen op jou is je teddybeer!' zei ik en hurkte naast George.

'Oh, dat gaat je papa graag horen!' dreigde Draco. 'Zouden jou ballen mijn knie graag willen voelen? Ja he?' verdedigde ik me. 'Dat hoort hij vast nog liever!' zei Draco.
Ik stond recht en pakte Draco's schouders vast. Ik hief mijn knie op en duwde hem zachtjes achteruit.

Hij viel meteen neer en kreunde, ik hoorde de tweeling even lachen. Draco's vrienden keken me dreigend aan. 'Rot op,' zei ik kalm. Ze pakte Draco onder zijn oksels en wankelde weg.

'Alles oké?' vroeg ik aan George. 'Gebroken denk ik,' zei Fred en wees naar de pijnlijk uitziende pols van zijn tweeling. 'Ik kan voelen hoe mijn pols is gebroken,' lachte George maar hij had duidelijk pijn.

'We gaan beter snel naar mevrouw Pomfrey,' zei ik bezorgd. 'Ik dacht nog een maandje te wachten,' lachte George sarcastisch. Zijn broer grinnikte en ik draaide met mijn ogen.

Met een beetje hulp geraakte George redelijk snel recht. Ik hoopte dat mevrouw Pomfrey in een goede beu was en ons zou laten blijven. Ik vertelde haar dat ik graag verzorger zou worden, wat ook zo is, waardoor ze me wel mag.

Aangekomen in de ziekenboeg zag ik Draco in een bed liggen en Snape op een grote afstand van het bed. 'Dit wordt fijn,' zei ik. George lachte en keek naar zijn pols. 'God, ik pak Draco nog is!' dreigde George. 'Ik denk dat hij wel even goed is, kijk zijn schouder,' fluisterde ik en liep naar het verste bed.

Draco zijn schouder zat onder het bloed, waarschijnlijk op een steen gevallen toen ik hem duwde. 'Alexandra!' riep Snape luid en streng. 'Oops,' zei ik tegen de tweeling die beide op een bed gingen zitten.

Ik liep naar Snape toe, Draco draaide zich zonder T-shirt op zijn rug met een hoop pijnlijke kreunen. Zijn schouder zag er niet zo erg uit, op de grote vlek bloed na dan. 'Ja, professor, kan ik iets voor u doen?' vroeg ik geïrriteerd door Draco's overdreven reactie.

Hij wees naar Draco's schouder. Ik had geen zin om iets uit te leggen dus wees ik gewoon naar George zijn pols, die hij waarschijnlijk net kon zien. 'Draco begon,' zei ik kort. 'Dus verdedigen we Weasleys?' vroeg Draco. 'Hun bloed is beter dan jou vergif,' zei ik en sloeg ongemerkt op Draco's voet. 'Aah!' riep Draco luid. Ik draaide met mijn ogen.

'50 punten aftrek voor Gryffindor,' zei Snape. 'Vijftig?' vroeg ik ongeloofwaardig en kwaad. 'En 50 voor Slytherin,' mompelde Snape zacht. Draco wou tegenspreken maar Snape draaide hem om, trok zijn mantel goed en liep weg.

Ik liep terug naar George en Fred die ondertussen aan het praten waren met mevrouw Pomfrey, over George zijn pols. Ik hoorde George vertellen over Draco zijn duw en Draco achter mij hoesten. 'Klootzak,' kuchte Fred. 'Een gebroken bot als dit zal maar even duren, overmorgen kan je weer weg,' vertelde Pomfrey. 'Overmorgen?' vroeg George bang. Ik keek naar George en dan naar Fred die elkaar bang aankeken. 'Wat is er overmorgen?' vroeg ik hun. 'Ik ging iemand naar Hogsmeade vragen,' baalde George. Ik voelde een steek in mijn longen en probeerde niet jaloers te lijken.
'Balen,' zei ik. 'Je kan haar vragen voor zondag?' stelde Fred voor.
'Ik moet jullie liefdesleven niet weten, kusshht!' zei Pomfrey en duwde ons zachtjes weg. Toen ik en Fred bij de grote deur aankwamen telde Fred van 3 tot 1 af. Op 1 hoorde je Georges stem.

'Alexandra, wil je naar Hogsmeade met me zondag?' vroeg George roepend. Ik draaide me geschokt om. 'Ik?' vroeg ik, wetend dat hij het niet ging horen.
'Ja jij,' lachte Fred. 'Uh, ja, ik kom mee!' reageerde ik net luid genoeg zodat Georges het hoorde. Ik hoorde Draco iets mompelde maar wou niet nog meer problemen veroorzaken dus zweeg ik. Meteen toen ik uit de ziekenboeg was zei ik dag tegen Fred en liep naar mijn kamer. Het gevoel in mijn buik ging maar niet weg, en ik irriteerde me er best wel aan.