Unwitnessed - George Weasley

18%

Gisteren moest ik iets drinken waardoor ik inslaap zou vallen, ik had geen idee wat het was maar het hielp. Ik kon niet zien of Severus bezorgder was dan mevrouw Pomfrey, wat me een beetje verdrietig maakte, ik hoopte dat Severus zou laten zien da hij echt om me geeft.

Toen ik wakker werd, om 7 uur 's ochtends, zag ik Dumbledore net binnenkomen. 'Is ze al wakker?' vroeg hij kalm aan mevrouw Pomfrey. 'Nog niet,' antwoorde ze. 'Eigenlijk wel,' bemoeide ik me in het gesprek. 'Goed, dankjewel Poppy,' glimlachte Dumbledore en kwam naar mij toe.

'Wil je hier praten over de gebeurtenis of liever op mijn kantoor?' vroeg hij. 'Hier, mijn benen doen nog pijn.' antwoorde ik. 'Poppy, is er eventueel iets wat de pijn kan verzachten?' Dumbledore zijn stem was kalm maar luid.

Ik had liever dat hij dat niet had gevraagd, want het drankje dat me werd gegeven smaakte naar alles wat ik niet lustte. 'Kan je nu in detail uitleggen wat je zag?' vroeg Dumbledore. 'Bedoel je het silhouet? Want dat was gewoon een man of zo, meer zag ik ook niet,' legde ik hem uit.

'Nee, ik bedoel de droom,' hij glimlachte weer naar mij.

'Oh, uh... Het was een kamer, een lange kamer, er drupte water van het plafond, ik herrinner me het niet meer echt... En in het midden stond er een puber, er was niks eng aan maar ik voelde me er heel slecht bij... De jonge was van Slytherin... Ik heb hem nooit eerder gezien.'

'Kan je zijn gezicht beschrijving?'

'Uh... Hij had krullen, en was best knap -Dumbledore grijnsde- maar meer weet ik niet meer, sorry.'

Dumbledore keek rond in de ziekenzaal. 'Hoe gaat het tussen jou en Severus?' vroeg hij geïnteresseerd. 'Fantastisch,' zei ik sarcastisch. 'Hij is niet echt goed in het vader zijn,' mompelde ik vlak daarna.

Hij knikte begrijpelijk. 'Zal ik eens wat vertellen?' vroeg Albus. Ik knikte zacht. 'Toen hij zei dat je buiten moest gaan staan, zodra je achter die deur zat begon hij door te ratelen over jou. Hij is zeer bezorgd om je, maar vindt het leuker omdat geheim te houden, denkt ik.'

'Wat zei hij over mij? Dat ik een watje was?' vroeg ik.

Dumbledore keek met medelijden in zijn ogen. 'Ik probeerde hem telkens te kalmeren, hij begon bijna te huilen, dit was de tweede keer dat ik hem zo zag, de eerste keer was toen je moeder... Hij zei dat ik meer op je zou moeten letten, dat ik jou moest beschermen... Hij begon ook te praten over hoeveel je op je moeder lijkt van karakter. Ik kreeg bijna medelijden,' hij lachte eventjes.

Ik geloofde hem, dat deed ik altijd al, iedereen gelooft hem. 'Dan zou hij eens mogen laten zien dat hij echt om me geeft,' zei ik koppig. Albus glimlachte naar mij. 'Het is tijd dat ik eens ga, rond de middag mag je wel weer weg, ga eens praten met Severus, dat hebben jullie wel nodig.'

Albus stond recht en wreef even aan zijn gewaad, alsof het onder het stof zat. 'Ik zal vragen aan de tweeling of ze langskomen, als ze zelf niet komen,' glimlachte hij en liep weg.

Zodra hij weg was ging ik recht zitten, als hij had verwacht dat ik hier ging blijven liggen tot de middag had hij het verkeerd. 'Nene, Alexandra,' hoorde ik Poppy zeggen. Ik vloekte even en legde me weer goed. 'Je moet nog even blijven,' zei ze.

'Waarom? Ik voel me fantastisch!' leugen, ik had koppijn en ook mijn benen voelde slap. Maar ik voelde me beter dan gisteren. 'Vannacht begon je neus nog eens te bloeden, zo een uur of twee geleden, dus je blijft hier nog tot ik weet of je nog een bloedneus gaat krijgen of niet,' zei ze streng.

'Mag ik dan tenminste iets om te lezen?' vroeg ik. 'Er is vast wel ie-' ze zweeg bij het geluid van de deuren en twee stemmen die veel op elkaar leken. Ik hoorde Poppy zuchtte zodra ze de tweeling zag.

'Ze moet rusten, dus als jullie het stiller kunnen houden zou ik dat heel vriendelijk vinden!' zei Pomfrey snel. George en Fred keken naar Poppy en dan naar mij. 'Beloofd,' zeiden ze beide.

George kwam aan mijn linkerkant zitten en Fred naast hem. 'Zo, we hebben gehoord van Rose wat er is gebeurd, gaat het?' vroeg George. 'Gaat fantastisch,' loog ik en keek naar Poppy die nog steeds te dicht stond om eerlijk te zijn. 'Ben je gevallen of zo?' vroeg Fred.

'Soort van, denk dat ik ben flauwgevallen,' glimlachte ik. 'Ik en George hebben een wonderbaarlijk idee,' veranderde Fred het onderwerp. 'Echt fantastisch!' verzekerde George. Ik glimlachte naar George.

Het viel me nu pas op hoe mooi George zijn ogen zijn, en ook hoe hard ik wou dat hij mijn hand vast pakte, of gewoon me aanraakte. 'Dus,' zei Fred, die me uit mijn gedachte haalde. 'Wat we van plan waren, Slikkus, je weet wel; die slytherin gaat iets heel onaangenaam eten,' vervolgde George. 'Ik en Fred zijn zeer goede vrienden met de huiselven,' Fred nam over 'wat we dus gaan doen is, ik en hem hier, gaan kijken waar Slikkus zich neer zet voor het middagmaal, lopen ongelooflijk snel (en in mijn geval ook aantrekkelijk) naar de keuken en plaatsen een doosje met Ton-tongue toffee's op de plaats waar hij zit,'

'Ton-tongue toffee's zijn snoepjes die je tong paars en gezwollen maken.' smeet George ertussen en glimlachte naar mij. 'Slikkus zal het eten, en boem, heel de school zal lachen. Als wraak voor die keer dat hij mij uitschold,' legde Fred uit. Ik lachte even bij het idee. 'Geniaal!' zei ik eerlijk.

'Dankjewel,' zeiden ze beiden. 'Je, uh, neus bloed,' zei George en wees naar mijn neus. 'Ik weet waar mijn neus zit,' zei ik en zocht een doekje op het nachtkastje. 'Ik heb wel een doekje,' glimlachte Fred en gaf een doekje aan mij. Ik drukte het doekje vlak onder mijn neus en keek verdrietig naar George en Fred.

'Komt wel goed,' zei George die breed grijnsde. 'Ik moet nog snel iets doen,' zei Fred, zijn ogen zaten vol horror. 'Huiswerk van poisons?' vroeg ik en lachte. 'Ja,' zei Fred in paniek en liep snel weg. 'Hij is een sukkel, ik niet,' zei George. Ik grinnikte even.

'Nu Fred weg is, wil je erover praten?' vroeg George. Ik wist niet of ik dat wou, want het voelde raar en ongemakkelijk als ik er iets over zei. 'Wil je eerst gaan zeggen tegen Pomfrey dat ik weer een bloedneus heb?'