Unwitnessed - George Weasley

3%

We waren de volgende dag, aan de tafel in de Great Hall met te veel eten voor mijn neus. Iedereen was rustig aan het eten, soms een gelach maar dat was het. Ik at niet veel, omdat alles vlees was, en ik vegetarisch ben.

Ik ben al heel de dag aan het denken aan een grap met de tweeling, wat we zouden doen, of het meer dan 1 grap zou zijn, of we vrienden zouden worden maar meest van al, wat als ik betrap word?

Ik liet mijn haar langs mijn gezicht vallen, zodat ik niet te veel opviel. Al heel de dag voelde ik ogen op mij branden, waarschijnlijk door de tweeling. Ik wist niet zo goed wat ik met ze aan moet, ze zijn best grappig en hebben goede grappen uitgehaald, maar wat als ik hun te veel vertel? Kan ik hun überhaupt vertrouwen?

Vlak na het eten liep ik in één rechte lijn door naar het meer, hopend dat het gevoel dat ik bekeken werd weg zou gaan, maar dat was niet zo. Niets voelde goed, ik was helemaal alleen buiten en toch voelde ik me bekeken. We hadden een halfuur pauzen, maar aangezien ik geen zin had om onder ogen te komen met Snape zou ik de eerst volgende les mij ziek melden.

'Alexandra!' hoorde ik een van de tweeling roepen. Ze waren nog redelijk ver weg aan het geluid te horen. Ik wou eerst mijn hoofd niet draaien en doen alsof ik hun  niet hoorde maar ik besloot het toch te doen. 'Ja?' riep ik terug. Zodra ik had geantwoord draaide ik me weer naar het meer en ging op het ietwat vochtig gras zitten.

Ik hoorde ze beide dichterbij komen, volgens mij joggend of lopend, ze lachte beide met iets wat een van de twee heeft gezegd. Ik bleef kijken naar het gras en het meer tot ik aan beide kanten handen zag. 'Hallo,' begroette ik hun. Ze kwamen beide naast me zitten.

'Hoe gaat het?' vroeg Fred. 'Fantastisch. Moet ik vragen hoe het met jullie gaat of hoe het met jou gaat?' vroeg ik. 'Hoe het met ons gaat,' lachte George. 'Nou, hoe gaat het met jullie?' Ik glimlachte even en keek naar George's zijn hand die vlak naast mij op de grond leunde.

Fred en George zaten beide in kleermakerszit en ik had mijn knieën opgetrokken tegen mijn borst, en mijn kin daarop gerust. Ik wou niet dat George doorhad dat ik naar hem keek dus liet ik mijn haar naast mijn gezicht vallen.

'Helemaal goed nu we bij jou zijn,' zeiden ze beide. 'Ik voel me vereerd!' lachte ik. 'Oké, dus, wat doet onze nieuwe liefde helemaal alleen?' vroeg George. 'Oké, oké. Stop maar met flirten. En ik zit hier graag, leuke plek om te denken aan hoe je een tweeling vermoord.' zei ik en probeerde niet te lachen.

'George, ze maakt me bang!' Fred deed alsof hij 5 jaar was. 'Mij ook, Fred. Mij ook.' Ik lachte even keek dan naar Fred, die vanuit kleermakerszit ging liggen. 'Maak het je comfortabel zou ik zeggen,' lachte ik. 'Comfortabel zou beter zijn moest jij in mijn armen liggen,' knipoogde Fred.

George lachte met wat zijn broer zei en ik keek Fred doodserieus aan. 'Fred, ik, euh, hoe zeg ik het? Je grappen zijn niet grappig, mijn excuses,' glimlachte ik. 'Ik probeerde nog zo hard!' antwoorde Fred vals gekwetst.

Het halfuur pauze bleven George en Fred bij mij zitten en hebben we gepraat, alles ging over grappen die ze eens hadden uitgehaald, ik begon telkens meer vertrouwen te krijgen in hun. Ik heb nooit echt vrienden gehad, tot nu toe, ik wist dat ik moest oppassen met veel dingen, maar nu maakte dat even niet uit.

George en Fred hebben me overgehaald om toch naar alle lessen te gaan. Omdat Snape punten zou aftrekken. Dus ik ging, en het viel best mee, al zat ik naast Draco, maar die deed me niks, en was zelf bijzonder vriendelijk. George en Fred accepteerde nog steeds dat ik niet praat waar andere bij zijn dus lieten ze me de hele les met rust.

Net toen ik het lokaal wou uitlopen hoorde ik Snape mijn naam roepen. Ik keek snel naar George en Fred maar die waren al te ver om te zien dat ik moest blijven. 'Wat?' vroeg ik. 'Respect tonen,' antwoordde Snape. Hij nam een grote pauze tussen zijn zin. 'Vertel nu!' mompelde ik ongeduldig. Wat het alleen maar langer wachtte maakte.

'Ik ben blij dat je eindelijk weet met wie je moet omgaan,Draco is goed voor je, en nu wegwezen.' Snape klonk zoals altijd kil, maar hij wist zijn grens als hij tegen mij sprak.

Ik liep het klaslokaal uit, hopend dat ik nog op tijd zou zijn voor de volgende les. Mijn voetstappen kaatste luid door de gangen heen. Hogwarts was de beste plaats die er kon zijn. Nou, op het bijzijn van Snape en Draco na.

Net toen ik in de gang van het lokaal van Transfiguration kwam botste ik tegen iemand aan. Lange baard een gewaad, perfect, Dumbledore.

'Wie we hier hebben! Te laat voor transfiguration?' Ik knikte, misschien zou hij mij naar de les kunnen brengen en zeggen dat hij me tegenhield, waardoor ik te laat kwam.

'Ja, sorry. Ik was afgeleid.' gebruikte ik als excuus. 'Je kan grote dingen doen, maar dan moet je je leren concentreren, je bent een goede heks.' Zei hij en wou langs me lopen. 'Op het gedeelte dat Snape-shampooloos mijn vader is na, ben ik een goede heks ja,' zei ik. 'Snape kan best wel een goede man zijn,' knipoogde hij.

'Als hij niet zorgt dat ik telkens weer te laat kom voor lessen.' Dumbledore glimlachte vriendelijk en bracht me naar de les. Wat hij wel vaker deed, maar toch voelde ik me bijzonder elke keer.

Ik noemde mijn vader niet graag mijn vader, omdat ik hem ook niet graag zie als mijn vader. Hij is proffesor Snape, en dat zal altijd zo blijven.

Ik zat op de bank voor Fred en George, naast een Hufflepuff. George en Fred schreven beide en briefje en gaven die vervolgens aan mij. Ik draaide met mijn ogen en pakte ongemakkelijk het briefje aan.

'Je praat niet, maar er is niks gezegd over schrijven, hoezo te laat?'

Ik probeerde het briefje te negere maar ik dacht dat het beter zou zijn moest ik antwoorden dus schreef ik gewoon terug 'Dumbledore'.