Asla Pes Etme

Artık Gülümse...

****Alara'dan****
Ayy çok mükemmel ötesi hissediyorum. Bugün harika bir gün geçirdim eve gidip kızlara anlatmak için sabırsızlanıyorum. Kızzlar! Hii beni öldürücekler. Telefonuma baktım 30 cevapsız arama mıı?! Ama haklılar ne için gittim Blake için ama Charles'le dönüyorum. Bizim sokağa girdiğimizde gözleri açıldı ve bana döndü.
Ch: Sende mi burda oturuyorsunn?!
A: Sende derken :) sırıttım yine yaa!
Ch: Hemen şu pembe evin yanındaki evde oturuyoruz.
A: Pembe evv?! :D
Ch: Evet pembe evin yanındaki ev işte.
A: Oo pembe ev bizim evimiz :))
Ch: Eee süper komşu olduk:D haa bide bizim?
A: Ben arkadaşlarımla yaşıyorum. Ama sende biz dedin?
Ch: Ben Joey ve Brandon.
A: Oha hani bildiğimiz Joey ve Brandon.
Ch: Evet.
A: Peki Blake'in evi nerde?
Ch: Sizin evin tam karşısındaki ev.
A: O kimle yaşıyor?
Ch: Hunter ve Mark arada birbirimizdede kalıyoruz ama sen neden sordun bunları?
A: Zamanla anlarsın eve bıraktığın için çok saol ve bugün içinde çok teşekkür ederim:) iyi geceler.
Ch: İyi geceler:)
Eve girdim ve bana beni öldürcek gibi bakan İlknur ve Ilgınla karşılaştım.
A: Iııı merhabaa:/
I: Nerdeydiinn sennnn!! Ödümüz koptuu!
A: Ya biliyorum tamam çok özür dilerim her şeyi anlatıcam :)
İ: Anlat hadi.
A: Şimdi ben evden çıkıp direk Blake'i aramaya başladım ardından ayağım takıldı. Kapüşonlu bir çocuk beni tutu.
I: Hiii başka bir şey yapmadı dimi?
İ: Ilgın! Manyak mısın sokak ortasında ne yapabilir?!
I: He oda doğru.
A: Tamam susun da devam ediyim. Sonra ben zaten sinirliyim çocuk beni bırakmayınca bir yapıştırdım tokadı.
I-İ: Oooouu çook fena!
A: Koşmaya başladım. Çocuk beni tutup kendine döndürdü. Charles sandım ve...
İ: Veee nee ?!!
I: Ayy öptün mü yoksaa?!
A: Ay saçmalamayın! :) bayıldım.
I: Ayyyy arkadaşım ya kıyamam.
A:Ya bir dinleyin :) beni hastaneye götürmüş. Ayıldığımda onun Charles olduğunu anladım. Tanıştık,konuştuk. :) beni yemek yemeğe götürdüüü. Sonra kahve içtik ve beni eve bıraktıı:)
İ: Yaaa tamam sana nasıl kızalım ki :)
A: Asıl bomba sizin için Charles hemen yanımızda ki evde oturuyoo! :D
I: Bu nasıl bize?
A: Çünküü ev arkadaşları Joey ve Brandon!!
I-İ: Neee!? Yok artıkk:D
Hepimiz birbirimize sarılarak dönmeye başladık ama bir eksiklik vardı. Celinee!o neredeydi?
A: Kızlar bu anı bozmak istemem ama Celine nerde?
İ: En son seni aramaya çıktıı. 1 buçuk saattir yokkk?!!
I: Ya off bir şey yoktur. Celine ne dedi İlknur , bana bir şey olmaz dedi.
İ: Tamam tamam Celine'e bir şey olmaz o kendini her şeyden korur.
A: Aynen ya Celine'e hayatta bir şey yapamazlar. Sahte bir kahkaha attım. Bu söylediklerime inanmaya çalışıyordum. Tamam Celine çok güçlü ama yinede o bir kız!
A: Kızlar ben bir arayim.
A: Ulaşılamıyor! Ne oldu bu kıza?!
I: Bir şey olmamıştır. Bekleyelim gelir birazdan :/
*****Blake'den*****
Celine'i çok kırdığımın farkındayım ama bir an öyle düşündüm. O da bir fandı sonuçta. Ama artık cidden benden nefret ediyor. Onunla sokak ortasında tartıştıktan sonra öyle bir hızla koştu ki ama ben pes etmeyecektim. Ondan daha yavaş ama onu görebilecek hızda koştum. Bi ara yavaşladı ama 3-4 saniye sonra ilk koştuğundan daha hızlı koşmaya başladı. Sanırım nereye gittiğini bilmiyordu. Bir ağacın altına oturdu. O sırada bende saklandım. Yola baktı sonra önüne döndü havanın karardığını gördüğünde panikle kalkıp yeniden koştu. Bu nasıl bir kız resmen çita hızında koşuyor. Arkasından giderken durdu,yere çöktü çok yorulmuş görünüyordu. Tek hamlede kucağıma aldım ve eve doğru gitmeye başladım. Sanırım çok yorulmuştu çünkü hiç direnmedi. Kollarını boynuma doladı ve başını boynumun girintisine soktu.
C: Beni sakın bırakma Blake. Diye fısıldadı.
B: Merak etme yanındayım:) eve geldiğimizde uyuduğunu anlamıştım. Pembe şirin evin kapısını tıklatınca 3 telaşlı kız önce Celine'e sonra bana baktı.
A: Blake seni varyaa...
B: Tamam biliyorum çok öküzlük ettim. Ama önce izninizle arkadaşınız uyudu.
A: Tamam gir ve Celine'i yatağına bırak ama sonra konuşacağız.
B: Tamam, odası nerde?
İ: Üst katta soldan 2. Oda.
Celine'in odasına geldiğimde beklediğim kadar neşeli bir oda çıkmadı simsiyah bir oda ve çoğu yerlerde ay-gunes sembolleri vardı. Oda kasvetli değildi hatta güzeldi. Ama onu dışındaki sevimliliği, masumluğu ve çocuksuluğu yansıtmıyordu. Onu yavaşça yatağına bıraktım ve aşağıya indim.
A: Anlat bakalım arkadaşımız neden kucağındaydı?
B: Şimdi şöyle oldu ben arkadaşlarımdan eve geliyordum. Yolda yere otururken Celine'i gördüm kolundan tutup kaldırdım. Bu saatte burda ne işin var dedim. Zaten bana kızgında bi ton laf etti ve koşmaya başladı. Ama görseniz yani zor yetiştim. En sonunda bir yerde durdu yere çöktü baya yorulmuştu. Sanırım telefonun şarjı bitmişti. Bende onu kucağıma aldım ve bana "Beni sakın bırakma Blake" dedi :)).
A: Sırıtma hemen uyku sersemliğinden öyle demiştir.
B: İyi öyle olsun peki:) ama lütfen kendimi affettirmem gerek yardım edin:(
I: Neden bu kadar umrunda?
B: Çünkü o cidden çok farklı, onu tanımak istiyorum.
A: Tamam tamam sana yardım edeceğiz ama
B: Ama?
A: Yeter ki onu bir daha üzme.
B: Asla, onu asla üzmem.
Kızlarla planı konuştuk. Harikadı kesin affedecekti. Ama gitmeden önce son bir kez Celine'e baktım. Gülümsüyordu. Rüyasından dolayı olmalı.

Ama ARTIK GÜLÜMSE Celine...