"I was waiting for you."
Hindi ko maintindihan kung paghihintay ba sa'kin dahil sa banyo? O assuming lang ako at iba ang naiisip kong dahilan kung baket nya sinabi iyon? Gulong-gulo ang pagiisip ko at hindi ko nagawa sagutin ang sinabi nya. Naka-nganga lang ko.
Tumingin s'ya sa pagkain at kinuha na ang kubyertos para magsimula kumain. Napalunok ako at iniwas rin ang pag-tingin sakanya. If this awkwardness gets worse, I swear, I don't know what to do with my life. Paano nya nat-take na pagmasdan ako, wala ba s'yang nararamdaman? Kahit galit? Kahit ilang?
"Hindi mo ba ako tatanungin sa nangyare sa'kin sa loob ng anim na taon?" sabi nya habang may halong pagbibiro. Kumirot ang puso ko.
"Ah-" sasagutin ko sana s'ya ngunit tumawa s'ya ng marahan habang pinaglalaruan ang kutsara na nakasawsaw sa loob ng bowl.
Here he is again, being ignorant. Jayden, you didn't want to know about my story. That's a sign for me to let go from the past, right? Diba 'yun ang pinaramdam mo sa'kin? Tinitigan ko s'ya at ngumisi. Baka naman nagbibiro s'ya kaya tumaas ang balikat ko.
Hinalo ko ang soup at nagsimulang magsubo ngunit dahil mainit ito ay napaso ako. Napakalaking tanga.
"Elle, magdahan-dahan ka nga!" sambit nya at biglang pinunasan ang labi ko habang may tissue.
Shit. I will shit bricks. I will collapse. I want to die. RIGHT NOW.
Ramdam na ramdam ko ang paglapat ng thumb nya sa labi ko. It felt like something bit my lip and sent a deadly vibration all over my body. Nanlaki ang mata ko at tinitigan s'ya na nakakunot noo habang nakatingin sa labi ko. Halos wala na akong ibang makita sa paligid ko. Parang bumagal ang oras.
Hindi pwede. Hindi ka pwede matuwa sa ginagawa mo, Elle. Alam mo hindi pwede 'to. You can't expect him to feel the same about you. It will never be the same anymore, it's your damn mistake. Fuck, it's your fault!
Imbes na magsalita ako ay inilayo ko ang kamay nya mula sa'kin. I won't tollerate this. Babae ako at ayoko mainvolve sa ganito. He should know better, if not, then ako mismo ang titigil. Ayoko, ayoko.
His facial expression changed from looking worried to curious.
"Sorry, Elle. I-i-" sabi nito habang nakatungo. My eyes were stinging. I know it hurts. I know what he feels. But it's too good to be true. Pinutol ko ang sasabihin nya.
"Ayos lang. Hindi naman masakit." I hope you know I'm lying. Loving you hurts so much, please know that.
Nakikita ko sa mukha nya ang bakas ng pagalala at lungkot. Pero ayoko magpa-apekto at agad iniba ang topic. Please be strong, self.
Nagbuga ako ng hininga at tumingin lang sa pagkain ko. I don't wanna look at him anymore, it just gets harder and harder.
"Kobe is an engineer, why don't we try to ask him if he's happy to help for the project?" napalunok ako sa pagiiba ko ng topic. Damn, I hope he considers this change of topic.
He kept playing with his spoon. Jusko, tatakas na ako dito. Please, I don't like the tension.
"We'll see, pero ayoko rin maka-abala." nung makasagot s'ya ay biglang bumaksak ang balikat ko. Ayaw mo maka-abala, pero hindi mo man lang kinonsider 'yan bago ako isinali sa project na ito?
I don't know what to feel, but I should be bothered, right? Baket nya pipiliin ang ex nya? Andaming iba?
"I don't think you'll be a bother to him. He's your friend, Jayden. Sure ako tatanggapin nya yung offer mo."
