53.000 Steps

EPILOGUE

EPILOGUE

53.000 steps

5 years later…

“Yes. Oh. I forgot about Mr. Enriquez. Can you tell him that I’m gone for a week?”

“Mommy, I’m hungry. I want ice cream.” Tinignan ko ang anak kong nakahawak sa laylayan ng damit ko.

“Wait lang baby. May kausap si Mommy sa phone.” At ang mabait kong anak ay cute na tumango at nanahimik na lamang sa kaniyang kinauupuan.

Being in this place with my daughter?

Parang nananariwa ang lahat ng alaala ng nakaraan.

“Huh? What?! No, no! don’t cancel that. I’ll be back before Cian’s wedding.”

Limang taon na rin ang nakakaraan.

Andaming nangyari.

Pero sa huli…

Hindi parin si Cian.

 

Alam ko na naman yun.

Mula ng dumating siya sa buhay ko, alam ko ng hindi Cian.

Dahil nagbago na ang pananaw ko sa buhay mula ng nakilala ko siya.

 

Siyempre, kilala niyo kung sino ang siya na tinutukoy ko.

Matapos kong sumama kay Cian pabalik ng England, narealize ni Cian na wala na talagang pag-asa para sa aming dalawa.

Dahil sumama man ako sakaniya, naiwan naman ang puso ko sa pinanggalingan namin.

 

He let go of me. But we remained as good friends.

Until he met Tricia, the girl he’s going to get married with. And I’m happy for them.

Kung itatanong niyo naman kung anong nangyari sa tunay na ama ng anak ko…

Well, we’re good too. He’s now managing their family business at wala parin siyang asawa.

Pero may girlfriend siya na mabait rin naman sa anak namin.

Sobra rin siyang nanghihinayang sa nangyari sa buhay ko.

Kulang na lang batukan niya ko nang magkita kami ulit sa England at malamang…

Haay…

 

As for my love life…

Well, that’s the reason why I’m here.

“Years ago, I was setting a deal with a big company in the Philippines. Unfortunately, naudlot ang deal na yun. Hindi natupad ang agreement. However, they are setting a deal again but with specific conditions.”