53.000 Steps

The Aftershocks

Pag ako walang naisagot sa final exam ko sa Biochem bukas, kasalanan ninyong lahat. =____= hindi ko kasi matiis na hindi kayo replyan isa-isa e. ^_____^

So anyway, let's turn this hot issue into something worth reading. ^________^

Last Friday, hanggang 6pm ang last class ko. And since it's Friday, nakaschedule akong umuwi sa aking hometown na itago na lang natin sa pangalang Kaycee's Hometown (hehehe). Sa hindi malamang dahilan, minalas ako ng bongga nang araw na yun. 1 oras akong nag-aabang sa kahabaan ng Espanya para makasakay. Nang makasakay ako sa fx, inabot ako ng 2 oras bago marating ang Buendia dahil sa sobrang traffic! 9pm na ko nakasakay ng bus pauwi sa aking hometown.

Sa loob nang bus, may isang cute na nilalang na sumakay. Sa kabutihang palad ay lalaki siya. hahaha! Dahil wala nang available seat, tumayo na lang siya. Dun siya pumwesto, 2 seats away from me. Sa di malamang dahilan ay nagkatinginan kami at nagtama ang aming mga mata (yiiiiieee! kilig hahaha) dahil nahiya naman ako, umiwas ako agad at never nang tumingin sakaniya. Pero nakikita ko siya sa reflection niya sa binatana at kita kong natingin siya sakin (yiiiiiieeeeee! kilig ulit! hahahaha) di ko na pinansin at sinubukan ko na lang matulog dahil masakit na yung ulo ko. Nakakahiya mang aminin pero lumayas ang kaluluwa ko sa katawang lupa ko dahil nahuhulog hulog pa ang ulo ko. hahaha! Pag mulat ko nang mga mata ko, nagulat ako nang may isang kamay na nakahawak sa (ano bang tawag dun?) yung head chenes ng upuang nasa harap ko.

Sinundan ko ang mga kamay na yun at nakita kong si cute na nilalang ang nagmamay-ari. Yes, guys. Pag dilat ko, ang lapit na niya sakin. (yiiiiiheeeeee kilig ulit ulit!!! hahaha) E teka ba't ko ba kinukwento sa inyo 'to? HAHAHA!

anyway, fast forward na nga. Pag-uwi ko sa bahay, lumamon ako ng marami tapos e nagbukas na ng laptop kong pink na animal skin ang design. Binuksan ko ang facebook, twitter, at wattpad. Nagback-read ako sa tatlong websites na iyan hanggang matunton ko ang several comments na nagpataas ng kanang kilay ko.

"parang nabasa ko na 'to. sa blogspot ata."

"Do you write at fictionpress or BLOGSPOT? I'm sure I have read this already e."

"Ate, sa inyo po ba 'tong story na 'to? Yung friend ko kasi may ganitong story as in pati TITLE ganitong ganito din. Paki clarify naman. thanks."

"Ang ganda ng story. Medyo cliche nga lang. hmmm. cliche nga ba o....? hahahaha!"

"IMBA! ang galing magcopy-paste."

"ehh? ate, nasiyahan ka naman ata masyado sa comments and votes. Kung sayo talaga 'to, PROVE YOURSELF. Goodluck!"

"Parang nabasa ko na 'to dati. parang sa blogspot. parang Ianne nga yung pangalan ng author e."

And the messages goes on.

Ilang segundo akong natigilan at tinanong ang sarili ko. Joke ba 'to? haha! Seryoso. Hindi ko alam kung matatawa ako o maiinis. Well, I did neither. NAGALIT AKO. hahaha! I mean, sino bang hindi? Oo, wala silang sinabing direct na NINAKAW ko yung sarili kong kwento and everything. Pero NAMAN! Obvious na obvious na may iniimply sila sa mga message nila at hindi ako tanga para hindi malaman yun.

So sige, fine. Sinagot ko sila. Pinatunayan kong ako nga ang totoong author ng 53.000 Steps kahit di naman talaga kailangan kasi alam ng Diyos na ako talaga ang may gawa nito. Binack-upan pa ko ng friends ko kasi nakakatawa lang yung issue. Hindi ko naman sinabi sakanila na back-upan nila ako but they did. Nagulat na nga lang ako na may printscreen pa pala si Rayne nung pag-uusap nila nung Ianne which was back in 2010 pa. Dahil kampante naman ako na napatunayan ko yung sarili ko, natulog na ko.