NEFESİM

6.BÖLÜM

Gözümü açtığımda koluma serum takılı, başım bandla sarılmış ve cihaza bağlıydım. bir hastane odasındaydım..

Bana ne olduğunu düşünmeye başladım sonra üstüme gelen arabayı hatırladım ve kaza geçirdiğimi anladım. Off tır çarpmış gibi hissediyordum! Her yerim ağrıyordu kolumdaki morluklar ve yara izleri baya sert düştüğümün özetiydi. Camdan dışarı baktım hava kararmaya başlamıştı bi dakika saat kaç??

Ağaya kalkmaya yeltenirken karnım çok kötü ağrıyordu. Üstümdeki hastane önlüğünü çekip karnımın neden bu denli ağrıdığına bakmak istedim. Ve bide ne göreyim karnıma sargı bezi sarılmış dokunduğum sıra dikiş atıldığını hissettim!! Bu kadar kötü olamazdım ya bu nerden çıktı! Noldu bana? Diye anlamsız ve şaşırmış gibi hatırlamaya çalıştım. O sıra içeri bir hemşire girdi. "Hastamız uyanmış demek" diye güldü. Ben ona şaşkın şaşkın bakıp ne olduğunu sordum.
"Bana ne oldu böyle? Neden karnıma dikiş atılmış?" diyerek telaşlandım. Telaşlanmakta haklıydım! Bir düşünsenize uyanıyorsunuz bir an hastanede ve karnınıza dikiş atıldığıbı görüyorsunuz!

"Sakin olun bir kaza geçirdiniz"

"Kaza geçirdiğimi bende anladım ama neden dikiş atılmış? Bu kadar büyük bir kaza geçirmedim ben, yani geçirmiş olamam!" diye korkmuş bir şekilde sesimi yükselttim. O sıra bu sefer de içeri bir doktor girdi.

"Selin hemşire noluyor burda ?" diye sordu telaşla hemşire gevelerken ben konuşmasına engel oldum.

"Doktor bey nolur biri bana bir açıklama yapsın neden karnıma dikiş atılmış?! " diye aynı soruyu tekrarladım.

"Sakin olun lara hanım bir kaza geçirdiniz hastaneye getirildiğinizde çok kan kaybı yaşamıştınız ameliyata almak zorunda kaldık." diyerek anlatmaya başladı doktor ve devam etti "gerçekten çok dayanıklı çıktınız normal bir insan bu denli riskli bir amelyattan sağ çıkamazdı. Ama siz 3 saatlik amelyattan sağ kurtulmayı başardınız şanslısınız ki amelyat sırasında beyin kanaması yaşamadınız zira başınızı çok kötü vurmuştunuz eğer bu olmuş olsaydı.. Belki şuan burda, aramızda olamazdınız." diyerek şoka uğramama sebep olmuştu! Oysa ben ufak tefek yaralarla kurtulurum sandım!

"Saat kaç acaba? " diye aniden sordum umarım uçağı kaçırmamışımdır..

"18.10 ! Neden sordunuz merak etmeyin sizi 3 gün gözetim altında tutmalıyız. Çünkü beyin kanaması geçirme riskiniz var ve bu riski göze alamam. Zaten 6 saat bilinçsiz bir şekilde uyuyordunuz" dedi kesin bir şekilde.

İnanmıyorum uçağı kaçırıcam! Allahım saatte çok az kalmış. Benim bir an önce bu hastaneden çıkmam lazım yoksa tüm hayallerim suya düşecek!

"Eveet hasta ziyareti kısa olurmuş! Biz gidelim de sen biraz dinlen malum büyük bir amelyattan çıktın dinlenip uyuman şart enerjini yerine getirmelisin. Tekrar geçmiş olsun küçük hanım. Biz çıkalım" diyerek selin hemşireyle odadan çıktılar.

Sağ tarafa dönüp cam dan baktım uçağım kalkmıştı bile kendi kendime ne kadar yalnız olduğumu düşündüm. Beni gerçekten seven kimse yoktu tabi etrafımdaki çıkarcılar hariç! Sahte sevgileri midemi bulandırıyordu..

Sessizce ağlamaya başladım, yalnızlığımın şerefine ağlıyordum bu sefer, çaresizliğime ve şansızlığıma..
Ne güzel gidiyordum çok az kalmıştı hayallerimin gerçekleşmesine çok az!
"Neden ben?.."

Kapı hafif aralıklı kalmıştı doktorlar bir şeyler konuşuyorlar dı. Benden bahsettiklerini duyunca merak edip dinlemeye başladım.

"Selin hemşire ali bey ve eşini aradınız dimi merakta kalmasınlar? "

"Evet doktor bey ali beyi arayıp bilgilendirdim kendisi yoldaymış geliyormuş " diyerek cevap verdi.

Kim.. Kim.. Kim? Babam mı geliyor? Olamaz, Allah kahretsin inanmıyorum! Geri dönmek istemiyorum..
Benim burdan çıkmam lazım gitme zamanım geldi! Yine bir kaçış planı yapmalıyım bu sefer iş çok ciddi düşün lara düşün geleceğin için düşün..
Burdan çıkmalısın bi dakika arabama br Mia'ya noldu? Selin hemşireden öğrenmeliyim. Kapı arkasındaki selin hemşireyi çağırdım

"Selin hanım.. Bakar mısınız? " diye seslendim. Oda seslendiğimi duyunca arkasını dönüp kapıyı aralayıp bana baktı ve içeri girdi.

"Lara hanım? Bana mı seslendiniz? "

"Evet. Benim kaza geçirmeden önce arabam vardı benzinlikte park etmiştim ondan haberiniz var mı? "

"Lara hanım büyük ihtimalle burda olmalı çünkü getirildiğinde kendi arabanızla hastaneye yetiştirilmişsiniz" dedi. Bende şaşırdım ambulansın getirdiğini sanıyordum.
Arabamla getirilmişim bide!? Hıhh şansa bak neyse ki arabam burda. İyi de hala sonuçlanamayan bi sorunum daha var! Beni kim getirdi buraya ? Tanıdık biri mi? Umarım değildir.

"Peki kim getirdi beni buraya? Kim olduğunu biliyor musunuz ?"

"Bu konuda bir bilgim yok ama genç bir beyfendi getirdi sizi buraya sevgilinizdi sanırım zira bilinciniz kapalı uyuyorken tüm gün yanı başınızdaydı. " dedi. Tabi ben yine şok! Sevgilim mi? Görkem mi yoksa? Yok canım görkem olamazdı o olsaydı şuan başımda babamlar üşüşmüştü. Kim acaba?

"Yok sevgilim değildi büyük ihtimalle çünkü onunla değildim. Peki şimdi nerde yani gitti mi? "

"En son uyuya kalmıştı sonra bir şeyler almak için kantine gitmişti sanırım uyandığınız da bilgilendirilmek istemişti"

"Onu gördüğünüz de yanıma gelmesini söyler misiniz beni kurtardığı için teşekkür etmek istiyorum "

"Tabi söylerim sizde biraz dinlenmeye çalışın gücünüz yerine gelsin ve bu arada bir şeye ihtiyacınız olduğunda yanı başınız daki düğmeye basmanız yeterli o sizin acil durum butonunuz" dedi selin hemşire.

"Tamam teşekkür ederim " dedim. Selin hemşire odadan çıktıktan sonra cama doğru dönüp düşünmeye başladım. Ben şimdi burdan nasıl çıkıcam acaba??